Δημοσιεύτηκε: Μάρτιος 27. 2009 13:09
Ενημερώθηκε: Μάρτιος 31. 2009 17:16
Όταν ένα μέλος του ελληνισμού πληγώνεται και πονά, όλος ο ελληνισμός συμπάσχει, κι ας μην το ξεχνάμε. Όσο υπάρχουν Ελληνοκύπριοι που συγχορεύουν και συντραγουδούν με τους Τουρκοκυπρίους – και καλά κάνουν, αφού πιστεύουν πως έτσι κάποτε θα τα βρούμε- άλλο τόσο πρέπει να υπάρχουν κι αυτοί που συνεχώς θα υπενθυμίζουν τις μεθόδους που μετέρχεται η Τουρκία, για να επιτύχει τους επεκτατικούς της σκοπούς. Και το τίμημα το πληρώνει ο ελληνισμός, όταν βρίσκεται τείχος μπροστά στα σχέδιά της.
Ως το 1955 στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο η κατάσταση ήταν υπό έλεγχο. Από το 1955 και εξής κάθε κίνησή μας στην Κύπρο για ελευθερία είχε τις άμεσες συνέπειές της στον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Το 1964 το ίδιο, το 1974 το ίδιο.
Πρώτα να κτυπηθεί η ελληνική γλώσσα και η ορθοδοξία. Τα σχολεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οι εκκλησιές γκρεμίζονται. ( Ό, τι γίνεται τώρα και στην Κύπρο. Και όμως οι επιτροπές κι οι ηγέτες συμφώνησαν πως πρέπει όλοι να σέβονται την πολιτισμική κληρονομιά, της κάθε κοινότητας και την κοινή. «Κοινή» λέγοντας ελπίζω να μην εννοούν τις άγιές μας εικόνες που βρίσκονται στα ονομαζόμενα από αυτούς «μουσεία», εκκλησίες μας.)
Συρρίκνωση του πληθυσμού των Ελλήνων στην Πόλη, Ίμβρο και Τένεδο. Πιέσεις στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τα πάντα προσχεδιασμένα το 1955, ενορχηστρωμένα, πραγματοποιημένα. Έλληνες έχασαν τη ζωή τους, άλλοι τραυματίστηκαν, έπεσαν θύματα βιασμών, καταστήματα ισοπεδώθηκαν, ορθόδοξες εκκλησίες με κειμήλια ανεκτίμητης αξίας διαγουμίστηκαν, τάφοι συλήθηκαν. (Οι Ελληνοκύπριοι που επισκέφτηκαν τα κατεχόμενα έχουν ανεξίτηλες πληγές στη μνήμη από τις ίδιες εικόνες!) Δημοσιογράφοι, δάσκαλοι, ιερείς διώχτηκαν. Η χρήση της ελληνικής απαγορεύτηκε. Τα ελληνικά σχολεία άδειασαν. (Τα ίδια ζήσαμε στην Καρπασία!)
Το 1963 η τουρκική κυβέρνηση εκβιάζει την Αθήνα με απομάκρυνση του Πατριαρχείου και με μαζικές απελάσεις. Το 1996 απομένουν λίγοι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολης, άνω των εξήντα πέντε ετών.
( Παραλληλίστε με το σχέδιο Ανάν- ποιοι να επιστρέψουν, ποιας ηλικίας, πότε!) Δεσμεύσεις περιουσιών, απαγόρευση μεταβίβασης περιουσίας. (Σε μας- λέει -θα επιστρέψουν οι ζώντες κάτοχοι τίτλων ιδιοκτησίας, όχι όμως τα παιδιά κι οι κληρονόμοι τους!) Οι συνθήκες διαβίωσης αφόρητες, απαγόρευση στους ιερείς να μπαίνουν σε σχολεία, απαγόρευση διακίνησης ελληνικών βιβλίων. (Όρα Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου!)
Στην Ίμβρο και Τένεδο η κατάργηση της ελληνικής παιδείας χτυπά στη ρίζα του τον ελληνισμό των δυο νησιών. (Γι’ αυτό πρέπει να προσέξουμε την ελληνική μας παιδεία και να αφήσουμε ανέγγιχτη την Ιστορία μας). Τα νησιά αυτά υποτίθεται πως με βάση τις συμφωνίες θα είχαν τοπική αυτοδιοίκηση. (Πόσες συμφωνίες στην Κύπρο σεβάστηκαν ως τώρα οι συνεταίροι;) Οι Τούρκοι ίδρυσαν στην Ίμβρο διδασκαλείο-ορφανοτροφείο που εκπαίδευε Τούρκους δασκάλους- πυρήνα διάδοσης της τουρκικής παιδείας. Στην Τένεδο, εκτός από τις επιθέσεις εναντίον των σχολείων, αρχίζει εποικισμός χιλιάδων Τούρκων. (Γνωστό το έγκλημα στην Κύπρο, κι όμως δεν συζητείται στις επιτροπές, αφού πρόκειται για τους… συμπολίτες τους!!!) Εγκαθίσταται στρατόπεδο χωροφυλακής, τρομοκρατούν οι Τούρκοι βαρυποινίτες στην ανοιχτή αγροτική φυλακή που ιδρύουν εκεί. (Έχουμε ακόμα πολλά να δούμε! Προς το παρόν παίρνουμε μια γεύση από το παράλληλο: αποστέλλουν στις ελεύθερες περιοχές λαθρομετανάστες.) Απαλλοτριώνονται καλλιεργήσιμα εδάφη με τιμή πιο κάτω από ενός αυγού. ( Το ίδιο σχεδιάζει κι ο Ταλάτ με τις αποζημιώσεις σε τιμές ΄74!) Από τις χιλιάδες Έλληνες, ελάχιστοι απομένουν. Από πλειονότητα κατάντησαν μειονότητα στη δική τους πατρίδα. (Πρώτα το έχουν πάθει εδώ οι Τουρκοκύπριοι. Οι Ελληνοκύπριοι ακολουθούν.) Ελιθάσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, τα βάσανα δεν έχουν τελειωμό. (Γι’ αυτό, προτιμότερο να προσγειωθούμε, χωρίς να πάψουμε να προσπαθούμε.)
Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης κλείνει, γιατί – λέει- θέτει σε κίνδυνο «τον κεμαλικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους». Οι Έλληνες μαθητές, όσοι απέμειναν, αρχίζουν κάθε πρωί τα μαθήματά τους με το׃ «Είμαι Τούρκος» και τα τελειώνουν με τη φράση׃ «Είμαι ευτυχής που γεννήθηκα Τούρκος». (Ο δικός μας Πενταδάχτυλος!)
Όταν επισκέπτεται την Ίμβρο ο ελληνιστής Robert Blake, γράφει: « Στα Αγρίδια, στην Ίμβρο, υπάρχουν αρκετά μισογκρεμισμένα σπίτια, που θυμίζουν στοιχειωμένο χωριό. Π.χ. το φάντασμα του υφαντουργείου, που έκλεισε την ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Μέσα από τα σπασμένα τζάμια αυτής της σταματημένης βιοτεχνίας απέναντι από την επίσης ερειπωμένη σαπωνοποιία υπάρχει ακόμη το σκονισμένο υφαντό πάνω στον αργαλειό, ακριβώς όπως το είχαν εγκαταλείψει οι ντόπιοι υφαντουργοί στις 20 Ιουλίου του 1974...»
Όταν ένα μέλος του ελληνισμού πάσχει, όλος ο ελληνισμός πονά και συμπάσχει. Μπορεί η Ιστορία να μην επαναλαμβάνεται, οι μέθοδοι όμως των Τούρκων πολυγραφούνται. Άρα μπορούμε να διδαχτούμε και να προβλέψουμε. Γι’ αυτό αναγκαία τα προσεκτικά βήματα κι η βαθιά μελέτη. Οι πανηγυρισμοί να λείπουν.
του φιλόλογου Στέλιου Παπαντωνίου
