Δημοσιεύτηκε: Μάϊος 05. 2015 11:47
Του Διακόνου Φοίβου Παναγιώτου
Την Κυριακή 3 Μαΐου 2015 τελέσθηκε η πρώτη πανηγυρική θεία λειτουργία, προεξάρχοντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, επί τη ευκαιρία της εορτής των αγίων Τιμοθέου και Μαύρας, στο ανεγερθέν ομώνυμο ιερό εξωκκλήσι στη κοινότητα των Καλιανών, με την αθρόα συμμετοχή πιστών, κατοίκων και αποδήμων της περιοχής.
Κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας, ανεγνώσθη ο βίος των τιμώμενων αγίων προστατών της συζυγίας, τον οποίο προηγουμένως ο Πανιερώτατος προέτρεψε τους πιστούς να ακούσουν μετά προσοχής. Μετά το πέρας της ακολουθίας έγινε λιτάνευση των εικόνων της Αναστάσεως και των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας.
Το προσφάτως ανεγερθέν ιερό εξωκκλήσι βρίσκεται σε δασική περιοχή των Καλιανών, συγκεκριμένα «στο μονοπάτι της Κουφής», δίπλα στα ερείπια του πρώτου ναού της Αγίας Μαύρας. Το μονοπάτι αυτό ένωνε την κοιλάδα της Σολέας μ’ αυτήν της Μαραθάσας. Κατά την παράδοση το περπάτησαν οι άγιοι απόστολοι Παύλος, Βαρνάβας και Μάρκος, συνοδευόμενοι από τον άγιο Ηρακλείδιο, τον οποίο βρήκαν στα μέρη Σινά Όρους – Γαλάτας και ζήτησαν να τους καθοδηγήσει. Την ίδια διαδρομή ακολούθησε τον 10ο αιώνα και ο όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής για να πάει να ζήσει ασκητικά στα μέρη του Καλοπαναγιώτη.
Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου στο κήρυγμά του αρχικά αναφέρθηκε στην προοπτική της αιωνιότητας, παραλληλίζοντας την ανέγερση του εξωκκλησίου των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας με την ανάσταση των ανθρώπων: «Όπως έγινε με την ανέγερση του εξωκκλησίου των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας, έτσι θα γίνει και με το σώμα και την ψυχή μας. Μερικοί συνάνθρωποί μας θεωρούν ότι δεν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο. Αυτή είναι μια λανθασμένη εντύπωση. Θα το ζήσουμε και εμείς αυτό που έγινε με το εξωκκλήσι στο σώμα και στην ψυχή μας. Η ψυχή μας βεβαίως δεν πεθαίνει ποτέ, ούτε και με τον θάνατό μας, απλώς χωρίζει από το σώμα. Αλλά θα έρθει η ώρα που κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου αυτό το σώμα το φαινομενικά νεκρό θα αναστηθεί από το χώμα και θα επανενωθεί με την ψυχή την αιώνια και θα συνδοξάζεται και το σώμα και η ψυχή στους αιώνας των αιώνων. Σε αυτή τη σύντομη επίγεια ζωή, πρέπει να ζήσουμε με μετάνοια, αγάπη, συγχωρητικότητα, ευσπλαχνία, έλεος και να αξιοποιήσουμε την κάθε περίσταση είτε εύκολη είτε δύσκολη, είτε γλυκιά είτε πικρά για τη σωτηρία του εαυτού μας».
Στη συνέχεια ο Πανιερώτατος αναφέρθηκε στον βίο των αγίων Τιμοθέου και Μαύρας, ως πρότυπο χριστιανών συζύγων: «Βλέπετε οι άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα, ένα αγαπημένο ζεύγος με μόνον είκοσι ημέρες μέσα στο μυστήριο του γάμου, έζησαν επί Διοκλητιανού, ενός μεγάλου διώχτη αυτοκράτορα της Ρώμης, ο οποίος τους κάλεσε σε μαρτυρία. Πρώτος ο Τιμόθεος ομολόγησε τον Χριστό ως τον μεγαλύτερό του έρωτα και τη μεγαλύτερή του αγάπη. Όμως το μεγαλύτερο του κατόρθωμα ήταν η αντίδρασή του στις κολακείες του Διοκλητιανού, ο οποίος, αφού τον έβαλε στη φυλακή, έφερε τη γυναίκα του ενώπιο του με την ελπίδα ότι ο Τιμόθεος θα λύγιζε από τον συναισθηματισμό, όταν θα την έβλεπε. Ο Τιμόθεος όμως είχε έγνοια μήπως η Μαύρα ως γυναίκα λιποψυχήσει, μήπως μια νεόνυμφη κοπέλα δεν αντέξει τα μαρτύρια και έκαμε κάτι παρά πολύ έξυπνο και ευλογημένο. Ζήτησε λίγα λεπτά να δει τη γυναίκα του, κατ΄ ιδίαν. Μέσα σε εκείνα τα λεπτά πέτυχε να πείσει τη Μαύρα ότι η ζωή μας για να μην είναι μαύρη, έπρεπε να τον ακολουθήσει αν χρειαστεί στα μαρτύρια. Ο Διοκλητιανός τελικά τους ευεργέτησε και τους έδωσε τη δυνατότητα να είναι ένα ζευγάρι εις τους αιώνας των αιώνων, ένα από τα λίγα ζευγάρια που εικονίζονται δίπλα-δίπλα αγαπημένα και σ’ αυτή τη ζωή και στην αιώνια. Αυτό το ζεύγος είναι αυτό που προστατεύει και ενισχύει τον γάμο, ένα μυστήριο το οποίο σήμερα δοκιμάζεται πάρα πολύ και μας υπενθυμίζει ότι ο στόχος του γάμου είναι να αναγνωρίσει ο ένας στον άλλον τον Χριστό, ο ένας σύζυγος να βοηθήσει τον άλλον να γνωρίσει καλύτερα τον Χριστό και μέσα από τα πικρά και μέσα από τα γλυκά. Ο σκοπός του γάμου δεν είναι να κάνουμε παιδιά πολλά ή λίγα. Τα ζευγάρια που δεν αποκτούν παιδιά δεν έχουν ευλογία; Για αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό να εισέλθουμε στο βαθύτερο μυστήριο αυτού του αγίου ζεύγους».
Τέλος, ο Πανιερώτατος εξήρε το θεάρεστο έργο των μεγάλων ευεργετών του εξωκκλησίου και τους ευχαρίστησε βαθιά για την ευγενική προσφορά τους: «Σήμερα που το εξωκκλήσι αυτό έχει αναστηθεί, αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τόσο τον πατέρα Παναγιώτη όσο και τον κοινοτάρχη των Καλιανών που με πολλή φροντίδα και με πολλή αγάπη κατόρθωσαν να κάνουν λειτουργικό όχι μόνον το εξωκκλήσι αλλά και όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσουμε εδώ στα ψηλά βουνά που χωρίζουν τη Σολιά από τη Μαράθασα. Όλως ιδιαιτέρως πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Κυριάκο Πολυκάρπου, έναν άνθρωπο που αμέσως μόλις είδε τα ερείπια της Αγίας Μαύρας, πρόσφερε αυτό το τεμάχιο στην εκκλησία των Καλιανών και μέσα που άλλες προσφορές πολλών ανθρώπων, αλλά και δικές του, συνέβαλαν στην ανέγερση του εν λόγω εξωκκλησίου».
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου
