Ο Προτεσταντισμός, ενώ αρχικά, από τον 15ο αιώνα   ξεκίνησε ως κίνημα γνήσιας βίωσης της διδασκαλίας του Χριστού, όπως αυτή είχε αποταμιευθεί στη Βίβλο και ως αντίδραση στην αυθαιρεσία της Καθολικής Εκκλησίας, στην πορεία διασπάστηκε σε πολλές ομάδες ή Εκκλησίες, οι πεποιθήσεις των οποίων, κάποιες φορές, συγκρούονται μεταξύ τους. Στις λεγόμενες παραδοσιακές ανήκει η Λουθηρανική Εκκλησία και οι Καλβινικές ομολογίες. Κοινό σημείο όλων αυτών των ομάδων και εκκλησιών  είναι η διατήρηση του περιεχομένου της πίστης, όπως αυτή είχε διατυπωθεί πριν τη Μεταρρύθμιση. Στις νεοπροτεσταντικές αιρέσεις συγκαταλέγονται παραφυάδες των οποίων η δογματική διδασκαλία έχει υποστεί αλλοιώσεις μέχρι σημείου τελείας διαστρέβλωσης του αρχικού χριστιανικού κηρύγματος. Ως παράδειγμα θα μπορούσε να  αναφερθεί  η έντονη εσχατολογική προοπτική  ομάδων  που  καθορίζουν συγκεκριμένα χρονικά σημεία  έλευσης της Δευτέρας  Παρουσίας του Χριστού, η κατά λέξη ερμηνεία της Βίβλου, η πρόσθεση διδασκαλιών που δεν ανήκουν στο αυθεντικό κείμενο της Καινής Διαθήκης (κλασική περίπτωση αποτελεί  το βιβλίο του Μόρμον που θεωρείται από τους οπαδούς της ομάδας ως συμπλήρωση της Βίβλου) κ.ά.

Αλέξης Αλεξάνδρου
Δρ. Θεολογίας