Δημοσιεύτηκε: Νοέμβριος 17. 2013 22:31
Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Πλάτωνα, που έζησε στην Άγκυρα τον 3ο αιώνα και Ρωμανού, που έζησε στην Αντιόχεια τον 4ο αιώνα.
Ο Άγιος Πλάτωνας σε νεαρή ηλικία, συνελήφθηκε από ειδωλολάτρες, διότι διακήρυττε με σθένος την πίστη του στον Ιησού Χριστό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τον οδηγήσουν μπροστά στον Αγριππίνο. Ο ηγεμόνας βλέποντας την ωραιότητα και τη ρώμη του νέου, και γνωρίζοντας ότι κατείχε μεγάλη περιουσία, προσπάθησε να τον ελκύσει με κολακείες. Όμως, ο Άγιος Πλάτων αρνήθηκε και συνέχισε να διακηρύττει την πίστη του στον Έναν αληθινό Θεό. Αφού ο ηγεμόνας είδε ότι δεν κατάφερε να τον αλλαξοπιστήσει δελεάζοντάς τον, τον απέιλησε με μαρτυρία. Παρ΄όλα ταύτα ο Άγιος Πλάτων παρέμεινε σταθερός στην πίστη του. Έτσι ο Αγριππίνος διέταξε να τον μαστιγώσουν ανελέητα.
Ο Άγιος διατήρησε την πίστη του και δεν έπαψε να ομολογεί τον Ιησού Χριστό, γι΄αυτό και διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του (306 μ.Χ.). Με αυτό τον τρόπο ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Πλάτωνας παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και τιμήθηκε με το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Τιμούμε, επίσης, τη μνήμη του νεομάρτυρα Αναστασίου από την Παραμυθιά της Ηπείρου, ο οποίος θυσιάστηκε για τον Χριστό το έτος 1750. Εξαιτίας της αποτελεσματικής αντίστασής του στους Τούρκους, που είχαν επιτεθεί με ανήθικες διαθέσεις σε Χριστιανές νέες του χωριού του, συνελήφθη και οδηγήθηκε στον πασά της περιοχής, με την ψεύτικη κατηγορία ότι υποσχέθηκε να ασπασθεί το μωαμεθανισμό. Ο Αναστάσιος υποβλήθηκε σε πολλά βασανιστήρια για να αλλαξοπιστήσει, αλλά σε όλα έδειξε απερίγραπτη υπομονή. Τελικά μαρτύρησε με αποκεφαλισμό.
Οι δύο περιπτώσεις μαρτύρων τόσον των πρώτων αιώνων όσον και των νεομαρτύρων της τουρκοκρατίας, είναι απόδειξη ότι η χριστιανική πίστη, επειδή είναι αληθινή, δεν μεγαλούργησε αποκλειστικά στους πρώτους μ. Χ. αιώνες. Αντίθετα, σε κάθε εποχή και σε κάθε τόπο, συνεχίζει να εμπνέει και να γεννά αγίους και μάρτυρες, οι οποίοι με τη ζωή και το θάνατό τους για την αγάπη του Χριστού, γίνονται οδηγοί των νέων που αντιστέκονται, και των ανθρώπων που αγωνίζονται.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
