Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του μάρτυρος Ακακίου και του οσίου Νείλου του νέου, του Μυροβλύτου. Επίσης, εορτάζουμε το γεγονός του εν τω ουρανώ φανέντος σημείου του Τιμίου Σταυρού.
Ο όσιος Νείλος ο Μυροβλύτης, καταγόταν από τον Άγιο Πέτρο Κινουρίας της Πελοποννήσου και έζησε ασκητικά στον Άθωνα κατά τον 17ο αίωνα μ.Χ.. Ιδιαίτερος τόπος ασκήσεώς του ήταν η Ιερά Μεγίστη Λαύρα. Πολλές φορές, μάλιστα για λόγους βαθύτερης ασκήσεως και πνευματικής επιμέλειας αναχωρούσε στα ασκητήρια στα βάθη της ερήμου του Άθωνα.
Το σώμα του έμεινε για 150 χρόνια κρυμμένο στη γη στο τόπο του σπηλαίου όπου βίωσε την πρακτική του αναχωρητικού βίου.
Σήμερα εορτάζεται η εύρεση και ανακομιδή του ιερού λειψάνου τού Οσίου Νείλου, ενώ η μνήμη του τιμάται από την Εκκλησία και στις 12 Νοεμβρίου.
Είναι παράδοση στην Εκκλησία να εορτάζεται και η εύρεση, αλλά και ανακομιδή των λειψάνων των Αγίων. Τα άφθορα λείψανα τους είναι ένα τεκμήριο της αγιότητας. Η χάρη του Θεού τα διατηρεί άφθορα για την παρηγορία και ενίσχυση των πιστών. Διότι ο Πανάγιος Τριαδικός Θεός ενεργεί όπως εκείνος επιθυμεί για τη σωτηρία των ανθρώπων. Το ίδιο συμβαίνει και με το Ξύλο του Τιμίου Σταυρού, που επίσης εορτάζουμε σήμερα.
Η πρώτη εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού έγινε στο Μεγάλο Κωνσταντίνο, με το θριαμβευτικό έμβλημα της νίκης: «ἐν τούτῳ νίκα». Σήμερα εορτάζουμε μια άλλη εμφάνιση, που έγινε στην Ιερουσαλήμ, περίπου το 346 μ.Χ. Τότε, αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων ήταν ο Κύριλλος και βασιλιάς ο Κωνσταντίνος, γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Η εμφάνιση αυτή έγινε στις 7 Μαΐου, κατά τις ημέρες της Πεντηκοστής. Ξαφνικά στον ουρανό φάνηκε ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός, σχηματισμένος από εκθαμβωτικό φως, πάνω από το Γολγοθά, μέχρι και το όρος των Ελαιών. Το υπερφυσικό αυτό θέαμα προκάλεσε μεγάλο θαυμασμό και συγκίνηση σε όλους τους ευρισκομένους στην Ιερουσαλήμ. Όλοι μαζί οι πιστοί, έτρεξαν στην εκκλησία και με πολλή χαρά και θερμή κατάνυξη ευχαρίστησαν και δόξασαν το Θεό, που αγίασε το ξύλο του σταυρού και κατέστησε το σημείο αυτού ισχυρότατο όπλο των αγωνιζόμενων χριστιανών κατά του διαβόλου και στήριγμα σε κάθε αναπάντεχη δοκιμασία της ζωής.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου