Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Προφήτη Αβδιού και των μαρτύρων Βαρλαάμ, Ηλιοδώρου, Αγαπίου, Ανθίμου και της Αγίας Ευφημίας και των τέκνων αυτής.
Ο Προφήτης Αβδιού, που το όνομά του σημαίνει «δούλος Κυρίου», συγκαταλέγεται ανάμεσα στους λεγόμενους μικρούς προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και έζησε στη Συχέμ της Παλαιστίνης, κατά τα μέσα του 6ου π. Χ. αιώνα.
Στο μικρής έκτασης βιβλίο του, επισημαίνει την αποστασία του ισραηλιτικού λαού και αποδοκιμάζει την κυρίαρχη άποψη της εποχής ότι, με διάφορα οχυρωματικά έργα και άλλες ανθρώπινες επινοήσεις και χωρίς να απαιτείται προσφυγή στη βοήθεια του Θεού, η χώρα του Ισραήλ θα κατόρθωνε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις επιβουλές των γειτονικών της λαών.
Αντί αυτής της αλαζονικής αντιμετώπισης των πραγμάτων, ο προφήτης εκθειάζει τη σημασία της ταπείνωσης, που είναι η κορωνίδα των αρετών και της εμπιστοσύνης στο Θεό, που γνωρίζει τι είναι συμφέρον σ’ εμάς, και μπορεί, ως παντοδύναμος και πολυέλαιος, να μάς το προσφέρει.
Η επικαιρότητα αυτών των λόγων είναι, χωρίς αμφιβολία, αυτονόητη και από τη μελέτη τους μόνο ωφέλεια θα μπορούσε να προκύψει, ιδιαίτερα σε εποχές κοινωνικών μεταβολών και οικονομικής ύφεσης.
Αυτή την ταπείνωση βίωναν και οι μάρτυρες που τιμούμε σήμερα, οι οποίοι αντιστάθηκαν μέχρι τέλους για την αγάπη του Χριστού.
Ο άνθρωπος χρειάζεται πίστη, ταπείνωση και μετάνοια και τα υπόλοιπα τα συμπληρώνει η χάρις του Θεού.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου