Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, στοιχοῦσα εἰς τήν ἀποστολικήν διδασκαλίαν ὅτι ἐν τῷ σώματι τοῦ Χριστοῦ «οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ» καί λαμβάνουσα ὑπ’ ὄψιν ὅτι ἐν τῇ ἀρχαίᾳ ἐκκλησίᾳ, κατά τήν ὥραν τῆς λατρείας συμμετεῖχον ἅπαντες ἐν τῇ ψαλμῳδίᾳ καί μάλιστα, συμφώνως πρός τήν παρώτρυνσιν μεγάλων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, συμμετεῖχον εἰς τούς χορούς τῶν ψαλτῶν καί γυναῖκες, ἀπεφάσισε νά δώσῃ εἰς τό γυναικεῖον πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τή δυνατότητα νά ψάλλῃ εἰς τάς λατρευτικάς συνάξεις τῇ γνώσει καί ἀδείᾳ τοῦ οἰκείου ἀρχιερέως.
Γνωρίζομεν εἰς τό εὐσεβές πλήρωμα ὅτι ἡ ἀπόφασις αὕτη ἀποβλέπει ἀφ’ ἑνός εἰς τό αἴτημα τῆς συνειδητῇς μετοχῆς εἰς τήν λατρείαν καί ἀφ’ ἑτέρου εἰς τήν ἐξυπηρέτησιν λειτουργικῶν ἀναγκῶν, ἰδίως εἰς περιπτώσεις καθ’ ἄς παρατηρεῖται ἔλλειψις ψαλτῶν.
Ἐν κατακλείδι ἐπισημαίνομεν ὅτι οὐδείς ἱερός κανών τῆς Ἐκκλησίας ἀπαγορεύει εἰς τάς γυναίκας τήν ψαλμωδίαν.
Διά τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἐν τῷ πνεύματι τῆς ποιμαντικῆς της εὐαισθησίας καί εὐθύνης, ἐλπίζει εἰς τήν ὁλόθυμον συμμετοχήν τοῦ πληρώματος, εἰς τήν εὐσχήμονα καί εὔτακτον συμμετοχήν εἰς τήν λογικήν λατρείαν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.