Δημοσιεύτηκε: Ιούνιος 22. 2012 09:17
Χαιρετισμός τού Αρχιεπισκόπου Κύπρου
κυρίου κυρίου Χρυσοστόμου
στα εγκαίνια εκθέσεως τού πατρός Δημοσθένους Δημοσθένους
στη Γρανάδα, την Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012 και ώρα 18.00.
Μεγαλειοτάτη, Μακαριότατε, Ευγενείς προσκεκλημένοι,
Με αισθήματα ιδιαίτερης χαράς και συγκίνησης παρευρίσκομαι σήμερα στην ωραία και ιστορική σας πόλη για να εγκαινιάσω τη σημαντική αυτή έκθεση Ζωγραφικής και Αγιογραφίας τού πατρός Δημοσθένους Δημοσθένους που έχει τίτλο:
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΥΠΡΟΥ - ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΑΤΡΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ.
Όπως γνωρίζετε η Πατρίδα μας Κύπρος είναι ένα νησί στην ανατολική άκρη τής Μεσογείου, το οποίο διαδραμάτισε μία άκρως καθοριστική συμβολή, τόσο στο ιστορικό γίγνεσθαι όσο και στη διαμόρφωση ενός λαμπρού πολιτισμού, τού ελληνοχριστιανικού.
Από τη 2η κιόλας π. Χ. χιλιετηρίδα κατοικείται από ελληνικά φύλα και έτσι αρχίζει να διαμορφώνεται ένας αρχαιοελληνικός πολιτισμός πρωτοφανούς ευρωστίας και ζωτικότητας. Οι ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι η Κύπρος είχε επτά βασίλεια και το καθένα είχε τη δική του αυτοτέλεια και κυρίως τους δικούς του οραματισμούς.
Όλοι τους, όμως, είχα πλήρη συνείδηση τής κοινής τους καταγωγής, τής κοινής τους εθνικότητας, τους συνέδεε η κοινή λατρεία των κοινών τους Θεών. Καρπός αυτής της συνείδησης ήταν η παγκύπρια θρησκευτική οργάνωση που ονομάστηκε:
« ΚΟΙΝΟΝ ΚΥΠΡΙΩΝ».
Η οργάνωση αυτή, καίτοι θρησκευτική, είχε το δικαίωμα να κόβει και χάλκινα νομίσματα, δηλωτικό τής ενιαίας συνείδησης και καταγωγής τού κυπριακού λαού!
Κοινοί δε ήταν και οι αγώνες τους για την Ελευθερία τους και την προάσπιση τής κοινής τους Πατρίδας, τής Κύπρου. Η Κύπρος ευτύχησε να αναδείξει ικανούς και άξιους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες, που ταύτισαν το νόημα τής ζωής τους με το νόημα τής Ελευθερίας τής Πατρίδας τους και την πρόοδό της. Τέτοιος ήτα π. χ. ο Ευαγόρας τής Σαλαμίνας, ο οποίος κατάφερε να ενώσει όλα τα βασίλεια τής Κύπρου σ’ ένα κοινό αγώνα εναντίο τής τότε πανίσχυρης περσικής αυτοκρατορίας. Ήταν δε ο πρώτος βασιλεύς στην ιστορία της ανθρωπότητας που μπόρεσε να συνάψει συμφωνία με τον Πέρση Βασιλέα και να υπογράψει « ως Βασιλεύς προς Βασιλέα».
Ήταν τόσο ισχυρή η προσωπικότητά του και τόσο έντονοι οι αγώνες του για την ελευθερία και την πρόοδο, ώστε να θαυμάζεται ακόμη και από αρχαίους Αθηναίους πολίτες και φιλοσόφους. Ο δε περίφημος ρήτορας Ισοκράτης έγραψε ολόκληρη πραγματεία γι’ αυτόν πλέκοντάς του το εγκώμιο και καλώντας τους αρχαίους Αθηναίους να μιμηθούν τις αρετές του, την ελληνοπρέπειά του και το αγωνιστικό του φρόνημα για την ύψιστη αξία τής ζωής, την Ελευθερία.
