Δημοσιεύτηκε: Δεκέμβριος 22. 2013 09:05
Η ερωτική αγάπη είναι κραταιά ως ο θάνατος. Την ζεις έντονα, δεν την φαντάζεσαι.
Σαν τέτοια έχει αρχή, δεν έχει τέλος. Οι άνθρωποι αγαπιούνται από τότε που υπάρχουν και αλληλοκοιτάζονται στα μάτια∙ από τότε που συναντήθηκαν τα πρώτα βλέμματα στον κήπο ανατολικά της Εδέμ, διατρέχει τα ανθρώπινα. Η αγάπη είναι αρχαία και σύγχρονη. Ουδέποτε εκπίπτει.
Συνδέει πρόσωπα μεταξύ τους τόσο στενά: το ένα να ζει χάρη του άλλου, εξαιτίας του. Το ένα να υπάρχει στο βαθμό που αμοιβαία αποδέχεται το άλλο και το έχει στην καρδιά του. Στη γνήσια αγάπη τα πρόσωπα ταυτίζονται. Παρά ταύτα το καθένα παραμένει σώο, ολόκληρο. Δεν εξαφανίζεται. Το εγώ και το εσύ γίνονται εμείς, το καθένα όμως από τα δύο διατηρεί τα όρια της ύπαρξής του. Δεν χάνεται μέσα στο άλλο. Η αγάπη δεν μπορεί να είναι εγωισμός επί δύο∙ εγώ για σένα και συ για μένα, όλοι οι άλλοι- συγγενείς και οικείοι- εκτός.
Η αγάπη μοιάζει πρόσθετα να είναι θαυμασμός και έκπληξη∙ παντοτινή ενθύμηση του ενός για τον άλλο, -είτε εσθίομε είτε άλλο τι ποιούμε∙ συνοίκηση του ενός στον άλλο, είτε εν σώματι είτε εν πνεύματι∙ ξεκλείδωμα της καρδιάς του ενός στον άλλο. Αυτό προϋποθέτει υπέρβαση του εγώ και των συνακολούθων του∙ της κτητικότητας, της φιλαυτίας, της εσωστρέφειας.
Ως κοινωνία προσώπων δεν εμπνέεται αποκλειστικά από το υλικό μέρος του σώματος. Έχει και άλλους κανόνες στοίχισης οι οποίοι λειτουργούν με μια παραδοξότητα. Απόμαχοι βαδίζουν αγκαλιά το στρατί της ζωής. Είναι ακόμη νηφάλια μεθυσμένοι με το πρώτο κρασί της αγάπης. Το γεύτηκαν σαν ήταν νέοι και όσο ο καιρός περνάει αυτό γίνεται ακόμη πιο γλυκό∙ δεν μιλούν μεταξύ τους για να ανανεώσουν την αμοιβαία αγάπη τους∙ τα έχουν πει όλα στα τόσα χρόνια της ζωής τους. Απλά αναπνέουν ο ένας για τον άλλο∙ κρατούν ο ένας το χέρι του άλλου να μην χαθούν.
Απ’ την άλλη ο ανάπηρος στο τροχοκάθισμα είναι το αντικείμενο του πόθου και της αγάπης του υγιούς εταίρου. Τον έχει εκεί δίπλα του, πηγή χαράς και τον υπηρετεί. Αυτό όλο. Εμένα μου μοιάζει η αγάπη να είναι το α και τα ω στη ζωή όπως το ρήμα αγαπώ αρχίζει από α και τελειώνει σε ω. Ή ακόμη να είναι αυτό το ω του ρήματος. Σ’αυτό μπαίνουν τα δύο πρόσωπα. Ένα στα δεξιά και ένα στα αριστερά.
Και τότε μόνο ολοκληρώνεται η αγάπη όταν αυτό το ω γίνει ο∙ όταν δηλαδή οι δύο γίνονται ένα. Τότε δεν υπάρχει «θέση μου» και «θέση σου», ούτε καν το «εγώ» και το «εσύ» αλλά τα πάντα και εν παντί το εμείς. Έτσι κάπως. Ένωση, συνύπαρξη. Σύμφωνα με τον αρχαίο σοφό στην αρχή άνδρας και γυναίκα ήταν ένας. Μετά ο Θεός τους χώρισε. Από τότε ο ένας ψάχνει τον άλλο για να ολοκληρωθεί. Αυτή η αναζήτηση και επανένωση ονομάζεται ερωτική αγάπη.
Και το σεξ τι είναι; Σωματική σχέση που εμπνέεται από τη γοητεία που ασκεί ο άλλος σε μας. Στο σεξ πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει ένα άλλο άτομο, ένα σώμα. Το ποιο είναι ή το τι μας είναι, δεν είναι πάντα απαραίτητο. Αρκεί να ελκύει. Να έχει τα χαρακτηριστικά που θα μας ανεβάσουν τη διάθεση. Όπως και να΄χει είναι μια βασική ορμή του ανθρώπου. Από μια άποψη είναι και το σεξ αιώνιο, κραταιό ως ο θάνατος. Το ζεις έντονα, δεν το ονειρεύεσαι. Η ικανοποίηση του σεξ έχει αρχή, δεν έχει τέλος. Ηδύνεσαι μέσω της επαφής, ισορροπείς προς στιγμήν, φτιάχνεσαι.
Μετά επιθυμείς την εμπειρία ακόμη μια φορά. Ει δυνατόν για πάντα. Και ο κύκλος δεν έχει ποτέ τέλος…
Όλα αυτά μεταφερμένα στην καθημερινότητα δυσκολεύουν. Να παντρεύεις το σεξ με την αγάπη, να εναρμονίζεις μια ζωή το πνεύμα με τη σάρκα, να είναι το αντικείμενο του πόθου σου ο εκλεκτός της καρδιάς σου, δεν είναι πάντοτε εύκολα αθλήματα. Ιδιαίτερα σε μια κοινωνία που αποπνέει έντονο αισθησιασμό. Κοίταξε γύρω σου∙ η σχέση μεταξύ των ανθρώπων κατάντησε, τις πιότερες φορές, μια φτηνή ψυχαγωγία των δρόμων, με κίνητρα ενίοτε ευτελή: Ένα υλικό αντάλλαγμα, μια διολίσθηση στην περιπέτεια με δέλεαρ υποσχέσεις αορίστου χρόνου, μια αμοιβαία ικανοποίηση του σώματος συναισθηματικά αδιάφορη.
Αν ήμουνα σύμβουλος συμπεριφοράς ένα θα είχα να συμβουλεύσω: Να ενεργείς πάντα με βάση αυτό που σου υπαγορεύει το πραγματικό σου συμφέρον. Και ξέρεις ποιο είναι αυτό; Αγάπησε πρώτα και μετά κάνε ό,τι θες. Είναι η κατηγορική προσταγή της πραγματικής απόλαυσης και ευτυχίας για σένα. Τώρα. Για πάντα.
Του Αλέξη Αλεξάνδρου
Ο Αλέξης Αλεξάνδρου είναι Διευθυντής στο Γυμνάσιο Καλογερόπουλου
