ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΥΠΡΟΥ
«… Ούτω γάρ εντέταλται ημίν ο Κύριος•
τέθεικά σε εις φως εθνών
τού είναι σε εις σωτηρίαν
έως εσχάτου τής γής».
Πράξεων 13, 47.
Πανιερώτατε,
Αγαπητοί μου φίλοι,
Ο πόνος, η οδύνη, τα εξήντα και πλέον εκατομμύρια των νεκρών των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, τα πολλαπλάσια των τραυματισθέντων όχι μόνο σωματικώς αλλά προ παντός και κυρίως ψυχικώς, η φρίκη των στρατοπέδων συγκεντρώσεων, οδήγησαν τα φωτισμένα και καλλιεργημένα μυαλά τής Ευρώπης στη αμετάκλητη απόφαση να δημιουργήσουν μία Ένωση, η οποία να έχει ως ύψιστο στόχο τη δημιουργία αρρήκτων δεσμών, ώστε τα μεγάλα αιτήματα τού Ανθρώπου για Ειρήνη, πρόοδο και ευδαιμονία των λαών να γίνουν μια πραγματικότητα.
Καρπός των ειρηνικών αυτών αναζητήσεων και επίπονων προσπαθειών υπήρξε η δημιουργία τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αποτελεί σίγουρα το μεγαλύτερο πολιτικό γεγονός τού 20ου αιώνα και ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά επιτεύγματα στην ιστορία τής ανθρωπότητας.
Σήμερα δε, αποτελεί την ελπίδα όλων στους ενδότερους φόβους τού ανθρώπου για ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα και μία ολοκληρωτική καταστροφή τής ανθρωπότητας.
Αποτελεί ακόμη το ελπιδοφόρο στήριγμα απέναντι στα μεγάλα και πολλαπλά προβλήματα που σωρηδόν τίθενται ενώπιον τού αγωνιζόμενου ανθρώπου για ένα καλύτερο μέλλον.
Γνωρίζω ότι υπάρχουν και οι απαισιόδοξοι άνθρωποι, οι οποίοι βλέπουν με σκεπτικισμό το μέλλον τής Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκείνοι που διατείνονται ότι αργά ή γρήγορα θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.
Η διαδρομή της που διάνυσε από την ιστορική εκείνη ημέρα τής 9ης Μαΐου 1950, όταν ο Γάλλος υπουργός τω Εξωτερικών Robert Schumann διάβασε στη λεγόμενη αίθουσα του Ρολογιού το περίφημο κείμενο τού Πατέρα τής Ευρώπης Jean Monet, που θεωρείται η γενέθλια ημέρα τής Ε.Ε., μέχρι σήμερα, υπήρξε εξόχως δύσκολη, πολύπλοκη και δαιδαλώδης.