Δημοσιεύτηκε: Ιανουάριος 13. 2015 11:56
Ομιλία του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
στη σύναξη των Εκκλησιαστικών Επιτρόπων των κατεχόμενων κοινοτήτων και ενοριών της αρχιεπισκοπικής περιφέρειας
Ι. Ν. Της του Θεού Σοφίας, Στρόβολος,
Κυριακή Μετά τα Φώτα, 11 Ιανουαρίου 2015
«Ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ [Ἰησοῦ] Χριστοῦ» (Β΄ Κορ. 4, 6).
Αυτό το φως και αυτός ο φωτισμός μάς λούζει έτι περισσότερο, το ψηλαφούμε, το αισθανόμαστε πλησιέστερά μας, αφού οι μεγάλες εορτές του Αγίου Δωδεκαημέρου πρόβαλαν και πάλι εφέτος παιδαγωγικά, παιδευτικά και θεολογικά ούτως ώστε εκτενέστερα και πλατύτερα να βιώσουμε τη χαρά και την αγαλλίαση της Θείας Οικονομίας, της φιλανθρωπίας του Θεού για τον άνθρωπο και τη σωτηρία του.
Γνωρίζουμε πολύ καλά, μέσα από την εμπειρία της Εκκλησίας μας, τι σημαίνει η προσδοκία της Παλαιάς Διαθήκης «ἐκ σκότους φῶς λάμψαι», διότι το ανέσπερο ετούτο φως έλαμψε στις καρδιές μας και μάς εφώτισε το φως της γνώσεως της δόξης του Θεού στο πρόσωπο του σαρκωθέντος και επιφανέντος Ιησού Χριστού.
Όλο ετούτο το θαύμα είναι ένας θησαυρός μοναδικός και άφθαρτος, ο οποίος διατηρείται εντός μας όσο έχουμε επίγνωση της δωρεάς των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Ακόμη, το ότι το θησαυρό αυτό τον διατηρούμε μέσα στο εύθραυστο οστράκινο σκεύος της ψυχοσωματικής μας οντότητας, το ναό του Αγίου Πνεύματος, ελεύθερα, θεληματικά και συνειδητά.
Ιδού πώς εξηγείται το γεγονός που μας πλημμυρίζει χαρά και αγαλλίαση ώστε, ενώ μας θλίβει η καθημερινότητα και η οδύνη του μάταιου τούτου κόσμου, που «συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. 8, 22), εντούτοις δεν μας καταβάλει, δεν μας λυγίζει, δεν μας στενοχωρεί, ούτε μας αφήνει να απελπιστούμε, ένεκα της εσωτερικής φωτιστικής δύναμης της χάριτος του Τριαδικού Θεού και ασφαλώς όχι οι δικές μας ασθενικές και πενιχρές δυνάμεις και δυνατότητες.
Έπειτα, ενώ ποικίλες δυνάμεις, ορατές και αόρατες, επιδιώκουν διακαώς να μας καταδιώξουν και να αφανίσουν, παρά ταύτα δεν μας εγκαταλείπει η δύναμη και το έλεος του Θεού. Ενώ φαινομενικά υπερισχύουν οι γόητες των σκοτεινών δυνάμεων, εντούτοις δεν επιτρέπει ο Θεός να χαθούμε, διότι η πρόνοιά Του φιλάνθρωπα μάς χειραγωγεί.
Έχουμε τεκμήριο, ως βαπτισμένοι και ενταγμένοι στη λογικοί μάνδρα της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας, ότι μόνο ο Επιφανής Σωτήρας και Λυτρωτής μας Ιησούς Χριστός οικειοθελώς προσφέρθηκε λύτρο αντί πολλών, μέχρι θανάτου για όλο το ανθρώπινο γένος. Φέρουμε αυτά τα τεκμήρια της θυσίας Του κι έτσι φανερώνεται η ζωή Του μέσα από τη δική μας προσπάθεια αγωνιστικού φρονήματος, πίστης, ταπείνωσης και εγκαρτέρησης.
Με αυτή την επίγνωση προχωρούμε μέχρι την καλή έκβαση των πραγμάτων, ζώντας τα αποτελέσματα της εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής της πατρώας γης. Άλλοτε έτσι κι άλλοτε αλλιώς, παρά την παρέλευση αριθμητικά πολλών ετών, παρά την ενδεχόμενη κόπωση, παρά ταύτα ο λαός μας υπέδειξε ότι αντέχει. Παιδεύτηκε μέσα στους αιώνες να υπομένει και να αντέχει.
Αυτή την υπομονή και αυτή την αντοχή του λαού μας έρχεται η Εκκλησία, όλοι εμείς, ως σάρκα από τη σάρκα τού λαού μας και οστούν από τα οστά του, να διατηρήσουμε αναμμένη τη φλόγα της υπομονής, της αντοχής, της μνήμης και της νοσταλγίας για σωτηρία και ελευθερία της τουρκοκρατούμενης πατρικής μας γης.
Η αναφορά μας γίνεται και με την ευκαιρία της σύναξης σήμερα, κατόπιν προσκλήσεως του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. κ. Χρυσοστόμου, προς τα μέλη των Εκκλησιαστικών Επιτροπών των κατεχόμενων ενοριών και κοινοτήτων της αρχιεπισκοπικής περιφέρειας, για κοινό εκκλησιασμό και κατόπιν κοπής της παραδοσιακής Βασιλόπιτας.
Το ιστορικό της ανασύστασης των Επιτροπών των 40 κατεχόμενων ενοριών της Αρχιεπισκοπής του κάμπου της Μεσαορίας, ξεκίνησε το 2009 (35 χρόνια μετά την εισβολή του 1974), με εντολή και ευλογία του Αρχιεπισκόπου Κύπρου προς τον ομιλούντα. Το έργο το αναλάβαμε ως ένα τάμα, ένα ιερό προσκύνημα στους τόπους των προγόνων μας και ασφαλώς των γενεών που θα ακολουθήσουν.
Ξεκινήσαμε από την εντός των τειχών Λευκωσία, τον Άγιο Λουκά, τον Άγιο Γεώργιο, και προχωρήσαμε στην Ομορφίτα, στη Νεάπολη-Κωνσταντία, το Γερόλακκο, τον Τράχωνα, τη Μια Μηλιά, στις έξι ενορίες της Κυθρέας και στις κοινότητες της ευρύτερης περιοχής των Χύτρων.
Κατόπιν κατεβήκαμε προς την Τύμπου μέχρι και τη Λουρουτζίνα. Αργότερα, ανεβήκαμε στην Αγκαστίνα, στο Μαραθόβουνο, στη Βιτσάδα, στις Γούφες, φθάσαμε μέχρι την Τρυπημένη και τον Άγιο Νικόλαο Λευκονοίκου. Προχωρήσαμε στα Γέναγρα, στη Μουσουλίτα στο Στρογγυλό, την Άσσια και στην Αφάνεια μέχρι τη Λύση και την Πυργά Αμμοχώστου.
Όλες οι τοποθεσίες, μεταξύ αυτών που προαναφέραμε, παραμένουν τόποι ιεροί με ναούς και προσκυνήματα, μοναστήρια και εκκλησίες, που κρατούν φυλακτό τη σιωπή των αιώνων, το πόνο και τις χαρές και τις αγωνίες των προγόνων. Το όραμα του σήμερα και του αύριο. Το παρόν και το μέλλον συμβάλλουν στη διαμόρφωση της παραδείσιας ειρήνης και ευημερίας όλου του λαού, σε όλη την έκταση της πατρίδας μας. Προς το σκοπό αυτό χρειάζεται πίστη στο Φως το αληθινό, που αγίασε τη κτίση ολόκληρη με τη φανέρωση στον Ιορδάνη της Αγίας Τριάδας, και αγάπη της πατρίδα μας και ό,τι την συναποτελεί.
Μέσα στην πενταετή προσπάθειά μας (2009-2014) αναζητήσαμε και βρήκαμε, αλλού οργανωμένα σύνολα να αγωνίζονται να διατηρήσουν τις εορτές και τις πανηγύρεις, όπως παλαιά πριν την τουρκική εισβολή και τον ξεριζωμό, αλλού είχαν πολλά χρόνια να γιορτάσουν όλοι μαζί, ως κοινότητα, τις εορτές των πολιούχων Αγίων τους, που οι παλαιότεροι θυμόντουσαν ως μακρινή ανάμνηση.
Ως επικεφαλής των Εκκλησιαστικών Επιτροπών, συνεργαζόμαστε με όλα τα οργανωμένα σύνολα των κοινοτήτων και ενοριών, επαναφέρουμε τις εορτές και τις πραγματοποιούμε, ως ευκαιρίες λατρευτικών συνάξεων στην προσφυγιά.
Αναζητούμε, σε συνεργασία με τους αρμοδίους της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ιεράς Συνόδου, τρόπους και ευκαιρίες αναστήλωσης, συντήρησης και επαναλειτουργίας των ιερών ναών και των προσκυνημάτων στη γενέτειρα γη.
Σήμερα, με τη σύναξη των μελών των Εκκλησιαστικών Επιτροπών μας, θεωρώ ότι είναι η έξοχη ευκαιρία να ευχαριστήσω όλους όσους συνέβαλαν θετικά στην ανασύσταση των κατεχομένων ενοριών της αρχιεπισκοπικής περιφέρειας. Και να τους παρακαλέσω με τον ίδιο ζήλο και αγάπη, τόσο προς την Εκκλησία μας όσο και προς τη γη που μας γέννησε, να συνεχίσουμε όλοι μαζί αυτό το έργο προσφοράς και τιμής, ούτως ώστε να πλησιάσουν με ενότητα και αγάπη όλοι οι συντοπίτες μας, και κατεξοχήν όλοι οι νέοι μας. Με τον τρόπο αυτό θα αντέξουμε την οδυνηρή πορεία μέχρι την ημέρα της επιστροφής, ελεύθεροι στη γη μας.
Προς τον σκοπό αυτό καλούμαστε όλοι να συμβάλουμε και να βοηθήσουμε με αρχειακό υλικό, που ενδεχομένως διαθέτουμε από τις εκκλησίες, τα μοναστήρια, τα ιερά προσκυνήματά μας, είτε στέκουν όρθια είτε δεν άντεξαν στο χρόνο και έπεσαν. Επιδίωξή μας είναι να αποτυπώσουμε την πραγματική εικόνα πριν και μετά το 1974, αλλά και το μέλλον που θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε να παραδώσουμε στις επόμενες γενεές.
Η εκπλήρωση του προφητικού λόγου ότι από το σκοτάδι έλαμψε το ανέσπερο φως, μάς δίνει τη βεβαιότητα ότι όλα τα πανίερα γεγονότα της θείας οικονομίας, της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού, έλαβαν χώρα για την παρηγορία, την παιδαγωγία και την πληρότητα γνώσεως και εμπειριών όλων των ανθρώπων, δια της χάριτος του Τριαδικού Θεού.
Αυτή τη χάρη και αυτή τη γνώση προσευχόμαστε να έχουμε όλοι εντός μας, καθώς και όλοι οι εγγύς και οι μακράν οικείοι μας, με τις πατρικές ευχές και ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου μας, ο οποίος αργότερα θα είναι μαζί μας στη σύναξή μας, που θα συνεχιστεί στην αίθουσα τελετών του ναού.
Καλή και ευλογημένη η νέα χρονιά και ελευθερία στην πατρίδα μας και σε κάθε πονεμένο τόπο της υφηλίου.
