Δημοσιεύτηκε: Ιούλιος 26. 2011 10:22
του Στέλιου Παπαντωνίου
Η επίσκεψη Ερντογάν στην Κατεχόμενη Κύπρο είναι παράνομη, γιατί τα στρατεύματα της Τουρκίας, με πρόσχημα το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, εισέβαλαν το 1974 και κατέλαβαν το 40% περίπου των εδαφών μας, με άπειρες ανθρώπινες απώλειες, με απλωμένη τη δυστυχία σ’ όλο το νησί, με προπάντων καταστροφή του ελληνοχριστιανικού μας πολιτισμού και προσπάθεια αλλοίωσης των Κατεχομένων, για να φαντάζουν μουσουλμανικά και τουρκικά, με τους πολλούς ανεγειρόμενους τελευταία μιναρέδες, με τις τουρκικές σημαίες να κυματίζουν στα σκολειά και στα σπίτια μας.
Η πολιτική που χάραξε ο Άντονυ Ήντεν, να χρησιμοποιήσει την τουρκοκυπριακή κοινότητα εναντίον της ελληνικής και να εισαγάγει την Τουρκία στο κυπριακό, την ώρα που η ίδια με τη συνθήκη της Λωζάνης απεκδυόταν κάθε δικαιώματός της στην Κύπρο, η πολιτική του διαίρει και βασίλευε, ήταν για την Αγγλία ο δικός της δρόμος για να συνεχίσει να έχει τις στρατιωτικές βάσεις της στην Κύπρο και να ελέγχει τη Μεσόγειο και τις γειτονικές μας χώρες.
Η υποδαύλιση του τουρκικού εθνικισμού, και στην Κύπρο και στην Τουρκία, με καταστρεπτικές ενέργειες και συνέπειες για το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και για την ελληνική μειονότητα της Πόλης, αλλά και με κατά γράμμα παρόμοιες εδώ ενέργειες από τις τουρκοκυπριακές οργανώσεις Βολκάν και ΤΜΤ, με συνθήματα για να κάψουν τη Λευκωσία το 1958, παρουσίαζε την Τουρκία σαν απαραίτητο πια μέλος της διευθέτησης του κυπριακού, με ηγέτη στην Κύπρο το Ραούφ Ντενκτάς, άνθρωπο φανατικό και έτοιμο για τα πιο μεγάλα εγκλήματα εναντίον των Ελλήνων της Κύπρου αλλά και εναντίον των ομοεθνών του, εφόσον δεν τον υπάκουαν.
Την ίδια χαραγμένη από το 1957 στο κυπριακό πολιτική ακολουθεί τώρα και ο Ερντογάν, ακόμα και σχετικά με τους τουρκοκυπρίους, θέλοντας να εξαφανίσει όσους εκφράζονται εναντίον της Τουρκίας και της πολιτικής της στην Κύπρο, που οδηγεί στο μηδενισμό της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Η εισαγωγή στην Κύπρο Τούρκων εποίκων του ομαλύνει περισσότερο το δρόμο, έστω κι αν εξαφανίζει τους αντιφρονούντες τουρκοκύπριους.
Ο άλλος στόχος της σύγχρονης Τουρκίας, η προσπάθεια να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βρίσκει συνεχώς εμπόδια στο δρόμο της τις κυπρογενείς υποχρεώσεις της, που την αναγκάζουν να καθυστερεί τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις και να απειλεί πως θα παγώσει τις διαδικασίες με την Ευρώπη, αν θα προεδρεύει το 2012 η Κυπριακή Δημοκρατία. Ευτυχώς, ήδη, ευρωπαίοι επίσημοι καταδικάζουν την τουρκική αυτή στάση, του να θέλει να επιβάλει τους όρους της σε μια ένωση στην οποία ακόμα δεν έχει εισέλθει, αποδεικνύουν όμως όλα αυτά πως η ευρωπαϊκή διάσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στα χέρια μας, αρκεί να το διαχειριζόμαστε σωστά.
Παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελληνική κυβέρνηση στον οικονομικό τομέα, δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό μας, γιατί δεν απειλείται από τους Τούρκους μόνο η Κύπρος αλλά και το Αιγαίο και η Θράκη και προπάντων οι θαλάσσιοι ενεργειακοί θησαυροί των δυο χωρών.
Η Εκκλησία της Κύπρου, με τους στενούς δεσμούς της με άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, πρέπει να προβάλλει όσο το δυνατόν το εθνικό μας θέμα, κωφεύοντας στα συνθήματα των κομμάτων που θέλουν να της εμποδίσουν την εθνική δράση. Με τα συνθήματά τους αυτά όχι μόνο αποδεικνύονται ανιστόρητα αλλά και αποκόβουν από την πατρίδα μας το Εκκκλησιαστικό χέρι, εκείνο που μπορεί να συμβάλει θετικότατα στον υπέρ πάντων αγώνα που διεξάγουμε.