Αυτό το πάθος και αυτός ο πόθος για την Ελευθερία, που σαν δέντρο αγλαόκαρπο ρίζωσε στην Κύπρο, εξακολουθεί και σήμερα να γονιμοποιεί και να τρέφει την ψυχοσύνθεση τού Κυπριακού λαού, ο οποίος δεν έπαυσε δια μέσου των αιώνων, να χύνει το αίμα του και να αγωνίζεται για την πολυπόθητη αυτή έννοια.
Κατά την περίοδο του Χριστιανισμού είχαμε και πάλιν την εξαιρετική ευλογία να δεχθούμε από τους πρώτους λαούς στον κόσμο τα ουράνια και λυτρωτικά μηνύματα τού Θείου Ναζωραίου. Από το 45 μ. Χ. οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος, βοηθούμενοι και από τον Ευαγγελιστή Μάρκο, διέδωσαν τον Χριστιανισμό στην Κύπρο. Στην Πάφο, τη γενέτειρά μου, έπεσε και το πρώτο κάστρο τής ειδωλολατρίας και έγινε χριστιανός ο πρώτος επίσημος Ρωμαίος, ο Ανθύπατος Σέργιος Παύλος. Έτσι η Κύπρος αναδείχτηκε μέσα στην Ιστορία η Πύλη τού Χριστιανισμού δια τους λαούς τής Ευρώπης! Είναι μια ιστορική τιμή για την οποία νοιώθουμε ιδιαίτερα περήφανοι.
Η ιδρυθείσα Κυπριακή Εκκλησία ρίζωσε και καρποφόρησε πλουσίως και στο θέμα τής Διοίκησης και προ παντός στα πνευματικά θέματα και ιδιαίτερα στο θέμα τής Διαποίμανσης τού Λαού της. Μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι αναδείχτηκε στη συνείδηση τού Κυπριακού Λαού φιλόστοργος Μητέρα, η οποία ταυτίστηκε με τον πόνο και τους πόθους των παιδιών της και στην οποία ο κάθε Κύπριος εύρισκε καταφύγιο, παραμυθία, παρηγορία και πνευματική τροφοδοσία.
Με τον 8ο Κανόνα τής Γ΄εν Εφέσω Οικουμενικής Συνόδου τού 431, η Εκκλησία τής Κύπρου ανακηρύχτηκε ως Αυτοκέφαλη. Ο Κανόνας αυτός επικυρώθηκε αργότερα και με απόφαση τής εν Τρούλω Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου το 691 μ.Χ.
Κατά δε τους μακρούς και ασέληνους αιώνες της σκλαβιάς η Εκκλησία Κύπρου αναδείχτηκε αληθινή πνευματική Μητέρα και τροφός τού υπόδουλου Κυπριακού Λαού. Τού καλλιέργησε την πίστη προς την Αθανασία τής Ψυχής, προς τον Δικαιοκρίτη Κύριο και προς όλες τις χριστιανικές και διαχρονικές αξίες τής ζωής.
Το γεγονός ότι η Κύπρος είναι όντως ένα περίφημο διεθνές κέντρο πολιτισμού αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι 3 ιστορικοί χώροι τής αρχαιότητάς μας και 10 Βυζαντινές Εκκλησίες στην περιοχή τού Τροόδους έχουν ανακηρυχθεί από την UNESCO ως μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς διότι κατά το σκεπτικό τής Επιτροπής «αποτελούν εξαίρετη μαρτυρία για τον ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ και τις στενές σχέσεις τους με τη ζωγραφική τής Δυτικής Ευρώπης». Επισύρουν δε τον θαυμασμό και καλλιεργούν τον σεβασμό προς τον Χριστιανικό μας πολιτισμό σε εκατομμύρια ανθρώπους που τα επισκέπτονται καθημερινά.
Μεγαλειοτάτη, Μακαριώτατε, ευγενείς προσκεκλημένοι,
Η Κύπρος μας, δυστυχώς, πέραν από κάθε έννοια ηθικής και δικαίου, υπέστη μία βάρβαρη εισβολή το 1974. Η Τουρκία δια της δυνάμεως των όπλων κατέλαβε το 38% τού εδάφους μας, εξεδίωξε δια τής βίας από τις πατρογονικές του εστίες όλο τον χριστιανικό πληθυσμό και επέβαλε πολιτική εθνικού ξεκαθαρίσματος.
Στη συνέχεια μετέφερε χιλιάδες εποίκους από τα βάθη της Ανατολίας και τις εγκατέστησε στις οικίες των νόμιμων κατόχων τους. Άλλαξε τα ονόματα των πόλεων καθώς και των τοπωνυμίων σε μια εμφανέστατη προσπάθεια να παρουσιάσει την ελληνικότατη και χριστιανικότατη βόρεια Κύπρο σαν τουρκική. Πέραν από κάθε αρχή δικαίου και ηθικής ανακήρυξε το κατεχόμενο βόρειο μέρος τής πατρίδας μας σαν Τουρκική Δημοκρατία τής Βόρειας Κύπρου και προσπαθεί να επιτύχει διεθνώς την αναγνώρισή της, πράγμα που ευτυχώς δεν μπόρεσε, γιατί τα ψηφίσματα τού Ο.Η.Ε. είναι σαφέστατα καταδικαστικά για την αποσχιστική αυτή ενέργεια.
Νοιώθουμε, αγαπητοί μας φίλοι, βαθύτατη οδύνη διότι πέραν των άλλων φρικωδών καταστροφών που οι Τούρκοι επέφεραν στη δύσμοιρη πατρίδα μας, κατέστρεψαν ή μετέβαλαν σε μουσουλμανικά τεμένη τις 520 κατεχόμενες Εκκλησίες μας. Ανάμεσα σ’ αυτές είναι και ο τάφος τού ιδρυτή και προστάτη τής Αγιωτάτης Εκκλησίας μας, τού Αποστόλου Βαρνάβα καθώς και η Ιερά Μονή αυτού την οποία μετέτρεψαν σε μουσείο.
Επί πλέον σύλησαν ανενδοιάστως τους εκκλησιαστικούς μας θησαυρούς. Κατά τρόπο εγκληματικό και βάρβαρο αποτοίχισαν ακόμη και ψηφιδωτά ή αγιογραφίες, τις οποίες πώλησαν στο εξωτερικό τούρκοι αρχαιοκάπηλοι.
Ευτυχώς η Εκκλησία Κύπρου, μετά από πολλές και συντονισμένες προσπάθειες μπόρεσε να επαναπατρίσει τα ψηφιδωτά τής Παναγίας τής Κανακαριάς και εσχάτως τις αγιογραφίες τού αγίου Ευφημιανού Λύσης, τις οποίες σήμερα εκθέτουμε με συγκίνηση και υπερηφάνεια στο Βυζαντινό μας Μουσείο, τού ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ΄.
Τούτο τον πόνο και τούτη την αγάπη για την κατεχόμενη χριστιανική μας Κύπρο Σάς καλώ να βιώσουμε, μέσω τής έκθεσης Ζωγραφικής και Αγιογραφίας τού πατρός Δημοσθένους Δημοσθένους, τον οποίο και συγχαίρω θερμά για όλες του τις πρωτοβουλίες που κάνει προκειμένου να προβάλει τον Βυζαντινό μας πολιτισμό και τα απαράγραπτα Δίκαια τού Κυπριακού Λαού μέσω τής Τέχνης του.
Ευχαριστώ επίσης τον καθηγητή κύριο Μόσχο Μορφακίδη για την όλη συμβολή του στην επιτυχία τής Έκθεσης καθώς και το Πανεπιστήμιο τής Γρανάδας για την τόσο θερμή φιλοξενία.
Εύχομαι ολοψύχως όπως η αγάπη τού Κυρίου μάς αξιώσει σύντομα να νοιώσουμε τη χαρά και την ευτυχία τής απελευθέρωσης των κατεχομένων εδαφών μας και η Κύπρος να συνεχίσει να εκπέμπει το πνευματικό της Φώς στα πέρατα τής Οικουμένης και να αποτελεί εσαεί
ΕΣΤΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.
