Δημοσιεύτηκε: Οκτώβριος 27. 2011 09:55
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος, την Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011, θα προστεί Αρχιερατικού Συλλειτούργου στην Ιερά Μονή Αγίων Μαρίνης και Ραφαήλ στην Ξυλοτύμπου. Στη συνέχεια ο Μακαριώτατος θα τελέσει τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου των πεσόντων και αγνοουμένων της κοινότητος Ξυλοτύμπου.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος, την Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους αυτοστέγασης Γερίου.
Οι Θεολόγοι της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, την Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011, θα κηρύξουν ως εξής: κ. Ανδρέας Ιερείδης στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου στη Λευκωσία, κ. Μιχαήλ Λοϊζίδης στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Νέο Κοιμητήριο Λευκωσίας, κ. Χρυσόστομος Παπαδόπουλος στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου στη Λευκωσία.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
27 Οκτωβρίου 2011.
***************************************************
«Και εν τω άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά τον Αβραάμ από μακρόθεν και Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού».
Ο πλούσιος της παραβολής που προβάλλει σήμερα η Εκκλησία μας, κατακρατούσε όλα τα αγαθά αποκλειστικά για τον εαυτό του. Ο εγωισμός που τον διακατείχε, του προκαλούσε μια έντονη εσωτερική ακαταστασία ώστε κλεινόταν ερμητικά στον εαυτό του και περιφρονούσε τους συνανθρώπους του. Αυτό είχε φοβερές συνέπειες πρώτα απ’ όλα για τον ίδιο, αφού με βάση την περιγραφή, παρέμενε χωρίς πρόσωπο. Δεν αναφερόταν καν το όνομά του. Η παραβολή κάνει λόγο γενικά και αόριστα για κάποιο πλούσιο, ενώ από την άλλη προβάλλει την προσωπικότητα του φτωχού Λαζάρου.
Αυτή την αλήθεια πρέπει να την προσέξουμε ιδιαίτερα σήμερα. Ο πολιτισμός μας ευνοεί μια υπερτροφική ανάπτυξη του εγωισμού και του ατομισμού του ανθρώπου. Γι’ αυτό βλέπουμε ότι σήμερα ο άνθρωπος στερείται της προσωπικής του ταυτότητας και έτσι αποδομείται το πρόσωπό του, υποτασσόμενος σε συστήματα και μηχανισμούς που λειτουργούν στραγγαλιστικά και εξουθενωτικά απέναντί του. Πολτοποιείται η προσωπικότητά του και μετατρέπεται σε ένα απλό νούμερο και αριθμό μέσα σε μια ανώνυμη μάζα.
Ο πλούσιος
Ο πλούσιος της παραβολής ήθελε όλους τους άλλους να τον φροντίζουν και να τον υπηρετούν, χωρίς αυτός να έχει διάθεση για προσφορά. Δεν έδιδε ούτε ακόμα από τα περισσεύματά του. Πραγματικά, μέσα από τις αντιθέσεις που εναλλάσσονται με τόσο ζωηρό ύφος στη διήγηση, προβάλλει από τη μια η καλοπέραση του πλουσίου και από την άλλη η εξαθλίωση του Λαζάρου.
Ο Λάζαρος
Το όνομα Λάζαρος σημαίνει «ο Θεός βοηθός μου». Αυτό ακριβώς μετουσίωνε σε πράξη καθημερινής ζωής ο Λάζαρος, μέσα από την φτώχεια, τον πόνο και την αβάστακτη δυστυχία του. Προσπαθούσε να χορτάσει με ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Τόσο αδύνατος ήταν ο Λάζαρος, ώστε ακόμα και τα σκυλιά που έρχονταν και έγλυφαν τις πληγές του, δεν μπορούσε να απομακρύνει. Και όμως, παρά τη δυστυχία και τον πόνο του, ο Λάζαρος ποτέ δεν παραπονέθηκε. Πόσο αλήθεια μας δίνει μηνύματα η στάση του, ιδιαίτερα σήμερα που μπροστά στην πιο μικρή και ασήμαντη δοκιμασία, υψώνουμε φωνές διαμαρτυρίας και απόγνωσης; Σήμερα που βλέπουμε ότι ο άνθρωπος θέλει να βαίνουν όλα σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες και επιλογές;
Μετά το θάνατο
Ο θάνατος επισκέφθηκε πρώτα το Λάζαρο και μετά τον πλούσιο της παραβολής. Η ζωή του πλουσίου, με βάση τη διήγηση, μετά το θάνατο είναι γεμάτη βάσανα και θλίψη. Πονούσε περισσότερο όταν έβλεπε το Λάζαρο να είναι ευτυχισμένος στην αγκαλιά του Πατριάρχη Αβραάμ. Φαίνεται μάλιστα να στερεώνεται ακόμα πιο πολύ στην αμετανοησία του, όταν φέρεται να ζητεί από τον Θεό να αναστηθεί ο Λάζαρος προκειμένου να εξαναγκασθούν τα πέντε αδέλφια του να πιστέψουν. Πίσω όμως από το υποκριτικό ενδιαφέρον του γι’ αυτούς, μπορεί να διακρίνει κάποιος τον εγωισμό του. Και αυτό, γιατί ουσιαστικά με την στάση του θέλει να μετατοπίσει τις ευθύνες από τον εαυτό του στον Θεό. Αφού ο Θεός δεν κάνει «θαύματα» για να μας εξαναγκάσει να τον πιστέψουμε και να είμαστε κοντά του, τότε δεν φταίμε εμείς που βιώνουμε την κόλαση της απουσίας του.
Αγαπητοί αδελφοί, η πρόσκληση που βγαίνει μέσα από την περικοπή, είναι να τολμήσουμε να αρνηθούμε να προσδενόμαστε με τόση εξάρτηση στα υλικά αγαθά και να εμπιστευθούμε τον εαυτό μας στην αγάπη του Θεού. Μόνο κοντά Του θα μπορούμε να αισθανόμαστε ότι κατέχουμε τα πάντα σε μια πληρότητα αληθινής ζωής. Η στάση που με τόση μεγάλη πίστη και υπομονή τηρούσε ο Λάζαρος μέσα από την φτώχεια και τον πόνο, ας γίνει οδηγός και στη δική μας ζωή για να είμαστε σε θέση να εισέλθουμε σε τροχιές της αυθεντικής αρχοντιάς.
Χριστάκη Ευσταθίου, Θεολόγου.
