Η αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του αγίου Αλεξάνδρου, αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, του αγίου νεομάρτυρα Νικολάου από το Μέτσοβο και του οσίου Θεοδώρου του Ηγιασμένου.
Ο όσιος Θεόδωρος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη και, από τη νεανική του ηλικία, επιδόθηκε στη μελέτη και εφαρμογή του λόγου του Θεού, και παρά το ότι καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια, ζούσε ζωή ασκητική.
Ακολούθησε τη μοναστική οδό, στην οποία και διακρίθηκε, μιμούμενος το παράδειγμα του πνευματικού του πατέρα, ονομαστού ασκητή και μεγάλου αγίου, του οσίου Παχωμίου. Σε μικρό χρονικό διάστημα, κατόρθωσε να ξεπεράσει στις αρετές όλους τους συμμοναστές του και αν και ήταν μόλις 34 ετών, ο μέγας Παχώμιος τον όρισε οικονόμο της μονής και του ανέθεσε το διακόνημα της διδασκαλίας.
Αναγνωρίζοντας οι πατέρες τούς πνευματικούς του αγώνες τον ανέδειξαν στη θέση του ηγουμένου, στην οποία και διέπρεψε. Παρέμεινε σ’ αυτή μέχρι την οσιακή κοίμησή του, το έτος 368.
Ανάμεσα στους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, που με λόγους ή κείμενα εκθείασαν την προσωπικότητα και την αρετή του Οσίου Θεοδώρου του Ηγιασμένου, ήταν και ο μέγας Αθανάσιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου