Δημοσιεύτηκε: Ιούνιος 24. 2011 12:23
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. κ. Χρυσόστομος, την Παρασκευή, 24 Ιουνίου 2011, επίδωσε τα πτυχία στους τελοιόφοιτους Ιεροσπουδαστές της Ιερατικής Σχολής "Απόστολος Βαρναβάς" και μίλησε κατά την τελετή λήξεως των μαθημάτων, που πραγματοποιήθηκε στον προαύλιο χώρο της Σχολής.
Περισσότερα για την Ιερατική Σχολή δείτε εδώ...
Ομιλία της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. κ. Χρυσοστόμου
Σεβασμιώτατοι,
Αξιότιμα Μέλη της Εφορίας,
Άγιε Διευθυντά, Ελλόγιμοι κύριοι καθηγητές,
Αγαπητοί μου ιεροσπουδαστές, ευγενείς προσκεκλημένοι,
Από κέντρου καρδίας αναπέμπομε ευχαριστίας και δοξολογίας προς τον Πανάγαθο και Φωτοδότη Κύριο, γιατί ένα ακόμη έτος καρποφόρου λειτουργίας προσετέθη στη μακρά εκκλησιαστική λειτουργία τής Ιερατικής Σχολής « Απόστολος Βαρνάβας»
Η περιώνυμος αυτή Σχολή αναδείχτηκε, στη συνείδηση όλων μας, μία πραγματική πνευματική τροφός για την Εκκλησία τής Κύπρου. Εκατοντάδες υπήρξαν οι απόφοιτοί της, οι οποίοι αφού εδιδάχθησαν τα «ιερά γράμματα», ενεδύθησαν το τετιμημένο ράσο και αναδείχτηκαν σημαιοφόροι των ιδεωδών τής Πίστεως και της Πατρίδος.
Γι’ αυτό και από της θέσεως αυτής εκφράζω την ευγνωμοσύνη τής Εκκλησίας της Κύπρου προς όλους τους ιερείς μας, οι οποίοι διακόνησαν την Εκκλησία τού Χριστού και προσέφεραν το μάννα τής πνευματικότητάς τους προς το ποίμνιό τους.
Μνημονεύουμε βέβαια και εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας και προς όλους τους Διευθυντές, καθηγητές, κληρικούς και λαϊκούς που δίδαξαν με ένθεο ζήλο στην Ιερατική Σχολή και ενεφύσησαν στις ψυχές των ιεροσπουδαστών τους τον πόθο και το ζήλο να υπηρετήσουν την Εκκλησία και τον άνθρωπο.
Θέλω να τονίσω με έμφαση ότι πρώτιστος στόχος τής Σχολής υπήρξε και εξακολουθεί να είναι η καλλιέργεια ιερατικής και εκκλησιαστικής συνείδησης. Η καλλιέργεια αυτή επιτυγχάνεται μέσω των ιερών ακολουθιών, τής συμμετοχής των σπουδαστών στα ιερά μας μυστήρια και τής συστηματικής μελέτης των ιερών κειμένων.
Εντεύθεν εκπηγάζει και το μεγάλο χρέος των καθηγητών να εμφυσήσουν προς τις ψυχές των μαθητών τους τη βαθιά αγάπη προς τα « ιερά γράμματα » ούτως ώστε και οι ίδιοι να τα αγαπήσουν και να τα αφομοιώσουν, μελετώντας τα κείμενα τής Αγίας Γραφής και τής Βυζαντινής Υμνολογίας! Κείμενα μυσταγωγικά κείμενα ουράνια, τα οποία επιβάλλεται να μελετούν με ένθεο ζήλο και να βιώνουν τα ουράνια κελεύσματά τους.
Σήμερα μπορούμε, ως Εκκλησία Κύπρου, να καυχώμεθα ότι παρέχομε όλα τα μέσα στους τροφίμους τής Σχολής για να αποκτήσουν όλα όσα χρειάζονται, και μόρφωση και αγωγή, προκειμένου να αναδειχθούν άξιοι τής αποστολής τους. Νομίζω ότι ικανοποιήσαμε όλα τα αιτήματα των σπουδαστών, τα οποία ιεραρχικά υπέβαλαν μέσω τού Διευθυντή τους.
Είμεθα δε πάντοτε ανοικτοί να πραγματοποιήσουμε στο μέλλον και οποιεσδήποτε άλλες εισηγήσεις αποσκοπούν στην ποιοτική βελτίωση τής Σχολής.
