Δημοσιεύτηκε: Οκτώβριος 02. 2009 12:47 Εμείς εκεί, στον άγιο Κασσιανό, και μέσα στην εκκλησία, με λειτουργία ή μυστήριο, δεν διαμαρτυρηθήκαμε ποτέ για το μουεζίνη με τα μεγατόνων μεγαφωνικά του, όταν αρχίζει τα Αλλάχ… Τον ακούμε χρόνια τώρα, μέρα νύχτα, κι ακόμα τέσσερις- πέντε το πρωί στη Χώρα και περίχωρα κι υπομένουμε. Καθένας τη θρησκεία του και τη δουλειά του. Σεβαστά. Κι όμως στη Σκάλα παραπονιούνται, λέει, οι μουσουλμάνοι, γιατί πηγαίνουν στο τζαμί για προσευχή και τους ενοχλεί ο παπάς τ’ άη Λαζάρου, μεγάλη η χάρη του. Κι αν είναι δυνατό να σβήσει τα μεγάφωνα. Παρεξήγηση;
Δεν ξέρουμε πόσοι χριστιανοί διαμαρτύρονται για το μουεζίνη στα κατεχόμενα χωριά και στις μαραμένες ελληνικές πόλεις μας. Ίσως γιατί δεν έμειναν εκκλησιές ή μετατράπηκαν σε τζαμιά και στάβλους. Δεν ξέρουμε πόσοι χριστιανοί διαμαρτύρονται για την καταστροφή των εκκλησιών μας στα τουρκοκρατούμενα, ξέρουμε όμως πως διαμαρτύρονται οι μουσουλμάνοι στα ελληνοκρατούμενα, που έπαυσαν από καιρό να είναι τέτοια. (Εν παρενθέσεσιν, α)δεν ήταν λάθος κανενός υπαλλήλου σχολικής εφορείας η ερώτηση στους μαθητές αν είναι κύπριοι, τουρκοκύπριοι και λοιπά. Το μάθημα άρχισε από τεσσαρακονταετίας περίπου και τώρα γίνονται οι γενικές δοκιμές. Παρεξήγηση; Κι ακόμα β) στο μνημείο των πεσόντων το 1963-64 στον άγιο Κασσιανό κατέβασαν την ελληνική σημαία,-παρεξήγηση;- αλλά οι φύλακες αποκατέστησαν την έννομη τάξη.)
Το σχέδιο έχει τη δική του ιστορία. Στην αρχή λοιπόν ήταν η Βολκάν κι η ΤΜΤ, ο Κουτσούκ κι ο Ντεκτάς, με τις προβοκάτσιες και τα φονικά του. Τώρα ο Ταλάτ, σύντροφος στην αρχή –παρεξήγηση;- και τώρα με τα χρονοδιαγράμματα και τις επιδιαιτησίες του και την μη κυπριακής ιδιοκτησίας (χαρά στον που έδωσε την προσωνυμία!) λύση του. Και δυστυχώς δεν του θυμίζει κανείς το ψήφισμα του ΟΗΕ που αποκαλεί το έκτρωμά του αποσχιστική και παράνομη ενέργεια και οντότητα.
Από το 1956 άρχισαν οι εχθροπραξίες κατά Ελλήνων στον άη Λουκά, μοιράστηκε η Χώρα, με την εισβολή του 1974 μαχαιρώθηκε η Κύπρος όλη, κι αφού μετακινήθηκαν οι τουρκοκύπριοι διά της βίας στο βορρά, άρχισε το μπόλιασμά τους με τους έποικους, πολίτες της μαύρης πολιτείας των κατεχομένων, όπως μεγαλοφυώς τους αποκάλεσε ο μέγας βεζύρης της νεότερης τουρκοκρατίας απαντώντας στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας πριν λίγες μέρες στην καρδιά του ΟΗΕ.
Μετά τον εποικισμό ή ταυτόχρονα, γίνονται οι πρώτες αποστολές παράνομων μεταναστών μουσουλμάνων στις ελεύθερες περιοχές μέσω κατεχομένων, κινήσεις για επανεγκατάσταση τουρκοκυπρίων στις περιουσίες τους στις ελεγχόμενες από το κράτος μας περιοχές, -παρεξήγηση;- το σχέδιο πλήρους τουρκοποίησης της Κύπρου εφαρμόζεται σταδιακά, κι όσοι εθελοτυφλούν και καμώνονται πως δεν το καταλαβαίνουν ας κάμουν ό, τι είπε στους Αθηναίους ο μισάνθρωπος εκείνος Τίμων, σαν κατέβηκε μια μέρα να μιλήσει στην εκκλησία του δήμου: «Άνδρες Αθηναίοι, σ’ ένα χωράφι μου έξω από την Αθήνα φύτρωσε μια συκιά. Πολλοί ως τώρα πήγαν εκεί και κρεμάστηκαν. Το λοιπόν, επειδή θα κόψω τη συκιά για να κτίσω, όσοι προτίθεστε, κρεμαστείτε». Αλλά επειδή είμαστε λίγοι, φυγόστρατοι ή απόστρατοι, ας διαβάσουμε τουλάχιστο τα βιβλιαράκια που κυκλοφόρησαν τελευταία, «Αιματηρή Αλήθεια», «Η Πρόταση του Ορθού Ναι», Τάκη Γεωργίου «Σχέδιο Β΄». Είναι περιεκτικά και φωτοδότα. Ίσως φωτίσουν τους ιθύνοντες να αντιληφθούν το μέγεθος του βόθυνου (=βόθρου) στον οποίο μας οδηγούν και στο οποίο αμφότεροι, λαός και ηγεσία, εμπεσούμεθα, τυφλοί τυφλούς οδηγούντες. Κι αυτά δεν είναι παρεξήγηση.
του Στέλιου Παπαντωνίου
