Τον Πατέρα του αναχωρητικού μοναχισμού, τον οικιστή της αιγυπτιακής ερήμου, και τον καθηγητή της μοναχικής πολιτείας τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Τον όσιο και θεοφόρο, Άγιο Αντώνιο, που δίκαια αποκαλείται και μέγας, γιατί πραγματικά δίδαξε και έπραξε σπουδαία και μεγάλα και έγινε διδάσκαλος μεγάλων αγίων αλλά και τύπος της αληθινής προσωπικότητας του ανθρώπου για ολόκληρη την Εκκλησία. Τιμούμε επίσης, τη μνήμη του νεομάρτυρα Γεωργίου, ο οποίος καταγόταν από τα Ιωάννινα.
Ο Μέγας Αντώνιος γεννήθηκε στην Άνω Αίγυπτο το 251 μ.Χ.. Σε νεαρή ηλικία αποφάσισε συνειδητά την πλήρη αφοσίωση στο θέλημα του Θεού, μέσω της μοναχικής ζωής. Μοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και αποσύρθηκε αρχικά πλησίον της οικίας του, ύστερα σε κοντινή προς το χωριό του περιοχή, και τελικά πορεύθηκε στα βάθη της ερήμου, όπου έζησε για πάνω από 80 χρόνια, μέχρι το θάνατό του, σε πλήρη αφοσίωση στην πνευματική άσκηση.
Ο βίος του, που γράφτηκε από το μαθητή του Μέγα Αθανάσιο, αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας, αποτελεί τεκμήριο σωτηρίας και πνευματικό οδηγό, όχι μόνο για τους μοναχούς αλλά για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο.
Από τα πολλά θεόπνευστα που έχει πει ο Μέγας Αντώνιος ας μνημονεύσουμε και συγκρατήσουμε το εξής: «Η ζωή μας, μοιάζει με ένα πανδοχείο. Εκεί καταφεύγουν πλούσιοι, που κοιμούνται σε μαλακά κρεβάτια και φτωχοί που κοιμούνται σε άχυρα. Όταν όμως, ξυπνήσουν, όλοι φεύγουν και ο καθένας παίρνει μόνο τις αποσκευές του».
Είναι γεγονός ότι, όσο πιο σύντομα κατανοήσει ο άνθρωπος το μάταιο της άπληστης επιδίωξης των υλικών και φθαρτών πραγμάτων, τόσο νωρίτερα αξιοποιεί ορθά τα χαρίσματα και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Τότε, με περισσότερη ταπεινή διάθεση, αντιλαμβάνεται την αξία και τη μακαριότητα στην ολιγάρκεια των υλικών αγαθών, καθώς και το ύψος των πνευματικών και αιώνιων αξιών, για τις οποίες και δημιουργήθηκε από τον Θεό, με προοπτική την κατά χάρη θέωση και βίωση της ουράνιας Βασιλεία του Θεού.
Σήμερα πανηγυρίζει ο ιστορικός ναός του Αγίου Αντωνίου, στην εντός των τειχών Λευκωσία, Μετόχι της Ιεράς Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής του Αποστόλου Βαρνάβα.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου