Η   διαμόρφωση της Ανατολικής  Αυτοκρατορίας από τη μια και  της Δυτικής από την άλλη,  παρά τις δυσκολίες που προξενούσε για την Εκκλησία, κυρίως λόγω των αποστάσεων μεταξύ των δύο κέντρων του Χριστιανισμού και της, κατά συνέπεια, έλλειψης στενής συνεργασίας και επικοινωνίας  μεταξύ των πιστών,   κράτησε ενωμένους εκκλησιαστικά τους λαούς που υπάγονταν αντίστοιχα σ' αυτές,  συντελώντας   στη δημιουργία δύο αυτόνομων  Εκκλησιών· της Ρώμης, με εκκλησιαστικό ηγέτη τον Πάπα, και της Ανατολής, με έδρα την Κωνσταντινούπολη και κεφαλή τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Μέχρι  τους πρώτους 10 αιώνες της χριστιανικής ιστορίας υπήρξε κοινότητα πίστης και ζωής ανάμεσα στο πολυπληθέστατο χριστιανικό αμάλγαμα  των  λαών, οι οποίοι κατοικούσαν από  το ένα  γεωγραφικό σημείο  της γης ως το άλλο. Όμως στην πορεία άρχισαν να αναφύονται διάφορα προβλήματα, των οποίων η τελική αντιμετώπιση απαίτησε αρκετό χρόνο, αφού προηγουμένως δίχασε τους Χριστιανούς  και τους ενέπνευσε μίσος και εκδικητική μανία, μέχρι του σημείου να αφαιρούνται ζωές Χριστιανών από Χριστιανούς. Ως παράδειγμα προς τούτο προβάλλεται το σχίσμα ανάμεσα στις δύο εκκλησίες. Και όχι μόνο.

Αλέξης Αλεξάνδρου
Δρ. Θεολογίας