Κάτω από το φως νέων δεδομένων που έχουν επαρκώς μελετηθεί, η ιστορικότητα του Ιησού δεν αμφισβητείται πλέον από την επιστήμη. Υπέρ αυτής συνηγορούν, πλην των ευαγγελιστών, και οι αναφορές των σχεδόν συγχρόνων Tου ιστορικών Φλάβιου Ιώσηπου (38-107μ.Χ.), Τάκιτου (50-120μ.Χ.), Γάιου (64π.Χ-17μ.Χ.), Σουετώνιου (οι αναφορές του καλύπτουν την περίοδο μεταξύ 110 και 120 μ.Χ.), καθώς επίσης και του Ταλμούδ. Όπως έχει ήδη λεχθεί, η άρνηση της ιστορικότητάς Του δημιουργεί περισσότερα προβλήματα, απ' εκείνα που ενδεχομένως προκαλεί η παραδοχή Του ως ιστορικού προσώπου.
Επιπρόσθετα θα πρέπει να σημειωθεί ότι διάφορες απόψεις που διατυπώνονται από μελετητές, ότι δήθεν ο Ιησούς ανήκε αρχικά στην εβραϊκή κοινότητα των Εσσαίων, δεν φαίνεται να ευσταθούν. Η κοινότητα αυτή, που ιδρύθηκε το 2ο π.Χ. αιώνα και διαλύθηκε το 70 μ.Χ., χαρακτηριζόταν από τους πολύ αυστηρούς κανόνες διαβίωσης των μοναχών της. Οι Εσσαίοι δεν παντρεύονταν, δεν εργάζονταν το Σάββατο, γιατί την ημέρα αυτή την αφιέρωναν αποκλειστικά στον Γιαχβέ (μέχρι του σημείου να μην εγείρονται από τις κλίνες τους, για να αποφεύγουν οποιαδήποτε μορφή εργασίας), ενώ αποστρέφονταν την ύλη ως φορέα κακού. Στη διατροφή τους υπήρξαν πολύ εγκρατείς. Απέφευγαν τη χρήση κρέατος, ελαίου και οίνου, ενώ το καθημερινό τους πρόγραμμα περιλάμβανε αρκετό χρόνο επίδοσης στην προσευχή και τις πράξεις αγνισμού και κάθαρσης. Γενικά ήταν πολύ κλειστή κοινότητα, αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Ο Χριστός καθόλου δεν είχε επηρεαστεί απ' αυτήν, αφού -κατά την Γραφή- υπήρξε φίλος πορνών και τελωνών. Εξαλλου, στα κείμενα του Κουμράν κανείς λόγος δεν γίνεται περί Ιησού.
Τέλος να αναφερθεί ότι η αυθεντικότητα των κειμένων της Καινής Διαθήκης στηρίζεται σε αξιόπιστες πηγές. Ο αρχαιότερος κανόνας των βιβλίων της περισώζεται στο χειρόγραφο Muratori, που χρονολογείται στο έτος 175 μ.Χ. Σήμερα φυλάσσονται σε διάφορες μοναστηριακές και άλλες βιβλιοθήκες 25.000 κώδικες με κείμενα της Καινής Διαθήκης που μεταξύ τους παρουσιάζουν ελάχιστες και επουσιώδεις διαφορές.

Αλέξης Αλεξάνδρου
Δρ. Θεολογίας