Δημοσιεύτηκε: Αύγουστος 05. 2015 10:24
ΜΑΚΑΡΙΟΣ: Διαχρονικό Σύμβολο Αγώνα
Του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου.
Πάφος 3/08/2015.
Τριανταοκτώ χρόνια μετά τον θάνατο τού Εθνάρχη Μακαρίου, εχθροί και φίλοι τον αναζητούν. Στη συντριπτική πλειοψηφία του ο Κυπριακός λαός στρέφει καθημερινά τη σκέψη του σ’Αυτόν με οδύνη και μετρά τη μεγάλη απώλεια. Όσοι συνεργάστηκαν τίμια και ειλικρινά μαζί του συνειδητοποιούν, πως με τον θάνατό του έχασαν και το δείγμα της αυθεντικότητας. Ακόμα και άνθρωποι, που, όσο ζούσε, συνεχώς τον υπέσκαπταν, σήμερα επικαλούνται τις υποθήκες του. Άλλοι, που διέπρεψαν ως απλοί εκ του μακρόθεν θεατές των αγώνων και του δράματός του, παρουσιάζονται ως στυλοβάτες του έργου του. Και μερικοί, που αποτελούν μια μικρή, ελάχιστη μειοψηφία, σε μια προσπάθεια να απαλλαγούν από τις τύψεις και τις ερινύες για την καταστροφή που προκάλεσαν, προσπαθούν να του βρουν σφάλματα, να του αποδώσουν ευθύνες. Επαληθεύεται έτσι η μεγαλοσύνη του και καταδεικνύεται έμπρακτα, πως όσο περνά ο καιρός, τόσο και γίνεται πιο αισθητή η απουσία του από κοντά μας.
Βρήκαν στο πρόσωπό του πλήρη εφαρμογή τα λόγια, που λέχθηκαν στη Βουλή των Ελλήνων για τον θάνατο ενός άλλου μεγάλου, του Ελευθερίου Βενιζέλου: «Σπανίως, από καιρού εις καιρόν εμφανίζονται εν τη Ιστορία ισχυροί άνδρες ως ισχυρά μετέωρα, εις άλλους εμπνέοντα τον σεβασμόν και εις άλλους το δέος. Πάς τις, αν δεν είναι ενθουσιώδης φίλος των, θα είναι άσπονδος εχθρός των. Ο περί αυτούς αγών δεν σταματά προ του θανάτου. Συνεχίζεται περί τον νεκρόν των, περί την σκιάν των, περί την μνήμην των».
Ήταν ομολογουμένως ο Εθνάρχης Μακάριος ξεχωριστή προσωπικότητα. Από τους ανθρώπους που εμφανίζονται σπάνια στο προσκήνιο της Ιστορίας για να χαράξουν τις τροχιές, πάνω στις οποίες θα κινηθούν τα έθνη και οι λαοί. Η Κύπρος τον εγκυμονούσε για αιώνες πολλούς, από τον καιρό του Ευαγόρα. Κι ήταν πράγματι το οριστικό δείγμα του Ηγέτη. Όχι μόνο για το νησί, μα και παγκόσμια. Ήταν χαρισματικός άνθρωπος˙ άνθρωπος με αρετή, όπως νοηματοδότησε τον όρο η Ελληνική φιλοσοφία. Είχε, κατά τον Πλάτωνα, αρμονία των δυνάμεων της ψυχής. Παρουσίαζε, κατά τον Αριστοτέλη, τη μεσότητα μεταξύ υπερβολής καί ελλείψεως. Εμφάνιζε, κατά τους Στωικούς, συμφωνία της ζωής με «την διήκουσαν τα πάντα δύναμιν του λόγου».
Προνομιούχοι όσοι συνεργάστηκαν μαζί του. Ευτυχείς, όμως, και όσοι ζήσαμε στην εποχή του, μεγαλώσαμε κάτω από τη βαριά σκιά του, διαμορφώσαμε τον χαρακτήρα μας από την έντονη παρουσία του.
Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο εδώ...
