Δημοσιεύτηκε: Φεβρουάριος 27. 2014 11:08
Τιμούμε τη μνήμη των Μαρτύρων Ευτροπίου, Κλεονίκου και Βασιλίσκου, Θεοδωρήτου πρεσβυτέρου Αντιοχείας, Ζήνωνος, και του Αγίου Ιωάννου Πατριάρχου Γεωργίας.
O άγιος Θεοδώρητος, ήταν πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αντιόχειας στα δύσκολα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη, ο οποίος προσπάθησε μάταια να επαναφέρει την θρησκεία των ειδώλων. Οι διωγμοί των Χριστιανών επί Ιουλιανού έφθασαν ως την Αντιόχεια.
Μεταξύ των κληρικών που παρέμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους ήταν και ο Θεοδώρητος, γι’ αυτό και συνελήφθη από τον έπαρχο της πόλης, ο οποίος στην αρχή τον κολάκευσε επαινώντας την παιδεία και τις αρετές του. Όταν όμως απέτυχε να τον πείσει να θυσιάσει και να προσκυνήσει τα είδωλα, διέταξε τον αποκεφαλισμό του, κατατάσσοντάς τον έτσι στην ιερώνυμη φάλαγγα των Μαρτύρων της Εκκλησίας.
Ο Άγιος Ιωάννης έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. και διαποίμανε την Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας, από το 1033 μ.Χ. μέχρι το 1048 μ.Χ..
Πριν την ανάδειξή του σε Προκαθήμενο των Γεωργιανών της Εκκλησίας της Ισαποστόλου Νίνας, είχε μονάσει στη μονή του Καλίπου, στην Αντιόχεια της Συρίας, όπου κατά την εποχή εκείνη μόναζαν πολλοί Γεωργιανοί μοναχοί.
Ο Άγιος Ιωάννης κοιμήθηκε ειρηνικά το έτος 1048 μ.Χ. επιτελώντας με υπομονή ταπείνωση και αγάπη, τη διαποίμανση του λαού του Θεού και εφαρμόζοντας την ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου, την οποία επαναλαμβάνουμε στις ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως.
Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, και αγάπης χάρισε μοι τω σω δούλω.
Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου˙ ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
