Δημοσιεύτηκε: Ιούνιος 27. 2011 12:34
Την Κυριακή, 26 Ιουνίου 2011, τελέστηκε, στο Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία, το ετήσιο μνημόσυνο του αείμνηστου Πρωθυπουργού της Ελλάδος Ανδρέα Παπανδρέου. Του μνημοσύνου προέστη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος. Τον επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησε ο Εξοχώτατος Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων και Πρόεδρος της ΕΔΕΚ κ. Γιαννάκης Ομήρου.
Επιμνημόσυνος λόγος
του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων
και Προέδρου του Κ.Σ. ΕΔΕΚ
Γιαννάκη Λ. Ομήρου
στο ετήσιο μνημόσυνο του Πρωθυπουργού της Ελλάδας
και Προέδρου του ΠΑΣΟΚ
Ανδρέα Παπανδρέου
Λευκωσία 26Ιουνίου 2011
Εκκλησία
Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία
Με αισθήματα ευγνωμοσύνης ο Κυπριακός Ελληνισμός τιμά την μνήμη του αείμνηστου Πρωθυπουργού της Ελλάδας και ιδρυτή και Προέδρου του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές φυσιογνωμίες της νεότερης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, έθεσε σφραγίδα ανεξίτηλη στην πορεία του έθνους με κυρίαρχα τα στοιχεία της εμπέδωσης της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Πολιτικός, ακαδημαϊκός, αγωνιστής, οραματιστής ο Ανδρέας εξακολουθεί να παραμένει και σήμερα επίκαιρος και οι δημοκρατικές και αγωνιστικές του υποθήκες πολύτιμη κιβωτός αρετών και πυξίδα πλεύσης για ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Η εμφάνιση του στο ελληνικό πολιτικό και εθνικό προσκήνιο ήταν πράξη ριζοσπαστική, ανατρεπτική, επαναστατική. Τα μηνύματα του ενάντια στο κατεστημένο, στη ξενοκρατία, ότι η «Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» σηματοδότησαν μια νέα περίοδο στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία που ξεπερνούσαν την πίκρα του εμφυλίου, το άγος των παλατιανών και έξωθεν κινούμενων κυβερνήσεων και έφερναν στο προσκήνιο των πολιτικών εξελίξεων εντελώς καινούργιες δυνάμεις μακριά από δύσκαμπτες αντιλήψεις και μακροχρόνιους συντηρητισμούς.
Ήδη από τη δεκαετία του 1960 τοποθετείται με σαφήνεια ενάντια στις απόπειρες δημοκρατικών εκτροπών στηρίζοντας τον αγώνα του Γεώργιου Παπανδρέου για υπεράσπιση του δημοκρατικού πολιτεύματος από τις ποικίλες υπονομεύσεις.
Αμείλικτος εχθρός της κατάλυσης της δημοκρατίας το 1967 από τη χούντα των συνταγματαρχών βρίσκεται αρχικά στη φυλακή και αργότερα εξόριστος επικεφαλής του ΠΑΚ στον αγώνα για την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος και για μια πραγματική δημοκρατία με κατοχυρωμένη τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία.
Η κατάρρευση της δικτατορίας υπό το βάρος της εθνικής προδοσίας της Κύπρου βρίσκει τον Ανδρέα επικεφαλής του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος να φέρνει το μήνυμα για τη νέα Ελλάδα.
Μιλώντας στην Αχαΐα στην πολιτική του εξόρμηση στη μεταπολίτευση δηλώνει:
« Το μήνυμα που μεταφέρω είναι απλό. Πολιτικά θα μεταβάλουμε την Ελλάδα από τρομοκρατούμενο αστυνομικό κράτος σε σύγχρονη ουσιαστική δημοκρατία. Οι αστυφύλακες, οι χωροφύλακες και οι γραφειοκράτες θα γίνουν υπηρέτες του λαού και όχι τύραννοι του».
Μιλώντας δε για την ανάγκη τερματισμού της ανάμιξης των ξένων στην Ελληνική πολιτική ζωή τόνιζε:
« Η Ελλάδα είναι μέλος της Δυτικής Συμμαχίας και την πραγματικότητα αυτή δεν αμφισβητούμε διόλου. Αλλ’ επ’ ουδενί λόγο θα δεχθούμε το ρόλο δορυφόρου και τις συνεχείς επεμβάσεις στην εσωτερική μας πολιτική ζωή. Σύμμαχοι ναι. Δορυφόροι όχι».
Το ξερίζωμα του παρακράτους, των μηχανισμών της δικτατορίας, η εθνική συμφιλίωση, η αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, οι κοινωνικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις με επίκεντρο την στήριξη των μη προνομιούχων και μια εθνικά ανεξάρτητη και αξιοπρεπής εξωτερική πολιτική είναι τα μεγάλα επιτεύγματα της διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ταυτίστηκε κατά τρόπο απόλυτο με τους αγώνες και τις αγωνίες του Κυπριακού Ελληνισμού.
Ήδη από τη δεκαετία του 1960 ο Ανδρέας δηλώνει ότι «η ουσία του Κυπριακού προβλήματος έχει ελάχιστη σχέση –αν υποτεθεί ότι έχει καθόλου σχέση- με τη συμβίωση των δύο εθνοτήτων της Κύπρου».