Επιθυμώ στο σημείο αυτό να εξάρω και την πολυτιμότατη συμβολή τής γεραράς Μονής Κύκκου, η οποία από της ιδρύσεως τής Σχολής, το 1949 μέχρι σήμερον, ενισχύει και στηρίζει αυτήν παντοιοτρόπως. Ιδιαίτερες ευχαριστίες εκφράζω και προς τον Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας κύριο Νικηφόρο καθώς και προς τα Μέλη τού Ηγουμενοσυμβουλίου για την ολόθυμη στήριξή τους προς τη Σχολή.
Θα ήθελα να αναφέρω προς την αγάπη Σας ότι, αφ’ ότου η Θεία τού Κυρίου Πρόνοια μού ανέθεσε το πηδάλιο τής κατά Κύπρον Εκκλησίας, συνεχής είναι η μέριμνά μου για την επίλυση των ουσιωδών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο ιερός μας κλήρος. Και ένα από τα βασικά είναι η μισθοδοσία αυτού. Γι’ αυτό και ιδρύσαμε το «ταμείο τού κλήρου», ώστε όλοι οι κληρικοί μας, να αμείβονται επαρκέστατα, αναλόγως, βεβαίως, και των προσόντων τους.
Προσωπικά θέλω τον κληρικό να είναι απερίσπαστος από τις καθ’ ημέραν βιωτικές μέριμνες και να είναι εξ ολοκλήρου αφοσιωμένος στο ποιμαντικό του διακόνημα, το οποίο ασφαλώς χρειάζεται και μόρφωση και πνευματική καλλιέργεια και χρόνο πολύ και αγάπη περισσή.
Η σημερινή τελετή αποτελεί μία συνέχεια τής ιστορικής παράδοσης τής Σχολής. Παραδίδει στη στρατευομένη Εκκλησία τού Αποστόλου Βαρνάβα νέους μάχιμους κληρικούς, έτοιμους να εισέλθουν στον εκκλησιαστικό στίβο και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους προς τον λαό μας τόσο από το ιερό Θυσιαστήριο όσο και από οποιανδήποτε άλλη θρησκευτική, κοινωνική ή εθνική έπαλξη.
Αγαπητοί μου τελειόφοιτοι,
Συγχαίρουμε υμάς και επευλογούμε την έξοδό σας από την πνευματική σας τροφό. Η Ιερατική Σχολή, στην οποία είχατε την ευτυχία να φοιτήσετε, επί σειράν ετών σάς εξέθρεψε με το γάλα των ιερών γραμμάτων και τής κατά Χριστόν βιοτής. Σάς δίδαξε « πώς δεί εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι, ήτις εστίν εκκλησία Θεού ζώντος» (Α΄Τιμ. 3,15). Αυτό σημαίνει ότι πρέπει διαρκώς να ευρίσκεσθε σε μία πνευματική εγρήγορση, χάριν τής Εκκλησίας και τού Ποιμνίου σας, για να μην περιπέσετε σε οποιανδήποτε ραθυμία, που είναι ο πιο επικίνδυνος εχθρός τού κληρικού.
Η σημερινή κοινωνία, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη πνευματικών καθοδηγητών. Συνεχείς κριτές θα είναι το ποίμνιό σας. Αν εσείς τού προσφέρετε με αγάπη τις χριστιανικές αλήθειες, να είστε βέβαιοι ότι θα τις δεχθεί. Και μάλιστα θα σας εκφράζει ποικιλότροπα την ευγνωμοσύνη του.
Κάθε φορά που ο ένας πιστός θα σάς αποκαλεί « πάτερ μου» να θεωρείτε την προσφώνηση αυτή ως την πιο τιμητική. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να σας γίνει συνήθεια αλλά να νοιώθετε ότι είστε ο πνευματικός πατέρας αυτού τού ανθρώπου, ο οποίος περιμένει από Σάς την καθοδήγηση και την παραμυθία που θα τον στηρίξει, θα τον ενθαρρύνει και θα τον γεμίσει με αισιοδοξία για να συνεχίσει τον αγώνα του μέσα στη ζωή.
