«Σαλπίσωμεν εν σάλπιγγι ασμάτων και σκιρτήσωμεν αγαλλόμενοι εν τη πανδήμω πανηγύρει των Διδασκάλων ημών...

 Ποιμένες και διδάσκαλοι τους τής σεπτής Τριάδος τρισσούς ιερομύστας συνελθόντες ευφημήσωμεν.

 Οι φιλόσοφοι τους σοφούς, οι ιερείς τους ποιμένας, οι αμαρτωλοί τους προστάτας, οι πένητες τους πλουτιστάς, οι εν θλίψεσι τους παραμυθούντας.

 Τους συνοδίτας οι οδοιπόροι, οι εν θαλάσση  τους κυβερνήτας, οι πάντες τους πανταχού προφθάνοντας».

 

Αγαπητοί μου,  

 

Η Εκκλησία τού Χριστού χαίρει και σεμνύνεται σήμερον δια την τελούμενην εορτή των Τριών Μεγίστων Φωστήρων τής τρισηλίου Θεότητος, οι οποίοι αναδείχτηκαν στη συνείδησή μας ως οι κατ’ εξοχήν παιδαγωγοί και εθνικοί  μας διδάσκαλοι!

Η μέρα καταυγάζεται όντως από το θεσπέσιο Φως τής πνευματικής και θεολογικής ακτινοβολίας πού εκπέμπουν δια μέσου των αιώνων οι τρεις μελίρρυτοι ποταμοί τού Θείου Λόγου, της Πίστεως και τής Αγάπης.

Μετ’ εγκαυχήσεως  φέρουμε στη μνήμη μας «τούς ρητήρας των λόγων και τούς πρηκτήρας των έργων». Και ενδόμυχα θαυμάζουμεν και γεραίρουμε τον ενσαρκωτήν τής Αγάπης, τον φερώνυμο τής Θείας τού Χριστού Βασιλείας, Βασίλειο,  τον «πληγωμένον αετόν» τής Εκκλησίας, τον επώνυμο τής Θεολογίας Γρηγόριο και τον αοιδόν της Ορδοδοξίας, ονοματεπώνυμο τού χρυσού λόγου, Ιωάννην τον Χρυσόστομο.

Είναι οι θεηγόροι εκείνοι άνδρες, οι οποίοι κατά θαυμαστόν τρόπο, σαν εργατικές μέλισσες, περισυνέλεξαν το ζωογόνο χυμό από τα ελληνικά άνθη τής γνώσεως, τα οποία πλουσιότατα και ποικιλότροπα φυόντουσαν στο κλεινό άστυ τής θεάς τής σοφίας, τής Παλλάδος Αθηνάς. Είναι οι ίδιοι οι οποίοι με το κύρος και τής Θύραθεν σοφίας και ιδιαίτερα τής εν Χριστώ βιοτής και μαρτυρίας τους,  μυσταγωγικά  εναπέθεσαν την ουσία τής Ελληνικής σοφίας,           με βαθύτατο σεβασμό, ως δροσιά πίστεως και ως  άρρηκτη συζυγία με το ακάνθινο στεφάνι, στο ύψωμα τού Γολγοθά.

Οι Τρεις τιτάνες τού πνεύματος και τής Χριστιανικής Αρετής, ζήσαντες και δράσαντες ως αληθινοί Χριστιανοί και μεγάλοι Παιδαγωγοί, κατάφεραν κατά θαυμαστό τρόπο να συζεύξουν ό,τι προηγουμένως φαινόταν ασυμβίβαστο! Τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, με τις διαχρονικές  του αξίες για τη ζωή και ιδιαιτέρως για τον άνθρωπο, με τη Θεία διδασκαλία τού Ναζωραίου, η οποία ευαγγελίζεται ό,τι ωραιότερο και ευγενέστερο μπορεί να συλλάβει και ο πλέον υψιπετής νούς!

Τώρα με τις διακηρύξεις των τριών σεπτών Ιεραρχών           και ιδιαίτερα τού Μ. Βασιλείου «Προς τους νέους όπως άν εξ Ελληνικών ωφελοίντο λόγων», ο ιδεολογικός φωτοστέφανος τής Ελλάδος, που προχριστιανικά διακόσμησε και πλαισίωσε τη μορφή τού Ανθρώπου με τις αξίες τού λόγου, τού ωραίου και τού αγαθού, ολοκληρώνεται με τα θεία μηνύματα τής ειρήνης, τής αγάπης,  και τής πίστεως στον Ιησού Χριστό, τον Υιόν τού αληθινού Θεού, που με τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του, ένωσε τα πριν διεστώτα και αποκατέστησε τον πεπτωκότα άνθρωπο στην προτέρα του μακαριότητα!