Κατά την επίσκεψη του στην Κύπρο εκείνη την ταραγμένη περίοδο, προσκεκλημένος του Προέδρου Μακαρίου, τοποθετείται με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα εναντίον του διχοτομικού Σχεδίου Άτσεσον.
Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου διακηρύττει από το επίσημο βήμα της Βουλής των Ελλήνων το ιστορικό «casus belli» δηλώνοντας ότι οποιαδήποτε επίθεση εναντίον της Κύπρου θα ισοδυναμεί με επίθεση εναντίον της Ελλάδας και θα σημαίνει Ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Το 1982 πραγματοποιεί την πρώτη ιστορική επίσκεψη Έλληνα Πρωθυπουργού στην Κύπρο και τυγχάνει αποθεωτικής υποδοχής από τον Κυπριακό Ελληνισμό.
Κονιορτοποιεί τη θεωρία των αποστάσεων και δακηρύττει την πολιτική της συμπαράταξης και της συναπόφασης. Εγκαταλείποντας την πολιτική ότι «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται».
Το 1993 εξαγγέλλει σε συνεννόηση με την Κυπριακή Κυβέρνηση το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου που υπήρξε απαύγασμα της συλλογικής σοφίας του Έθνους προς αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού.
Για πρώτη φορά η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία υπερίπταται των Κυπριακών αιθέρων και προσγειώνεται στην Αεροπορική Βάση Ανδρέα Παπανδρέου ενώ το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ναυλοχεί στα Κυπριακά λιμάνια. Το ηθικό του Κυπριακού Ελληνισμού αναπτερώνεται.
Σεβασμιότατε,
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έφυγε αλλά οι πολιτικές, τα μηνύματα και οι υποθήκες του παραμένουν ζωντανές και εξαιρετικά επίκαιρες.
Παρέλαβε το Κυπριακό ως επαχθές βάρος και το μετέτρεψε σε κορυφαίο εθνικό θέμα.
Σήμερα 21/2 χρόνια μετά την έναρξη των απευθείας διαπραγματεύσεων, βρισκόμαστε ενώπιον μιας οδυνηρής πραγματικότητας. Η αυταπάτη της πολιτικής της λεγόμενης ευελιξίας που δήθεν θα μας έβγαζε από τα αδιέξοδα έχει αποδειχθεί ουτοπία.
Τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί. O κίνδυνος επανόδου ενός σχεδίου λύσης στις παραμέτρους του Σχεδίου Ανάν είναι υπαρκτός.
Δεν χωρούν αυταπάτες και ευσεβοποθισμοί. Οι απροκάλυπτα συνομοσπονδιακές και διχοτομικές απόψεις Τουρκίας και Τ/Κ ηγεσίας δυναμιτίζουν τις διαπραγματεύσεις και τις οδηγούν σε αδιέξοδο.
Είναι γι’ αυτό που η Ελληνική Κυπριακή πλευρά θα πρέπει αποφασιστικά να απορρίψει και να καταγγείλει τέτοιες διχοτομικές και συνομοσπονδιακές θέσεις. Και βέβαια για το αδιέξοδο που θα προκύψει σε αυτή την περίπτωση, να επιρριφθεί η ευθύνη κατ’ αποκλειστικότητα στην τουρκική πλευρά.
Η ανάγκη μιας εκ βάθρων αλλαγής στρατηγικής καθίσταται τώρα ακόμα πιο αναγκαία και επιτακτική. Με προβολή του αντικατοχικού χαρακτήρα της Κυπριακής κρίσης.
Με απαίτηση για συζήτηση της ουσίας του Κυπριακού και ειδικότερα της αποχώρησης στρατευμάτων και εποίκων, του εδαφικού, του περιουσιακού, της ασφάλειας και των εγγυήσεων.
Με απόσυρση των προτάσεων που υποβαθμίζουν τους Έλληνες Κυπρίους σε δεύτερης κατηγορίας πολίτες. Με αποκάλυψη και στηλίτευση διεθνώς και εντός Ε.Ε. της συνεχιζόμενης τουρκικής κακοπιστίας και αδιαλλαξίας.
Είναι ως εκ τούτου η περίοδος από τώρα μέχρι τη συνάντηση της 7ης Ιουλίου εξαιρετικά κρίσιμη για τη διαφύλαξη των θέσεων μας στη βάση αρχών. Των αρχών του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, των περί Κύπρου ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου του 1977 και 1979. Είναι πιθανότατα η τελευταία ώρα για να αποσυρθούν οι μονομερείς υποχωρήσεις της δικής μας πλευράς και να υπάρξει ουσιαστική επανατοποθέτηση του Κυπριακού.
Σεβασμιότατε,
Αυτή την κρίσιμη ώρα για το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού αλλά και των προβλημάτων του Μητροπολιτικού Ελληνισμού, ανατρέχουμε στις αγωνιστικές παρακαταθήκες του Αντρέα.
Τιμώντας έμπρακτα τη μνήμη του. Με τη διαβεβαίωση ότι θα αγωνιστούμε χωρίς μισαλλοδοξία αλλά με αδιαπραγμάτευτη προσήλωση σε αρχές για την πλήρη κατοχύρωση των δικαιωμάτων του λαού μας στη βάση του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου
Αντρέα, θα τιμήσουμε την μνήμη σου χωρίς εκπτώσεις, προσαρμογές και ανιστόρητες υποχωρήσεις.
Πιστοί στα οράματα και τις αγωνιστικές σου υποθήκες θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.