Σήμερα το κακό και η αμαρτία όχι μόνο μεγεθύνονται σκανδαλωδώς αλλά και επαίρονται και κομπάζουν. Όμως Σεις μη πτοείσθε και μη δειλιάτε. Να γνωρίζετε πάντοτε ότι όπου «επλεόνασε η αμαρτία υπερεπερίσσευσε η Χάρις» ( Ρωμ. 5,20) τού Θεού. Γι’ αυτό οπλισθείτε με « την μάχαιρα τού Πνεύματος, ό εστί ρήμα Θεού» ( Εφ. 6, 17). Περιβληθείτε ως θώρακα την Πίστη και τη Χάριν τού Αγίου Πνεύματος και να είστε βέβαιοι ότι και θα νικήσετε και θα εκπληρώσετε την ιερή Σας αποστολή.
Η Εκκλησία αγαπητοί μου Σάς εμπιστεύεται ποίμνιο λογικό και σας εγκαθιστά εν τω μέσω αυτών ως πνευματικούς ποιμένας! Αυτό είναι πολύ μεγάλη τιμή, η οποία όμως συνεπάγεται και πολύ μεγάλες ευθύνες. Γι’ αυτό πρέπει να δώσετε όλον τον καλόν εαυτό Σας, ώστε να αναδειχθείτε άξιοι αυτής της τιμής και να οδηγήσετε το ποίμνιό σας « εις νομάς σωτηρίους».
Με τα εφόδια που αποκτήσατε στην ιερατική Σχολή πρέπει να ανταποκριθείτε στη σωτηριολογική σας αποστολή και να αναδειχθείτε « τύπος των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν αγνεία» ( Α΄ Τιμ. 4, 12).
Και προτού απέλθετε αγαπητοί μου τελειόφοιτοι θέλω να σας εκφράσω και την αγωνία μου για τη χειμαζόμενη Πατρίδα μας. Διερχόμεθα ημέρας λίαν χαλεπάς. Ο Τούρκος κατακτητής, όσο ο χρόνος παρέρχεται, άλλο τόσο συμπεριφέρεται με αλαζονεία έναντι των απαράγραπτων δικαίων τού λαού μας, άλλο τόσο η οφρύς αυτού επαίρεται. Και οι αξιώσεις του μεγεθύνονται ημέρα τη ημέρα.
Από την άλλη ο λαός μας φαίνεται πολύ κουρασμένος και κατέστη δύσελπις από την πορεία των διακοινοτικών συνομιλιών. Οι αρχές των Ηνωμένων Εθνών και τής Ευρωπαϊκής Ένωσης στη συνείδηση του φαντάζουν πια ως « έπεα πτερόεντα».
Στο μέσο αυτού τού πόνου και αυτής αγωνίας αναλαμβάνετε, αγαπητοί μου, τα ποιμαντικά σας καθήκοντα. Γι’ αυτό και οι ευθύνες σας είναι πολύ αυξημένες. Ο πιστός κληρικός έχει πάντοτε εστραμμένες τις ελπίδες του στο Θεό και ουδέποτε επιτρέπει στον εαυτό του να χάσει την πίστη του προς τον Δικαιοκρίτη Κύριο.
Στη μακραίωνα ιστορική μας πορεία περάσαμε από πολύ χειρότερες συνθήκες και όμως η Χάρις και η αγάπη τού Θεού μάς διεφύλαξε στη γη των πατέρων και των προγόνων μας.
Ο ιερός κλήρος υπήρξε πάντοτε πρωτοστάτης στους ιερούς αυτούς αγώνες. Τον ίδιο ρόλο έχετε να διαδραματίσετε και σήμερον. Αναδειχθείτε σημαιοφόροι, εμπνευστές και καθοδηγητές για τη σωτηρία τής Πατρίδας μας, τής «νήσου των Αγίων και των Μαρτύρων». Και ο Θεός τής Δικαιοσύνης και τής Αγάπης θα ευλογήσει τους αγώνες μας και θα φανεί ίλεως προς τον λαό μας. Και θα συντμήσει τον χρόνο τής δοκιμασίας μας. Και θα λάμψει το Φως τής Δικαιοσύνης και τής Ελευθερίας στο δύσμοιρο νησί μας.
Με αυτές τις προσδοκίες και αυτούς τους οραματισμούς, επιδαψιλεύω σ’ όλους Σας τις ευχές τής Εκκλησίας μας και εύχομαι από κέντρου καρδίας, με τη βοήθεια τού Παναγάθου Θεού, να αναδειχθείτε άξιοι «εργάται τού αμπελώνος τού Κυρίου».
