Δημοσιεύτηκε: Μάρτιος 14. 2013 14:40
Η αγία μας εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αποστόλου Αριστοβούλου, επισκόπου Βρεταννίας, του Μάρτυρος Αγαπίου και των συν αυτώ, των Νεομαρτύρων Μανουήλ Κρητός του εν Χίω και Παρθενίου διακόνου, του εν Διδυμοτείχω.
O άγιος Αριστόβουλος, κύπριος στην καταγωγή, ανήκει στη χορεία των εβδομήκοντα Αποστόλων. Ακολούθησε τον Απόστολο Παύλο σε περιοδείες του, διακρινόμενος για το ζήλο, την αυταπάρνηση, τη διδακτική και κηρυγματική του ικανότητα, καθώς και για τα διοικητικά του χαρίσματα.
Για όλες αυτές τις αρετές, εξελέγη επίσκοπος της Βρετανίας, της οποίας οι τότε κάτοικοι ήταν ειδωλολάτρες, προσκολλημένοι στις δεισιδαιμονίες και τις μαγείες.
Στην αρχή ο άγιος Αριστόβουλος, συνάντησε μεγάλες δυσκολίες και αντιδράσεις στο θεάρεστο έργο του. Με θαυμαστή όμως υπομονή, ταπείνωση και εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού, συνέχισε να διδάσκει και να κατηχεί και πολύ σύντομα άρχισε να απολαμβάνει τους καρπούς του πνευματικού έργου του.
Εκοιμήθη οσιακά, κατά πάντα αντάξιος του αδελφού του, Αποστόλου Βαρνάβα.
Η σημερινή Κυριακή είναι η Γ΄ Κυριακή των Νηστειών και ονομάζεται Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.
Η Κυριακή αυτή σηματοδοτεί χρονικά το μέσον της περιόδου των νηστειών. Η τοποθέτηση του Σταυρού στο κέντρο του ναού, και η προσκύνησή του, συμβολίζουν αυτό το γεγονός και αποτελούν αφορμές ενίσχυσης για τους πιστούς, που βρίσκονται στο μέσο ενός πνευματικού αγώνα. Όπως ο οδοιπόρος στην έρημο αναπαύεται στη σκιά ενός δέντρου που θα συναντήσει στην όαση, με τον ίδιο τρόπο το ξύλο του Σταυρού ευφραίνει, ενδυναμώνει και αναπαύει πνευματικά τους αγωνιζόμενους πιστούς. ΄Η , πάλι, όπως το ραβδί του Μωυσή γλύκανε τα πικρά νερά της λίμνης Μερρά, ο Σταυρός γλυκαίνει την πίκρα από τον αγώνα της άσκησης και της νηστείας.
Ο χαρακτηριστικός ύμνος της ημέρας «τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν» δικαιολογεί και από μια άλλη άποψη την καθιέρωση της συγκεκριμένης γιορτής.
Έχοντας διανύσει το πρώτο μισό της νηστίσιμης περιόδου, αρχίζουμε την αντίστροφη μέτρηση για τον ερχομό του Πάσχα. Όπως, λοιπόν, κατά την έλευση ενός κοσμικού βασιλιά προηγούνται τα λάβαρα και άλλα σύμβολα της εξουσίας του, κατά τον ίδιο τρόπο, πριν από τη θριαμβευτική έλευση του Χριστού, ως νικητή του θανάτου, προηγείται το σύμβολο της νίκης, που δεν είναι άλλο από τον Τίμιο Σταυρό, αφού με τη σταύρωση του Χριστού νικήθηκε ο Θάνατος.
Πέρα από όλα αυτά, η προβολή και η προσκύνηση του Σταυρού έχουν και μια προσωπική σημασία για τον κάθε πιστό. Εκτός από τη δύναμη που αντλούμε από τη χάρη Του, ο καθένας μας οφείλει να αναλογιστεί τα όσα για χάρη μας υπέμεινε ο Κύριος, και να τα συγκρίνει με όσα Εκείνος απαιτεί από εμάς, δηλαδή νηστεία, προσευχή, αγάπη, τήρηση των εντολών Του και ασφαλώς για τη δική μας σωτηρία.
Ο Σταυρός αναδεικνύεται μέτρο της άπειρης αγάπης του Χριστού για τον άνθρωπο και τη κτίση. Ταυτόχρονα προβάλλει ως μέτρο της δικής μας αγάπης, κατανόησης και συγχώρεσης των αδελφών μας.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
