Δημοσιεύτηκε: Σεπτέμβριος 10. 2015 12:52
Η λέξη «Σαλαμίνα» είναι, για όλους τους Κυπρίους, από τις λίγες που δεν μπορούμε να τις προφέρουμε χωρίς να νιώσουμε ένα συγκλονισμό. Από τη ναυμαχία της Σαλαμίνος, και γενικά τους Περσικούς πολέμους, που σφυρηλατήθηκε η Εθνική συνείδηση, ζούμε κι εμείς εδώ, διαρκώς, στους παλμούς της καρδιάς των Πανελλήνων. Γι’ αυτό και κάθε πόλη και κοινότητα της Κύπρου θεωρεί ύψιστη τιμή τη διδυμοποίηση με τη Σαλαμίνα. Αδελφοί γνήσιοι είμαστε. Μας συνδέουν το όμαιμο, το ομόγλωσσο, το ομόθρησκο. Με το να γίνουμε δίδυμοι αδελφοί, τονίζεται όχι μόνο η ταυτότητα της καταγωγής, αλλά και των πεποιθήσεων και των επιδιώξεων.
Για τους κατοίκους της Χλώρακας υπάρχει, ως γνωστόν, και δεύτερος λόγος που συμβάλλει στη συγκίνησή τους και τους προκαλεί περηφάνια. Είναι η αναφορά στο πρόσωπο του μακαριστού Καπετάν Βαγγέλη Κουταλιανού, που φέροντας όπλα, λίγο πριν την έναρξη του απελευθερωτικού μας αγώνα, στις ακτές της Χλώρακας, συνέδεσε την κοινότητα αυτή με την ηρωική γενέτειρά του. Γι’ αυτό και τα αισθήματα των κατοίκων της Χλώρακας δύσκολα τιθασεύονται και δυσκολότερα κρύβονται απόψε.
Έχοντας αυτό το υπόβαθρο, οι σχέσεις Σαλαμίνας και Χλώρακας, είναι φυσικό η αποψινή τελετή να έχει ως κύριο χαρακτηριστικό της την ιστορική-εθνική παράμετρο, να συνιστά μιαν αναβάπτιση στο εθνικό ιστορικό μας παρελθόν.
Όταν μιλούμε για το πνεύμα των Σαλαμινομάχων, εννοούμε ό,τι υψηλότερο έχει να επιδείξει μέχρι σήμερα ο ανθρώπινος πολιτισμός. Πάθος για ελευθερία και αξιοπρέπεια, υπεράσπιση θρησκευτικών βωμών και εθνικών εστιών, καθώς και υποχώρηση κάθε αυτάρεσκης ατομικής προβολής έναντι του κοινού καλού και του χρέους προς την πατρίδα.
Σήμερα ζούμε, δυστυχώς, χωρίς το πνεύμα των Σαλαμινομάχων. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος δέχθηκαν τελευταία ταπεινώσεις και απογοητεύσεις πολλές. Κι΄ αυτοί που τάχτηκαν να κρατήσουν το βάρος αυτού του καθήκοντος, αλλά και εμείς, όλος ο λαός, αντιμετωπίσαμε αυτές τις περιπέτειες – και εννοώ τόσο την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο όσο και την οικονομική υποδούλωση, - χωρίς την Ελληνική αξιοπρέπεια και περηφάνια, χωρίς το πνεύμα των Σαλαμινομάχων. Η δημόσια ζωή πνίγεται σήμερα τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο, στη διαφθορά. Απωθεί τον ηρωισμό και την αξιοπρέπεια.
Στην Κύπρο, ειδικότερα, όπου αντιμετωπίζουμε τον έσχατο των κινδύνων, τον κίνδυνο του εκτουρκισμού, ζούμε παραδομένοι στον εφησυχασμό, συμφιλιωνόμαστε κάθε μέρα και πιο πολύ με την κατοχή, ενισχύουμε με πράξεις και ενέργειές μας το ψευδοκράτος, συμβάλλοντας, έτσι, στην επίτευξη των τουρκικών στόχων. Ένας λαός, όμως, που απειλείται, δεν παραδίδεται στη ραστώνη, στην υπνηλία, στην αδράνεια. Αγρυπνεί και επεξεργάζεται τρόπους απελευθέρωσης.
Προβάλλουν πολλοί το επιχείρημα ότι οι διεθνείς συγκυρίες δεν μας ευνοούν, ότι τα πράγματα είναι δύσκολα σήμερα για τον Ελληνισμό. Πότε, όμως, δεν ήταν δύσκολα τα χρόνια και οι συνθήκες για την Ελλάδα και τους Έλληνες; Ήμασταν σε καλύτερη κατάσταση το 1821, το 1940 ή το 1955; Κι όμως, τότε μεγαλουργήσαμε. Το ηθικό μεγαλείο της Φυλής καταβάλλει τη βία του κατακτητή. Ας παραδειγματιζόμαστε από την ιστορία και τους προγόνους μας.
Καλωσορίζοντας στην Κύπρο τους αδελφούς από τη Σαλαμίνα, εύχομαι όπως όλοι μας, ο Ελληνισμός στο σύνολό του, ξαναβρεί το σφρίγος των προγόνων του και υιοθετήσει τις αξίες και τα ιδανικά τους. Είναι τούτο απαραίτητο προκειμένου να επιζήσουμε ως Έθνος στους δύσκολους αυτούς καιρούς και να αποτρέψουμε τη συρρίκνωση του Ελληνικού χώρου.
Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος
