Δημοσιεύτηκε: Μάϊος 06. 2013 13:09
Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του ιερομάρτυρος Θεράποντος Κύπρου, του μάρτυρος Ισιδώρου από τη Χίο και του νεομάρτυρος Ιωάννου του χρυσοχόου του Βουλγάρου.
Ο Άγιος Θεράποντας, καταγόταν από την χώρα των Αλεμάνων (Δουκάτο στην περιοχή της Γερμανίας), από ευγενείς και ευσεβείς γονείς. Καταφρόνησε όλες τις ανάγκες της ζωής και επιδόθηκε στη μελέτη της Ιερής Παράδοσης, όπως βιώνεται μέσα στην Εκκλησία.
Η ζωή του ήταν λιτή και απλή. Ήθελε να αγωνίζεται με τη βοήθεια του Θεού στην πορεία της απόκτησης των αρετών και της ηθικής τελείωσης. Προς τον σκοπό αυτό ασκούσε τον εαυτό του χάριν της αγάπης του Χριστού με εγκράτεια, πνευματικούς κόπους, και απέραντη προσευχή. Στη πορεία του χρόνου αναδείχθηκε σπουδαίος κήρυκας του λόγου του Θεού.
Ο επίσκοπος της Αλεμανίας τον κάλεσε -αφού έμαθε για την ζωή του- και τον χειροτόνησε Επίσκοπο.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο άγιος Θεράπων δεν επιθυμούσε αξιώματα. Υπάκουσε όμως στην εντολή της θείας Χάριτος και εγκαταστάθηκε στην πατρίδα του με τον βαθμό του Επισκόπου. Λάμπρυνε το αξίωμά του, έγινε διδάσκαλός της Ορθοδοξίας και ακριβής στον λόγο του. Μετέστρεψε πολλούς ανθρώπους από διάφορες αιρέσεις, στην Αληθινή Πίστη της Ορθοδοξίας.
Ο Άγιος Θεράπων αντιτάχθηκε και άσκησε κριτική στους εικονομάχους αποκαλώντας τους αιρετικούς, άθεους και ασεβείς. Εκείνοι, μη ανεχόμενοι τις ύβρεις του Αγίου, τον συκοφάντησαν και τον φυλάκισαν.
Αργότερα ήρθε στα Ιεροσόλυμα όπου με το λόγο και τις διάφορες αγαθοεργίες του ωφέλησε πολλούς ανθρώπους. Βλέποντας όμως τον κόσμο να τον τιμάει και έχοντας ήδη γίνει αρκετά γνωστός σε όλη την εκεί περιοχή, αποφάσισε να αφήσει τα Ιεροσόλυμα και να πάει κάπου μακριά για να αποφύγει την δόξα. Μπήκε σε ένα πλοίο και έφθασε στην Κύπρο. Όμως η φήμη του ήταν τόσο μεγάλη, που είχε εξαπλωθεί και στην πατρίδα μας.
Αρχικά φιλοξενήθηκε από κάποιον Σώσιο, ο οποίος μαζί με την γυναίκα του ήταν φιλάσθενοι. Η γυναίκα του ήταν κατάκοιτη στο κρεβάτι για εννέα χρόνια με υψηλό πυρετό. Βλέποντας ο Άγιος την καλοσύνη τους, τους χάρισε την πολυπόθητη υγεία. Και άλλοι ασθενείς, όταν το έμαθαν, παρακαλούσαν τον Άγιο να τους Θεραπεύσει και ο Άγιος, βάζοντας τα χέρια του επάνω στα κεφάλια τους, θεράπευε όλες τις ασθένειες, κηρύττοντας σε όλον τον κόσμο την Αληθινή Πίστη της Ορθοδοξίας.
Ο τότε άρχοντας του νησιού, αφού έμαθε για τον Άγιο, τον κάλεσε και τον παρακάλεσε να μείνει εκεί κοντά του, δίνοντας του την επισκοπή της Λάρνακας, για να ωφεληθεί όλος ο κόσμος. Ο Άγιος, δέχθηκε και έγινε επίσκοπος Κιτίου. Όλοι ήταν χαρούμενοι γιατί εκτός από επίσκοπος, ήταν και ο Ανάργυρος Ιατρός του Νησιού.
Κατά τη διάρκεια της επιδρομής των Αράβων στην Κύπρο, συνελήφθη και αποκεφαλίστηκε μπροστά στην αγία Τράπεζα την ώρα που λειτουργούσε. Μόλις όμως έγινε αυτό, ουράνιες μελωδίες και ένα Άκτιστο Φώς κύκλωσε όλο τον χώρο της Αγίας Τράπεζας. Αυτό το θέαμα στους πιστούς, τούς έδωσε δύναμη, ενώ στους Άραβες προκάλεσε φόβο και τύψεις για αυτό που έκαναν. Το σώμα του Αγίου Θεράποντος του Ιερομάρτυρα κηδεύτηκε από τους πιστούς, στο σημείο όπου και χτίστηκε ο πρώτος Ναός του.
Έπειτα από μερικούς αιώνες, και λίγο πριν επιτεθούν ξανά οι Αγαρηνοί στην Κύπρο, εμφανίστηκε σε όνειρο ο Άγιος και έδωσε εντολή να μεταφερθούν τα οστά του στην Κωνσταντινούπολη, για να μην πατηθούν από απίστους. Πράγματι, μεταφέρθηκαν στην Πόλη στις 27 Μαΐου, όπου οικοδομήθηκε ναός προς τιμήν του. Ακόμη και ολόκληρο προάστιο στην Πόλη ονομάζεται μέχρι σήμερα Θεραπιά προς τιμή του Αγίου Θεράποντος.
Ο άγιος νεόμαρτυρας Ιωάννης ο χρυσοχόος καταγόταν από την Βουλγαρία και επιτελούσε το επάγγελμα του χρυσοχόου. Ήταν ωραίος και στην ψυχή και στο σώμα, εξαιτίας αυτών των χαρισμάτων συκοφαντήθηκε από μία νεαρή μωαμεθανή διότι δεν έδινε την συγκατάθεσή του στις επιθυμίες της, όπως ο πάγκαλος Ιωσήφ ενώπιον την γυναίκας του Πετεφρή. Τότε ο μάρτυρας οδηγήθηκε στον κριτή και έπρεπε ή να τουρκέψει και να παντρευτεί την τουρκοπούλα ή να δαρεί μέχρι θανάτου. Ο Ιωάννη απάντηση ότι προτιμά να πεθάνει παρά να αρνηθεί τον Χριστό. Έτσι έσχισαν το σώμα του, έκαψαν τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες και τελικά τον αποκεφάλισαν στις 14 Μαίου το 1802 μ.Χ.
Η σφοδρότητα της αγάπης του αναστημένου Ιησού δεν αφήνει περιθώρια προδοσίας της αληθινής πίστης ενώπιον κάθε πειρασμού και κινδύνου σε κάθε εποχή και ιστορική στιγμή της ανθρωπότητας.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
