Δημοσιεύτηκε: Νοέμβριος 13. 2012 11:18
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος, την Τρίτη, 13 Νοεμβρίου 2012, το εσπέρας θα χοροστατήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Αποστόλου Φιλίππου, στο Συνοικισμό Απ. Ανδρέα στα Λατσιά.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριφόρος, την Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου 2012, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον ίδιο ιερό ναό.
============================================================
Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αποστόλου Φιλίππου, του Αγίου Γρηγορίου, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, του Οσίου Ευφημιανού του Κυπρίου και του Αγίου νεομάρτυρος Κωνσταντίνου του Υδραίου.
Συναξάρι του Αποστόλου Φιλίππου
Ο Άγιος Φίλιππος ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου. Καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, απ' όπου και ο Ανδρέας με τον Πέτρο. Τον κάλεσε μαθητή Του ο ίδιος ο Κύριος, και κατόπιν ο Φίλιππος έφερε στον Κύριο το Ναθαναήλ. Παραθέτουμε ορισμένα χωρία της Καινής Διαθήκης, στα οποία ο άναγνώστης μπορεί να μάθει περισσότερα για το Φίλιππο, σχετικά με τη ζωή του κοντά στο Χριστό: Ματθ. ι' -3, Μάρκ. γ' -18, Λουκ. στ' -14, Ιωάν. α' 44-49, Ιωάν. ιβ' 20-23, Πράξ. α' 13. Αξίζει, όμως, να αναφέρουμε ένα διάλογο ( Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιδ') που είχε ο Φίλιππος με τον Κύριο, όπου δίνει αφορμή στον Κύριο να φανερώσει ο ίδιος ότι είναι ομοούσιος με τον Πατέρα Θεό.
Είπε λοιπόν ο Φίλιππος: «Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν» (Κύριε, αποκάλυψε μας, δείξε μας τον Πατέρα, και αυτό μας αρκεί).
Και ο Κύριος μεταξύ άλλων του απάντησε: «Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ᾿ ἑμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα» (Δεν πιστεύεις, Φίλιππε, ότι εγώ είμαι αχώριστα συνδεδεμένος με τον Πατέρα, ώστε εγώ να είμαι και να μένω μέσα στον Πατέρα και ο Πατέρας να είναι και να μένει μέσα μου; Είμαι δε τόσο πολύ ενωμένος, ώστε αυτά πού σας διδάσκω δεν είναι από τον εαυτό μου. Άλλα ο Πατέρας μου πού μένει μέσα μου, αυτός ενεργεί τα υπερφυσικά έργα).
Η παράδοση αναφέρει ότι ο Φίλιππος κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πάρθους και πέθανε μαρτυρικά στην Ιεράπολη της Συρίας.
Το σεπτό σκήνωμα του αποστόλου για πολλά χρόνια στόλισε τον ιερό ναό που είχε κτισθεί στην Ιεράπολη προς τιμή του αγίου. Η δε αγία κάρα του τιμήθηκε από διάφορους αυτοκράτορες, όπως τον Θεοδόσιο, τον Ηράκλειο και άλλους με τις βασιλικές σφραγίδες τους. Μετά την άλωση της Βασιλίδος των πόλεων από τους Λατίνους κατά το 1204 μ.Χ. το σεπτό λείψανο μεταφέρθηκε στην Κύπρο και για πολλά χρόνια φυλασσόταν στο χωριό Άρσος (Αρσινόη της Πάφου) στον ιερό ναό που κτίστηκε εκεί προς τιμή του αποστόλου. Αργότερα ένα μέρος των λειψάνων για ευλογία διανεμήθηκε σε διάφορα μέρη. Η θήκη δε με την ιερή κάρα προ του 1788 μ.Χ. για μεγαλύτερη ασφάλεια μετακομίσθηκε στην Ιερά Μονή του Σταυρού στο Όμοδος και εκεί φυλάσσεται μέχρι σήμερα.
Συνάξαρι του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς καταγόταν από την Επτάλοφον Πόλη, την Κωνσταντινούπολη. Γεννήθηκε το 1296 από γονείς ενάρετους και ένδοξους. Ο πατέρας του ήταν συγκλητικός και κατόπιν έγινε μοναχός. Ο Γρηγόριος είχε πολλά έμφυτα χαρίσματα, αλλά και ένεκα της ευφυΐας που τον διέκρινε πολύ γρήγορα πρόβαλαν στην προσωπικότητά του και τα επίκτητα χαρίσματα την γνώσης και επιστημοσύνης.
Ενώ του ζητήθηκε να ανέβει τα σκαλοπάτια των βασιλικών ανακτόρων, εντούτοις εκείνος ακολούθησε τον μοναχικό και αγγελικό βίο της αναχώρησης, της ασκήσεως και της προσευχής. Μοίρασε, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, τα υπάρχοντά του στους πτωχούς και εγκαταλείποντας τις ματαιότητες του κόσμου, με λαχτάρα ακολούθησε την πορεία της τελείωσης εν Χριστώ Ιησού.
Μόνασε στο Άγιο Όρος πλησίον του Γέροντος Νικηφόρου. Εκεί διδάχθηκε κάθε είδους αρετή και πάνω από όλα την απώλεια της υποκρισίας και την ένδυση της αυθεντικότητας του απλού φρονήματος.
Μετά την κοίμηση του Γέροντά του ήρθε στη Μεγίστη Λαύρα και από εκεί στη Θεσσαλονίκη όπου χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και κατόπιν επίσκοπος. Ως αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης αναλώθηκε κυριολεκτικά στο να στηρίξει το ποίμνιο της Εκκλησίας μαζί με την ενάρετη ζωή του και την θεολογική συγγραφική του δημιουργία.
Αντιμετώπισε θεολογικά, τους δυτικούς Βαρλαάμ και Ακίνδυνο, όπως ο Μέγας Βασίλειος τον 4ο αιώνα τον Ευνόμιο, οι οποίοι ταύτιζαν την ουσία με τις ενέργειες του Θεού.
Τότε ο Άγιος Γρηγόριος εκφράζοντας και επεκτείνοντας τη θεολογία του Μεγάλου Βασιλείου επισήμανε ότι ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει τον Θεό, όχι με τη διάνοια ή το συναίσθημα, αλλά με εμπειρία του Αγίου Πνεύματος. Ο χριστιανός μπορεί να έχει μετοχή στο φως και τη ζωή και τη δόξα της Αγίας Τριάδος, μέσω των άκτιστων θείων ενεργειών διότι η θεϊκή ουσία παραμένει άπειρη για τον πεπερασμένο άνθρωπο.
Γραφείο Ενημερώσεως και Επικοινωνίας
