Η Εκκλησία μας τιμά σήμερα τη μνήμη του αγίου Ιερομάρτυρος Βλασίου, της Οσιωτάτης βασιλίσσης Θεοδώρας και του Νεομάρτυρος Γεωργίου του Σέρβου.
O άγιος Βλάσιος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Λικινίου. Σπούδασε ιατρική, την οποία δεν άσκησε ως επάγγελμα, αλλά ως αγαθοεργία και προσφορά προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Παράλληλα μελετούσε ασταμάτητα την Αγία Γραφή.
Η Εκκλησία, επιβραβεύοντας την όλη παρουσία και προσφορά του, τον δέχθηκε στις τάξεις του κλήρου και τελικά τον ανέδειξε επίσκοπο Σεβαστείας. Λίγο αργότερα, ο άγιος Βλάσιος, από αγάπη και ταπείνωση κινούμενος, εγκατέλειψε την επισκοπή του και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε ένα σπήλαιο, όπου αφιερώθηκε στην προσευχή και την πνευματική άσκηση, και τούτο διότι γεύτηκε τον φθόνο, την υποκρισία και την ματαιοδοξία των ανθρώπων.
Όταν αργότερα ξέσπασε διωγμός κατά των χριστιανών, ο ασεβής έπαρχος Αγρικόλας, διέταξε τη σύλληψή του και αργότερα, μετά από φρικτά βασανιστήρια τον αποκεφάλισε. Έτσι ο αγωνιστής Βλάσιος σφράγισε την επίγεια βιωτή του με μαρτυρικό θάνατο ένεκα της πίστης και της αγάπης του προς τον Τριαδικό Θεό.
Η αγία Θεοδώρα γεννήθηκε στην Έδεσσα της Παφλαγονίας από ευσεβείς γονείς. Διακρινόταν για την ευλάβεια και την αφοσίωσή της προς την ορθοδοξία. Το 830 παντρεύτηκε το βασιλιά Θεόφιλο, ο οποίος ήταν εικονομάχος και όταν το 842 εκείνος κοιμήθηκε, η Θεοδώρα ανέλαβε την εποπτεία του ανήλικου γιου της Μιχαήλ. Κατά τη διάρκεια της εικονομαχίας είχε στο παλάτι της εικόνες στις οποίες προσευχόταν και προστάτευε ως ιερά κειμήλια.
Μετά το θάνατο του συζύγου της, η Θεοδώρα συνεκάλεσε Σύνοδο η οποία απεφάσισε την αναστήλωση των αγίων εικόνων. Αργότερα, αφοσιώθηκε στην προσευχή και στη μελέτη της Αγίας Γραφής σε μοναστήρι. Εκοιμήθη οσιακά, το δε λείψανό της ευρίσκεται άφθορο στο ναό της Παναγίας Σπηλαιωτίσσης στην Κέρκυρα.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου