Σήμερα, σύμφωνα με το αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, εορτάζεται η μνήμη των Ιερομαρτύρων Κλήμεντα, Επισκόπου Ρώμης και Πέτρου, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας.
Ο Άγιος Κλήμης Ρώμης συγκαταλέγεται ανάμεσα στους λεγόμενους «Αποστολικούς Πατέρες» της Εκκλησίας. Τους ανθρώπους, δηλαδή, που υπήρξαν αυτήκοοι μάρτυρες του κηρύγματος των μαθητών του Χριστού και αποτελούν, μετά απ’ αυτούς, τους πρώτους κρίκους στην αλυσίδα της αποστολικής διαδοχής.
Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας της Ρώμης ο Κλήμης, σπούδασε όλες τις επιστήμες και ήταν άριστος γνώστης της ελληνικής παιδείας. Η γνωριμία του με τον Απόστολο Πέτρο έγινε αφορμή να ασπασθεί τον Χριστιανισμό και να αφοσιωθεί ολόψυχα στη διάδοση του Ευαγγελίου.
Από τη γραφίδα του προήλθαν πολλά συγγράμματα, τα οποία αποτελούν θησαυρό για την εκκλησιαστική γραμματεία. Το 92 μ. Χ. ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης, τον οποίο λάμπρυνε με το ήθος και την ιεραποστολική του δράση. Επί βασιλείας τού Δομετιανού, όταν ήδη είχαν ξεσπάσει οι διωγμοί κατά των Χριστιανών, εξορίστηκε στη Χερσώνα, όπου και μαρτύρησε αφού, με άγκυρα δεμένη στο λαιμό, τον έριξαν στη θάλασσα.
Ο ιερομάρτυρας Πέτρος Αλεξανδρείας, διαδέχθηκε τον αρχιεπίσκοπο Θεωνά. Τον διέκρινε η αφοσίωσή του στο Ορθόδοξο φρόνημα και η αγάπη του προς τον Θεό και τον άνθρωπο.
Η καταδίκη με καθαίρεση του επισκόπου Λυκοπόλεως Μελετίου, το 306 μ. Χ. από τη σύνοδο της οποίας πρόεδρος ήταν ο Πέτρος ήταν η αιτία να δεχθεί με πολλή ταπείνωση την εκδικητική αντιμετώπιση των ανθρώπων, οι οποίοι μαζί με τον Μελέτιο κατήγγειλαν τον Πέτρο μέχρι και στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό Γαλέριο.
Αθόρυβα ο Αλεξανδρείας Πέτρος, αισθανόμενος ότι τα πράγματα οδηγούνται στη θανάτωσή του, δρομολόγησε τη διαδοχή του και έφυγε διακριτικά για να μην αντιδράσει ο λαός.
Μαρτύρησε δια αποκεφαλισμού το 311 μ. Χ., κι ενώ είχε διαποιμάνει την Εκκλησία του Χριστού για 12 καρποφόρα έτη.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου