Η Εκκλησία στις 17 Απριλίου, τιμά τη μνήμη του ιερομάρτυρος Συμεών του εν Περσίδι και των συν αυτώ, του αγίου Αγαπητού πάπα Ρώμης και του Οσίου Μακαρίου του Νοταρά (+1805).
Ο Όσιος Μακάριος γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1731. Καταγόταν από το επι¬φανές γένος των Νοταράδων. Νωρίς αγαπήθηκε από τους συμ-πατριώτες του και με κοινή φωνή, κλήρος και λαός, ζήτησαν και τοποθετήθηκε μητροπολίτης τους το 1765.
Η ποικίλη δράση του ως ποιμενάρχου του αποστολικού θρόνου της Κορίνθου υπήρξε υποδειγματική και φωτισμένη. Από τα σπουδαιότερα έργα του είναι η διοργάνωση και ανα¬μόρφωση του κλήρου και της παιδείας στην επαρχία του. Καθήρεσε τους ιερείς που ασχολούνταν με εξωεκκλησιαστικά πράγματα. Δεν χειροτονούσε όσους δεν είχαν την κανονική ηλικία, τη μόρφωση και τη γνώση της εκκλησιαστικής τάξεως και ευσέβειας.
Κατά τη διάρκεια του Ρωσο-τουρκικού πολέμου (1768) αναγκάστηκε να εγκα¬ταλείψει το ποίμνιο του και ν\'ανα¬χωρήσει για τη Ζάκυνθο. Από εκεί επισκέφθηκε και παρέμεινε στην Κεφαλλονιά, Ύδρα, Χίο και τέλος έφθασε στον ποθητό του Άθωνα, στην πε¬ριοχή των Καρυών. Άδικα δεν του επέτρεψαν να επανέλθει ποτέ στον θρόνο του.
Οι έριδες που συνάντησε στο Άγιον Όρος, ο όσιος Μακάριος, λόγω του κολλυβαδικού ζητήματος, τον απομάκρυ¬ναν από αυτό και τον έφεραν στη Χίο και κατόπιν στην Πάτμο και τη Σμύρνη. Τέλος, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Χίο.
Αγωνίσθηκε πολυχρόνια με μακρές νηστείες και άλλες πνευματικές ασκήσεις. Αγάπησε τους συνανθρώπους του και πά¬σχισε για τη σωτηρία τους γράφοντας επιστολές, εκδίδοντας βι¬βλία, κηρύττοντας, εξομολογώντας κι ελεώντας. Με το χάρισμα της θαυματουργίας, βοήθησε πολλούς ασθενείς ψυχικά και σωματικά.
Συνδέθηκε με φιλία με τους οσίους Νικόδημο τον Αγιορείτη και Αθανάσιο τον Πάριο και συνεργάσθηκε μαζί τους για την έκδοση πολλών ψυχωφελών έργων. Αναδείχθηκε και αυτός ηγετική μορφή του αναγεννητικού κινήματος των Κολλυβάδων.
Ο όσιος Μακάριος εκοιμήθη ειρηνικά στις 17 Απριλίου 1805, ύστερα από οκτάμηνη βαρειά ασθένεια. Ετάφη στον περίβολο του ναού του Αγίου Πέ¬τρου και από τότε ο λαός αφιέρωσε τον ναό στον άγιο Μακάριο. Μέρος των λειψάνων του υπάρ¬χει στη Χίο και στην Ικαρία. Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του έγινε το 1808. Το βίο του έγραψε ο πνευματικός του υιός, όσιος Αθανάσιος ο Πάριος, και την ακολουθία του ο συνέκδημος και μαθητής του, όσιος Νικηφόρος ο Χίος.
Σήμερα τελείται θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων και το απόγευμα μαζί με το Μέγα Απόδειπνο ψάλλεται ο Μέγας Κανόνας του Αγίου Ανδρέα Κρήτης.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου