Δημοσιεύτηκε: Ιούνιος 14. 2013 09:03
Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του προφήτου Ελισσαίου του αγίου Μεθοδίου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του ομολογητού και του οσίου Ιουστίνου (Πόποβιτς) του σέρβου, του οποίου η διακήρυξη της αγιότητός του έγινε τον Απρίλιο του 2010.
Ο προφήτης Ελισσαίος ήταν γιος του μεγαλοκτηματία Σαφάτ, και τον συναντάμε μέσω του κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης σαν υπηρέτη του Προφήτη Ηλία. Όταν εκείνος με θαυμαστό τρόπο έφυγε προς τον Κύριο, ο Ελισσαίος συνέχισε το προφητικό έργο του Ηλία, και μάλιστα με την επιτέλεση πολλών θαυμάτων.
Ο όσιος Ιουστίνος γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου του 1894, στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας. Κατά την βάπτιση έλαβε το όνομα Ευάγγελος με το επώνυμο Πόποβιτς δηλ. Παπαδόπουλος.
Από μικρό παιδί, συχνά επισκεπτόταν με τους γονείς του τον Άγιο Πρόχορο τον Θαυματουργό στην κοντινή Μονή Πτσίνσκι όπου και είδε με τα μάτια του την θεραπεία της μητέρας του από βαριά ασθένεια. Μια πηγή ευλάβειας για τον Ευάγγελο ήταν η τακτική μελέτη του ιερού Ευαγγελίου, καθώς η ανάγνωση των Συναξαρίων και αργότερα των έργων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά: «η Ορθοδοξία δεν είναι βιβλιοθήκη, την οποία μπορείς να μελετήσεις, αλλά βίωμα το όποιο καλείσαι να ζήσεις».
Από την φύση του φιλόσοφος ο όσιος Ιουστίνος και διψασμένος για τη θεία και την ανθρώπινη γνώση, εγγράφεται στην Εκκλησιαστική Σχολή του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι.
Αφού συμπλήρωσε τις σπουδές του στα 1914, τον πρόλαβε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και στρατεύτηκε ως νοσοκόμος. Ακολουθώντας την πορεία του σέρβικου στρατού, πήρε το δρόμο της εξορίας προς την Κέρκυρα. Καθ’ οδόν ένιωσε πλέον έτοιμος να αφιερώσει την ζωή του στο Χριστό και έλαβε το μοναχικό σχήμα την 1η Ιανουαρίου του 1916 και πήρε το όνομα του αγίου μάρτυρος και φιλοσόφου Ιουστίνου.
Αργότερα, μετέβη στην Αθήνα για ευρύτερες σπουδές. Λαμβάνει το διδακτορικό του δίπλωμα στην Πατρολογία στα 1926, με θέμα «Το πρόβλημα του προσώπου και της γνώσεως στον Άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο». Γνώριζε πολύ καλά την παλαιοσλαβική, την αρχαιοελληνική, την λατινική, την ρωσική, την νεοελληνική, την αγγλική, την γερμανική και την γαλλική.
Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής βρέθηκε σε διάφορες μονές και σταδιακά στο Βελιγράδι, όπου συμπαραστάθηκε στον σερβικό λαό, ο οποίος στην ιστορική του πορεία έζησε πολλές δοκιμασίες.
Με την εγκαθίδρυση της νέας κομμουνιστικής εξουσίας στην Γιουγκοσλαβία το 1945, ο πατήρ Ιουστίνος εξεδιώχθη από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου μαζί με άλλους 200 καθηγητές. Σύντομα συνελήφθη στη νότια Σερβία και φυλακίστηκε.
Διωγμένος από το Πανεπιστήμιο και στερημένος από τα ανθρώπινα, θρησκευτικά και πολιτικά του δικαιώματα, έζησε ουσιαστικά έγκλειστος στην μικρή γυναικεία μονή των Αρχαγγέλων στο Τσέλιε του Βάλιεβο.
Ο όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς κοιμήθη εν Κυρίω στις 25 Μαρτίου 1979, ανήμερα του Ευαγγελισμού, ενώ η μνήμη του τιμάται πανηγυρικά στις 14 Ιουνίου.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
