Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των 14.000 νηπίων μαρτύρων.
Πρόκειται για τη σφαγή των νηπίων από την περιοχή της Βηθλεέμ, που φονεύτηκαν με εντολή του βασιλιά Ηρώδη, στην προσπάθειά του να εξοντώσει τον νεογέννητο Χριστό, που, όπως πίστευε, προοριζόταν για βασιλιάς των Ισραηλιτών.
Η Εκκλησία, έχοντας υπόψη αφ’ ενός ότι αυτά τα βρέφη έφυγαν από τη ζωή άδικα, και σε μια αθώα ηλικία, και αφ’ ετέρου ότι ο Θεός μας είναι Θεός αγάπης και γνωρίζει τον καθένα μας ακόμη και πριν από τη γέννησή του, τα έχει κατατάξει στον κατάλογο των μαρτύρων. Κάποιοι ωστόσο, από άγνοια κινούμενοι, βλέπουν στην υπόθεση αυτή σκιές, θεωρώντας τον Θεό ως υπαίτιο της σφαγής, από την οποία διασώθηκε το Θείο Βρέφος.
Όσοι απασχολούν τη διάνοιά τους με αυτό το γεγονός, δεν πρέπει να αγνοούν ότι τη σφαγή τη διέταξε ο Ηρώδης, και όχι ο Θεός, και κίνητρό της ήταν η κακία, η φιλοδοξία και ο εγωισμός του βασιλιά και όχι η επιθυμία για σωτηρία του Χριστού. Εξάλλου, η απώλεια της ζωής σε οποιαδήποτε φάση της, είναι κάτι το θλιβερό, διότι ο άνθρωπος γεννήθηκε για τη ζωή και όχι για το θάνατο.
Αυτό που, εν τέλει, έχει αξία, είναι όχι το πόσο ζούμε αλλά το αν κατορθώνουμε να γίνουμε κληρονόμοι της αιωνιότητας. Κάτι που με βεβαιότητα έχουν κατορθώσει τα σφαγιασθέντα νήπια την μνήμη των οποίων τιμούμε σήμερα, καθώς και όλοι εκείνοι που αγωνίζονται και επαγρυπνούν.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου