Δημοσιεύτηκε: Απρίλιος 11. 2012 13:08
† ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιεπίσκοπος
Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου,
Παντί τῷ Χριστεπωνύμῳ Πληρώματι
τῆς Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου,
Χάριν, εἰρήνην καί εὐλογίαν παρά τοῦ ἐνδόξως ἐκ νεκρῶν
Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια».
Ἡ πρόρρηση τοῦ Χριστοῦ «μετά τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι», ἐπαληθεύεται σήμερα. Ὁ θάνατός Του ἔγινε θάνατος τοῦ θανάτου. Ὁ τάφος Του, ὄλβιος καί ζωηφόρος, ἀνεδείχθη πηγή ἀθανασίας. Ὁ Κύριος «ἐξῆλθε νικῶν» καί μαζί Του «ἐξήγαγε καί ἡμᾶς ἐκ σκότους καί σκιᾶς θανάτου».
Ἡ κτίση, ἡ ὁποία μόλις προχθές «ὅτε τό τοῦ Σταυροῦ μυστήριον ἐπετελεῖτο», «θάμβει πολλῷ συνείχετο, κατιδοῦσα ἐν τῷ Κρανίῳ κρεμάμενον» τόν Χριστόν, ἀγάλλεται καί χαίρει σήμερα.
Τό σκοτάδι, τό ὁποῖο στό μέσο τῆς ἡμέρας τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς ἐκάλυψε «πᾶσαν τήν γῆν», παραχωρεῖ τώρα τή θέση του στό ἄπλετο φῶς τῆς «φωτοφόρου νυκτός τῆς ἐγέρσεως».
«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι» καί «ταύτης τήν πεῖραν εἰληφότες» καλούμαστε κι ἐμεῖς νά ἐξέλθουμε ἀπό τή στενή περιοχή τοῦ πόνου καί τῆς ἀγωνίας, ἀπό τήν ἄναστρη νύκτα τῶν θρήνων καί τῶν ὀδυρμῶν καί νά εἰσέλθουμε στή χαρά τῆς νέας πραγματικότητας.
Μέ τήν Ἀνάστασή Του, ὁ Χριστός συνέτριψε καί ἐξουδετέρωσε τή δύναμη τῆς ἁμαρτίας. Μπορεῖ ἡ ἁμαρτία νά ἐξακολουθεῖ νά ὑπάρχει καί σήμερα, ὡς παράσιτο, στόν κόσμο. Μέ τή νίκη, ὅμως, τοῦ Χριστοῦ αὐτή ἀποδυναμώθηκε ὁριστικά καί ἔχασε τελεσίδικα τή δύναμή της. Δέν μπορεῖ πιά νά θανατώσει τόν ἄνθρωπο γιατί ὑπάρχει τό φάρμακο κατά τοῦ θανάτου, πού εἶναι τό ζωηφόρο Αἷμα τοῦ νικητῆ τοῦ θανάτου, Χριστοῦ (Α΄ Ἰω. 1,7).
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ συνιστᾶ ὑπέρβαση ἀλλά ταυτόχρονα καί ἑρμηνεία τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ. Φωτίζει τό ἔρεβος τοῦ κόσμου καί νοηματοδοτεῖ τήν Ἱστορία. Προσφέρει στόν ἄνθρωπο μία νέα διάσταση μέσα στόν ὑλικοπνευματικό κόσμο, μία νέα ὕπαρξη μέ καινούριο, ἄφθαρτο καί δοξασμένο σῶμα, ἀφοῦ «ὁ Θεός καί τόν Κύριον ἤγειρε καί ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διά τῆς δυνάμεως Αὐτοῦ» (Α΄ Κορ. 6, 14). Σήμερα «τό φθαρτόν ἐνδύεται ἀφθαρσίαν καί τό θνητόν ἀθανασίαν» (Α΄ Κορ. 15, 53). Μαζί μέ τόν ἀναστάντα «πρωτότοκον ἐκ νεκρῶν», ζωοποιεῖται καί συνανίσταται κάθε μέλος τοῦ μυστικοῦ σώματός Του. Ἡ Ἱστορία βαδίζει πρός ἕνα τέλος, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅμως, διδάσκει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν θά ἔχει τέλος. Τόν τελευταῖο λόγο δέν τόν ἔχει ὁ χρόνος καί ἡ φθορά. Στό σύνορο τοῦ χρόνου καί τῆς μεταϊστορίας, στέκει ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Γι’ αὐτό καί «ᾍδης στενάζει καί θάνατος ὀδύρεται καί κόσμος ἀγάλλεται καί πάντες συγχαίρουσι».
Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,
Τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως καί τά ὑπέρχρονα σωστικά μηνύματά της ἐπισκιάζει φέτος ἡ παγκόσμια οἰκονομική κρίση, πού ἔπληξε ἰδιαίτερα τήν Ἑλλάδα, τή μητέρα πατρίδα μας. Κραυγές ἀγωνίας καί ἀνέχειας φτάνουν εὐκρινῶς μέχρις ἐδῶ καί ραγίζουν τήν καρδιά μας. Ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅμως, ἀντλοῦμε τήν παραμυθία καί τή βεβαιότητα ὅτι ἡ σημερινή κρίση γρήγορα θά ὑποχωρήσει μέ τήν ἐπιστροφή ὅλων μας πρός τόν ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντα Κύριον. Γιατί εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό κοντά Του καί ἡ ἐγκατάλειψη τῶν ἐντολῶν Του, πού ἐπέφεραν τή μεγάλη αὐτή κρίση. Τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως προηγεῖται πάντα ἡ πνευματική κρίση, τῆς ὁποίας ἡ πρώτη εἶναι ἁπλό ἐπακόλουθο.
Ἐκτός, ὅμως, ἀπό τήν οἰκονομική ὕφεση, πού ἐπηρεάζει ἤδη αἰσθητά καί τήν Κύπρο, τήν ἰδιαίτερη πατρίδα μας κυκλώνουν φέτος καί σοβαρότεροι κίνδυνοι, πού ἅπτονται αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς ἐθνικῆς ἀλλά καί φυσικῆς ἐπιβίωσής μας, στή γῆ τῶν πατέρων μας. Ἐπικίνδυνοι ἀκροβατισμοί τῆς πλευρᾶς μας, ἀδυναμία κατανόησης τῶν δολοπλοκιῶν τῶν Τούρκων καί τῶν συμμάχων τους, παραγραφή τῆς οὐσίας τοῦ προβλήματός μας, πού εἶναι πρόβλημα εἰσβολῆς καί κατοχῆς, καθώς καί μία ἀνεξήγητη ἐμμονή σέ μίαν ἀποτυχημένη διαδικασία, μᾶς ἔφεραν στό χεῖλος τοῦ ὀλέθρου. Συρόμαστε, ἀνυποψίαστοι, ἀπό τούς Ἀγγλοαμερικανούς καί τά ἐδῶ πειθήνια ὄργανά τους, τούς ἐκπροσώπους τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, σέ προδιαγεγραμμένες ἀτραπούς, μέ ἄμεσο στόχο τήν κατάλυση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, τοῦ κυριότερου στηρίγματος καί βάθρου τοῦ ἀγῶνος μας καί συνεπακόλουθό της τήν ὑποθήκευση τοῦ μέλλοντός μας στίς ἐπεκτατικές ὀρέξεις τῆς Τουρκίας.
Τήν ὕστατη αὐτή στιγμή ἀπευθυνόμαστε πατρικά πρός ὅλους καί, ἐν ὀνόματι τῆς κινδυνευούσης τόν ἔσχατο τῶν κινδύνων, τόν κίνδυνο τοῦ ἐκτουρκισμοῦ, πατρίδος μας, καθώς καί ἐν ὀνόματι τῶν προγόνων μας καί τῆς ὑπερτρισχιλιετοῦς ἱστορίας μας, καλοῦμε σέ συστράτευση γύρω ἀπό ἕνα στόχο, πού θά ἐγγυᾶται τήν ἐθνική ἐπιβίωσή μας στήν πατρογονική μας γῆ. Θά πρέπει νά ἀποκαλύψουμε σ’ ὅλο τόν κόσμο τά ἐπεκτατικά σχέδια τῆς Τουρκίας καί τήν ὑποκρισία της περί προστασίας τῶν Τουρκοκυπρίων, τή στιγμή πού αὐτή ἐξοντώνει πολύ μεγαλύτερες, σέ ἑκατοστιαῖα ποσοστά, μειονότητες στό ἐσωτερικό της. Θά πρέπει νά καταγγείλουμε παντοῦ τό ἔγκλημα τοῦ ἐποικισμοῦ καί τοῦ ἐπιχειρούμενου ἀφανισμοῦ τῶν τεκμηρίων τῆς ἑλληνικότητας καί χριστιανικότητας τῶν κατεχομένων ἐδαφῶν μας. Νά προτάξουμε ὡς δόρυ τοῦ ἀγῶνος μας τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο, ὥστε κάθε ἄνθρωπος καλῆς θελήσεως νά ἀντιληφθεῖ τό δίκαιό μας καί νά συμπαρασταθεῖ στόν ἀγῶνα μας. Διαφορετικά, ἄν ἐπιμείνουμε στίς ἀτελέσφορες «διακοινοτικές», δῆθεν, συνομιλίες, δίνοντας ἄλλοθι στήν Τουρκία καί χρόνο σ’ αὐτή, γιά προώθηση τῶν στόχων της, θά ὁδηγηθοῦμε, πολύ σύντομα, στόν ἐκπατρισμό τοῦ λαοῦ μας καί στήν τουρκοποίηση τῆς πατρίδας μας.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις καί τήν ἀγωνία γιά τήν πορεία τοῦ ἐθνικοῦ μας θέματος νά μᾶς συνέχει, ἀπονέμουμε σ’ ὅλους τήν πατρική εὐλογία μας καί ἀπευθύνουμε τόν χαιρετισμό τῆς ἀγάπης μας. Στέλλουμε μήνυμα ἐλπίδας καί ἐγκαρτέρησης στούς πρόσφυγες, στούς συγγενεῖς τῶν ἀγνοουμένων μας καί στούς ἡρωικούς ἐγκλωβισμένους μας.
Ὁ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάς Κύριος εἴθε νά καθοδηγεῖ ὅλους, λαό καί ἡγεσία στήν πορεία τοῦ χρέους καί τῆς εὐθύνης.
Μετ’ εὐχῶν ἐγκαρδίων ἐν Χριστῷ ἀναστάντι
† ο Κύπρου Χρυσόστομος
Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Κύπρου,
Ἅγιο Πάσχα 2012.
