Ο Απόστολος  Μακράκης υπήρξε προσωπικότητα δυναμική και πολυτάλαντη. Σπούδασε αρχικά στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και στη συνέχεια μετέβη στη Γαλλία, όπου δίδαξε ως δάσκαλος τα θεολογικά γράμματα. Στον Ελλαδικό χώρο και συγκεκριμένα στην Αθήνα κηρύσσει με θέρμη και ζήλο  την ανάγκη μετάνοιας και επιστροφής στη ζωή της ευσέβειας. Με τη ρητορική του δεινότητα και την ηθικιστική απόχρωση των κηρυγμάτων του, συνεπαίρνει λαϊκούς και κληρικούς, σχηματίζοντας κύκλο φανατικών οπαδών. Η διδασκαλία του στην πορεία ξεφεύγει από τα πλαίσια της οριοθετημένης δογματικής της Εκκλησίας. Μεταξύ άλλων υποστήριζε το τριμερές της ψυχής, ενώ, αποφαινόμενος για την ουσία της, θεωρούσε  ότι αυτή είναι κατασκευασμένη από ύλη (εκ του χοός) και μετά το θάνατο του ανθρώπου επιστρέφει στο χώμα. Ο ίδιος κατέτασσε  τον εαυτό στην τάξη των  τέλειων  Χριστιανών και ισχυριζόταν ότι έλαβε 'πείραν του έργου της θεώσεως'. Με την παρορμητικότητα που τον χαρακτήριζε έθεσε στόχο να υποκαταστήσει  την Εκκλησία, στο επίπεδο της κληρικής αντιπροσώπευσής της , με άλλη, της οποίας τα μέλη ( εννοείται  οι κληρικοί ) θα εγκρίνονταν αποκλειστικά από τον ίδιο. Στα 1878 καταδικάσθηκε από τη σύνοδο της Ελλαδικής Εκκλησίας και λίγα χρόνια αργότερα  πέθανε  εγκαταλειμμένος και αβοήθητος.

Αλέξης Αλεξάνδρου
Δρ. Θεολογίας