Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Προφήτου Σοφονίου, του οσίου Θεοδούλου, του νεομάρτυρος Αγγελή και του οσίου Θεοδούλου του διά Χριστόν σαλού του Κυπρίου.
Ο Προφήτης Σοφονίας έζησε τον 7ο αιώνα π. Χ. Το όνομά του σημαίνει «ὁ Θεός προστατεύει». Στο προφητικό του βιβλίο, ένα από τα 49 βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, απειλεί τους Ιουδαίους, που παρέκλιναν από τον Κύριο και προλέγει την καταστροφή πόλεων και χωριών. Ελέγχει την πόλη της Ιερουσαλήμ για τη διαφθορά της, αλλά και την ονομάζει «επιφανή πόλη», γιατί από αυτήν θα λυτρωθεί το ανθρώπινο γένος, με την ενανθρώπηση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
Ο Όσιος Θεόδουλος ο Κύπριος έζησε με αυταπάρνηση και απεριόριστη καλοσύνη προς τους ανθρώπους. Ήταν άνθρωπος πράος, επιεικής και πρόσφερε στους έχοντες ανάγκη, από τα υστερήματά του.
Έγινε μοναχός, αφού επιθυμούσε τη μόνιμη αφοσίωση στο θέλημα του Θεού. Επειδή η φήμη του ως ενάρετου ανθρώπου διαδιδόταν γρήγορα, πολλοί πήγαιναν να τον συμβουλευτούν. Εκείνος, μη ζητώντας τη δόξα και την κολακεία, συμπεριφερόταν με αγάπη και διάκριση, τόσο στους πλούσιους όσο και στους φτωχούς.
Καταλάβαινε και κατανοούσε την πνευματική αδυναμία των ανθρώπων και τους βοηθούσε να ξεπεράσουν τις δοκιμασίες μέσω της μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας. Στην προσπάθειά του να τους οδηγήσει στην εν Χριστώ σωτηρία και ελευθερία και όχι στην ιδιοτέλεια και τον εγκλωβισμό των συνειδήσεων, ο Θεόδουλος έφθανε στα άκρα με την εν Χριστώ σαλότητα.
Η πνευματική σαλότητα, ως χάρισμα του Αγίου Πνεύματος, βοηθά τους ανθρώπους να λαμβάνουν πνευματική καθοδήγηση, και ταυτόχρονα να μη μένουν εγκλωβισμένοι στη γοητεία του προσώπου που τους καθοδηγεί. Η πνευματική σαλότητα είναι μια άλλη μορφή εν τω κρυπτώ άσκησης του ανθρώπου.
Ο φανατισμός και στις μέρες μας, από όπου κι αν προέρχεται, κρύβει εγωισμό, κοσμικό φρόνημα και ανελευθερία. Πρόκειται για κινδύνους εκτροπής, τόσο για τον πνευματικό καθοδηγητή, όσο και τον καθοδηγούμενο άνθρωπο στην πνευματική ζωή.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου