Δημοσιεύτηκε: Ιανουάριος 24. 2013 16:48
Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη ενός μεγάλου εκκλησιαστικού Πατέρα και Διδασκάλου, του αγίου Γρηγορίου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως του Θεολόγου ή Νανζιανζηνού.
Από τις μεγαλύτερες μορφές της χριστιανοσύνης ο άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στην Αριανζό της Καππαδοκίας το έτος 330 μ. Χ. Από τον πατέρα του επίσκοπο Νανζιανζού, επίσης Γρηγόριο, διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα και από τη μητέρα του Νόννα έλαβε θεοπρεπή ανατροφή.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συνδέθηκε φιλικά με τον Μ. Βασίλειο και μαζί του συνασκήτεψε για κάποιο διάστημα στο Ασκητήριο που οι ίδιοι δημιούργησαν πλησίον του Ίρη ποταμού στον Πόντο. Οι μεγάλες ανάγκες της Εκκλησίας, και τα προβλήματα που δημιουργούσαν οι διάφορες αιρέσεις, επέβαλαν την επιστροφή του στην Καππαδοκία, όπου χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και παρά τη θέλησή του, επίσκοπος Σασίμων.
Ο ενάρετος βίος, η ρητορική του δεινότητα, τα καταπληκτικά ποιήματα και δογματικά συγγράμματά του, οι αγώνες του κατά των Αρειανών, συνέτειναν ώστε να αναδειχθεί σε αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως και να διακριθεί ως πρόεδρος, κατά τις εργασίες της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου, που καταδίκασε τους πνευματομάχους.
Παραιτήθηκε από το θρόνο της Κωνσταντινούπολης και την προεδρία της Συνόδου, όταν διαπίστωσε ότι κάποιοι συνεπίσκοποί του τον αμφισβητούσαν, γινόμενος με τον τρόπο αυτό υπόδειγμα ταπεινοφροσύνης και αληθινής αγάπης προς την Εκκλησία. Μετά το θάνατό του το 390, η Εκκλησία, εκτιμώντας το ήθος, το έργο και τους αγώνες του για την Ορθοδοξία, τον ονόμασε Θεολόγο, όπως είχε πράξει μέχρι τότε, μόνο για τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή.
Ένας σύγχρονος θεολόγος, μελετητής του έργου τού αγίου Γρηγορίου τον χαρακτηρίζει "πληγωμένο αετό της θεολογίας". Υπήρξε αετός της θεολογίας πραγματικός, αλλά και πληγωμένος από τον φθόνο και την αλαζονία των ανθρώπων.
Αυτή είναι η κοινή πορεία των μεγάλων ανδρών της Εκκλησίας μέσα στους αιώνες. Δεν ταυτίζονται ούτε με το ψέμα, ούτε με την υποκρισία, ούτε με τους επαίνους. Αντίθετα, ζουν την υπομονή, τη σταθερότητα και το φως που πηγάζει από το ανεπανάληπτο παράδειγμα της θυσίας του Λυτρωτή και των μιμητών του Αγίων, όπως του μεγάλου Πατέρα και Διδασκάλου της Εκκλησίας Γρηγορίου του Θεολόγου, που τιμούμε σήμερα.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
