ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ
Η Εκκλησία διάλεξε την Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, να αφιερώνεται στη μνήμη των Αγίων Πάντων, όλων "των απ΄αιώνος ευαρεστησάντων " γνωστών και αγνώστων αγίων.
H θέσπιση της εορτής, κατά την εποχή του αοιδίμου και σοφοτάτου βασιλέως Λέοντα του Στ΄και η θέση της μέσα στο εορτολόγιο, δεν είναι τυχαία. Από την πρώτη Κυριακή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, πέρα από το ιστορικό γεγονός της αναστήλωσης των εικόνων γινόταν και μία πρόσκληση, πρόκληση για αναστήλωση του κατ΄εικόνα μας σε καθ΄ομοίωση, μεταμόρφωση του ατόμου μας σε πρόσωπο, σε εικόνα. Το Πεντηκοστάριο κλείνει με την πραγματοποίηση αυτής της πρόκλησης που δεν είναι άλλη από την εορτή των Αγίων Πάντων. Οι εορτές στην Εκκλησία, η μία διαδέχεται την άλλη και υποδεικνύουν σε μας τη μεταξύ τους σχέση. Μετά τη νηστεία, την προσευχή, την αγρυπνία, τον πνευματικό αγώνα ακολούθησε το πάθος και η Σταύρωση του Χριστού. Το γεγονός της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής συνδέεται άρρηκτα με την εορτή των Αγίων Πάντων. Όλοι όσοι ακολούθησαν αυτό τον Πνευματικό δρόμο φανερώνουν σε μας τα αποτελέσματα του αγώνα τους. Η παρουσία και η επενέργεια του Αγίου Πνεύματος επιφέρει όλους εκείνους τους καρπούς που διανοίγουν τους ορίζοντες για να μπορεί ο άνθρωπος να εγκολπωθεί την αγιότητα, η οποία σηματοδοτεί και τη θεία κλήση του. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας καθορίζουν, με το παράδειγμά τους, το μέτρο της ζωής για όλους μας. Αυτοί είναι η βάση της Εκκλησίας, οι έμπρακτοι εκφραστές του Ευαγγελίου και οι μιμητές των παθών του Χριστού.
Η εορτή των Αγίων Πάντων έχει εσχατολογικό χαρακτήρα. Με την εορτή αυτή ανοίγεται μπροστά μας ξεκάθαρα η ολοκλήρωση - τελείωση της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο. Μόνο τότε το προαιώνιο σχέδιο του Θεού τελειοποιείται. Ο Ιησούς Χριστός το είχε αναφέρει στους μαθητές του ότι : «...συμφέρει «ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω...» (Ιων. ιστ΄ 7), ώστε «ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει «ὑμᾶς ἐν πάσῃ τῇ ἀληθείᾳ...» (Ιων. ιστ΄ 13). Μόνο τότε ο κόσμος θα εννοούσε τα λόγια του Κυρίου τα οποία μέχρι τότε «οὐκ ἐγίνωσκον τὰ λεγόμενα» (Λκ. ιη΄ 34).
Ο Χριστός πριν το πάθος του είπε στους μαθητές του: «κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν» (Ιων. ιβ΄ 32). Σκοπός της γεννήσεως του Χριστού στη γη ήταν να ανεβάσει την ανθρώπινη φύση στην προπτωτική της κατάσταση. Με την Ανάληψή Του ανέβασε το άφθαρτο, αναστημένο σώμα Του στους ουρανούς ανοίγοντας στο ανθρώπινο γένος το δρόμο της κατά χάριν Θεώσεώς του.
Διαβάστε όλο το κείμενο εδώ...