Εφεξής η ελληνική Ακρόπολη και ο χριστιανικός Γολγοθάς θα διαμορφώσουν τον καινόν πνευματικό άνθρωπο, γύρω από τον οποίο θα στρέφεται η ανθρώπινη σκέψη για μια ανώτερη και πνευματικά καρποφόρα ζωή.

Γι’ αυτό, μαζί με τις πανίερες μορφές των μελιρρύτων ποταμών τής Θεογνωσίας, γιορτάζουμε σήμερα και το αδέλφωμα τού αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού με το Χριστιανικό Πνεύμα τής Αγάπης, έτσι όπως ακριβώς   το εβίωσαν και το εδίδαξαν οι μύστες τού Θείου Λόγου και τής Ελληνικής Σοφίας!

 Η αλληλοπεριχώρηση των δύο τούτων πολιτισμών μάς προσέφερε τον Ελληνοχριστιανικό  Πολιτισμό, ο οποίος αποτελεί το κάτοπτρον τού Πολιτισμού μας,  για τον οποίο και ως Εκκλησία και ως Πολιτεία νοιώθουμε περήφανοι, γιατί είναι ένας πολιτισμός, ο οποίος  και τη ζωή καταξιώνει και  εξασφαλίζει στον άνθρωπο τις προϋποθέσεις  για κατάκτηση και τής βασιλείας τών Ουρανών!

 

Αγαπητοί μου,

                        Η μνήμη τής εορτής των τριών μεγίστων Ιεραρχών  ασφαλώς γεννά  στις ψυχές μας το μεγάλο χρέος να τούς μιμηθούμε στην όλη χριστιανική βιοτή τους. Με τον τρόπο αυτό εκφράζουμε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο  την τιμή που θέλουμε να τούς αποδίδουμε. ʼλλως τε είναι πολύ σοφό το λόγιο  «τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος».

Πέραν αυτού, σήμερον που είναι η γιορτή των Γραμμάτων,  ως Προκαθήμενος τής Εκκλησίας τής Κύπρου, θέλω να εκφράσω και μια αγωνία σχετικά με τη γλωσσική αγωγή των νέων μας.         Ο εξοβελισμός τού μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών από την Εκπαίδευση πιστεύω ότι αποστερεί τους μαθητές μας από τις εύχυμες πνευματικές  και χριστιανικές μας ρίζες.

Η γλώσσα τού Ευαγγελίου, η γλώσσα τής Θείας Λειτουργίας,  η γλώσσα των τριών μεγίστων Ιεραρχών μας είναι σήμερα για τους μαθητές μας  άγνωστη. Αυτή η κατάσταση  εγκυμονεί το μεγάλο κίνδυνο τής αποκοπής μας από τις εύχυμες πνευματικές μας ρίζες. Διότι η αρχαία ελληνική γλώσσα δεν αποτελεί απλώς το κάτοπτρον τού πολιτισμού μας, στο οποίο εμφαίνεται ο αρίφνητος πλούτος       « τής γλώσσας τών Θεών» όπως έυστοχα χαρακτηρίστηκε, αλλά αφ’ εαυτής  είναι ο φορέας των ελληνοχριστιανικών αξιών τής ζωής, μέσω των οποίων οι νέοι μας θα διαμορφώσουν τον ενάρετό τους χαρακτήρα!  

Γι’ αυτό ως Εκκλησία Κύπρου απευθύνουμε θερμότατη έκκληση στα Υπουργεία Παιδεία τής Ελλάδας και τής Κύπρου να αναθεωρήσουν εκ βάθρων την πολιτική τους έναντι τού μαθήματος των αρχαίων Ελληνικών και να τα επαναφέρουν στα σχολεία, καθιερώνοντας  σύγχρονες μεθόδους εκμάθησης, ώστε οι μαθητές μας να καθίστανται ικανοί να μελετούν τη σοφία των προγόνων μας και τούς Πατέρες τής Εκκλησίας από το πρωτότυπο.  Μ’ αυτό τον τρόπο θα προσφέρουμε ύψιστες υπηρεσίες στο θέμα τής ανθρωποπλαστικής αγωγής τής νεολαίας μας!

Ευχόμενος ολοψύχως όπως η  χριστιανική αρετή  και βιοτή με την οποία έζησαν και έδρασαν οι τρεις μέγιστοι φωστήρες τής τρισηλίου θεότητος αποτελέσει πρότυπο ζωής για όλους μας, 

 

Σάς χαιρετώ με την εν Κυρίω αγάπη,