Η αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη των αγίων μαρτύρων Φλώρου και Λαύρου, οι οποίοι ήσαν δίδυμοι αδελφοί. Πέρα από την αδελφική αγάπη, περισσότερο τους συνέδεε η κοινή πίστη και αγάπη του Χριστού, που διδάχτηκαν από τους διδασκάλους τους Πάτροκλο και Μάξιμο, που συγκαταλέγονται κι αυτοί στη χορεία των Χριστιανών μαρτύρων.
Η μελέτη του βίου των αγίων Φλώρου και Λαύρου συγκινεί ιδιαίτερα, αλλά και είναι βαθύτατα διδακτική για το πώς, μέσα από την οικογενειακή ή συγγενική σχέση, οι πιστοί πρέπει να αλληλοστηρίζονται και να συμπορεύονται προς τη σωτηρία και την ένωση με τον αναστημένο Ιησού Χριστό.
Οι δύο Άγιοι, που ήσαν άριστοι τεχνίτες λιθοξόοι, βρέθηκαν για επαγγελματικούς λόγους στο Ιλλυρικό, όπου ο τοπικός άρχοντας Λικίνιος τους έδωσε πολλά χρήματα και τους ανέθεσε την ανέγερση περικαλλούς ειδωλολατρικού ναού. Εκείνοι, αφού μοίρασαν τα χρήματα στους φτωχούς, προσευχήθηκαν στο Χριστό, με τη βοήθεια του Οποίου αποπεράτωσαν το ναό σε ελάχιστες μέρες. Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον ιερέα των ειδώλων Μερέντιο και το γιο του Αθανάσιο να ακολουθήσουν την αληθινή πίστη, όπως έπραξαν και οι φτωχοί, που είχαν ευεργετηθεί από τους Αγίους.
Όλοι αυτοί λοιπόν, που ευεργετήθηκαν από τους Αγίους Φλώρο και Λαύρο, αφού συγκεντρώθηκαν στο ναό, γκρέμισαν τα είδωλα και ομολόγησαν δημόσια τη χριστιανική τους ιδιότητα, με αποτέλεσμα να υποστούν μαρτυρικό θάνατο από τον ηγεμόνα Λικίνιο. Ακολούθως, οι δύο αδελφοί, ρίχτηκαν σε βαθύ πηγάδι, όπου έλαβαν επίσης, τα στεφάνια του μαρτυρίου, ένεκα της σταθερής τους αφοσίωσης στο δρόμο του ιερού Ευαγγελίου.
Η γενναιότητα και η παρρησία, των δίδυμων αδελφών, Αγίων Φλώρου και Λαύρου ενώπιον του μαρτυρίου, προσφέρει στον πιστό άνθρωπο την ενίσχυση και το θάρρος να πορεύεται κι εκείνος στο δρόμο της τιμιότητας και της αυθεντικότητας και όλα τα υπόλοιπα, να τα εναποθέτει στην πρόνοια του Θεού.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου