H Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Προφήτου Ιερεμίου του αγίου Παναρέτου Επισκόπου Πάφου και του οσίου Νικηφόρου του εν Χίω.
Ο Προφήτης Ιερεμίας γεννήθηκε περί το 650 π.Χ. Ανατράφηκε μέσα σε ιερατική οικογένεια και σε νεαρή ηλικία κλήθηκε από τον Θεό στο προφητικό αξίωμα. Παρά τις αντιρρήσεις του, λόγω του νεαρού της ηλικίας του, εντούτοις υποχωρεί και υπακούει στο θέλημα του Θεού. Το όνομά του, Ιερεμίας, σημαίνει ο Θεός ανυψώνει.
Η πολυθεΐα των Ασσυρίων είχε εισχωρήσει στους Ιουδαίους, οι οποίοι είχαν παραδοθεί σε θρησκευτικό συγκρητισμό και σε ειδωλολατρία.
Ο Ιερεμίας, αποδοκιμάζει την πολυθεΐα κηρύσσοντας τον Ένα και Μόνο Αληθινό Θεό και στηλιτεύοντας τη διαφθορά. Επίσης, αντιστρατεύεται τους ψευδοπροφήτες, οι οποίοι παραπλανούν τον λαό με φοβίες και πλανεμένες διδασκαλίες.
Ο Προφήτης, ενώ βλέπει κάποια μεταμέλεια του λαού, εντούτοις, διαισθάνεται ότι είναι πρόσκαιρη λόγω της ταλαιπωρίας της ανομβρίας που μάστιζε τον τόπο. Πονάει και υποφέρει και φθάνει σε απόγνωση. Όμως η μακροθυμία του Θεού δεν εξαντλείται απέναντι στο λαό.
Ακολούθως, ο Προφήτης, κουρασμένος από τους άκαρπους αγώνες του, επιδιώκει την απομόνωση και προβλέποντας την αμετανοησία του λαού του Θεού, προλέγει την καταστροφή του.
Στρέφεται κατά των αρχόντων, των οποίων κηρύσσει την καταστροφή. Όλος ο κόσμος είναι εναντίον του. Προς στιγμήν κάμπτεται, διότι νομίζει ότι έχει εγκαταλειφθεί από τον Θεό. Όμως ανασυντάσσει τις δυνάμεις του και συνεχίζει το έργο του, διότι στηρίζει στις ελπίδες του στον αληθινό Θεό. Στην αυλή του ναού κηρύσσει και πάλι την καταστροφή του ίδιου του ναού. Το κήρυγμα αυτό προκαλεί αναταραχή. Τον συλλαμβάνουν και τον ρίχνουν στη φυλακή. Τα λόγια του Προφήτη γίνονται δεκτά με ειρωνείες και αποδοκιμασίες. Του απαγορεύουν να επισκέπτεται το ναό.
Κατά το τέλος του 605 π.Χ., μετά την ήττα των Αιγυπτίων στο Χαρκαμύς, επειδή ο ίδιος δεν ήταν δυνατόν να εισέλθει στην αυλή του ναού, δίδει στον μαθητή του Βαρούχ να αναγνώσει, προφητεία, διά της οποίας κηρυσσόταν η καταστροφή του ναού. Όλοι τότε επαναστατούν εναντίον του. Ο Ιερεμίας και ο Βαρούχ κρύβονται, για να μη συλληφθούν. Όμως η καταστροφή επήλθε.
Ο Προφήτης Ιερεμίας λιθοβολήθηκε από τους συμπατριώτες του στην Αίγυπτο το 568 π.Χ., σύμφωνα με Ραββινική παράδοση.
Το βιβλίο του Προφήτη Ιερεμία στην Παλαιά Διαθήκη παρουσιάζει υψηλές θεολογικές σκέψεις, διότι όχι μόνο κήρυττε, αλλά βίωνε τη διδασκαλία του, η οποία αφορούσε: τον άνθρωπο, τον Θεό και το λαό του Θεού.
Ο άγιος Πανάρετος, που επίσης εορτάζουμε σήμερα, γεννήθηκε στην Περιστερωνοπηγή Αμμοχώστου το 1710 μ.Χ. Εκάρη μοναχός στην εκεί Μονή του Οσίου Αναστασίου. Υπηρέτησε τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Φιλόθεο, ο οποίος μερίμνησε για την διαμόρφωση της προσωπικότητάς του.
Το 1757 εξελέγη ηγούμενος της Μονής Θεοτόκου στην Παλλουριώτισσα και αμέσως μετά το 1767 εξελέγη Μητροπολίτης Πάφου, σε διαδοχή του Χρυσάνθου. Ανέλαβε την ανοικοδόμηση Εκκλησιών, όπως της Παναγίας Χρυσορογιατίσσης, την έκδοση βιβλίων και τον εξωραϊσμό Εκκλησιών της μητροπολιτικής του περιφέρειας.
Εξορίστηκε μαζί με τους άλλους αρχιερείς της Κύπρου το 1783, ενώ το 1790 εκοιμήθη οσιακά.
Στο σώμα του βρέθηκε αλυσίδα με την οποία ήταν δεμένος για λόγους πνευματικής ασκήσεως. Η αλυσίδα βρίσκεται σήμερα στην ιερά μονή Σταυροβουνίου.
Ο επίγειος βίος του αγίου Πανερέτου Επισκόπου Πάφου υπήρξε υποδειγματικά ενάρετος. Διακρίθηκε στην ταπείνωση, την πραότητα, την υπομονή και την εγκράτεια.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου