Δημοσιεύτηκε: Ιούνιος 01. 2011 12:28
Η πρόσφατη απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης για τερματισμό της αποστολής δωρεάν βιβλίων στα σχολεία της Κύπρου προκάλεσε θλίψη και οδύνη όχι μόνο στους εκπαιδευτικούς, στους γονείς και στους μαθητές του νησιού μας, αλλά, πιστεύω, και σε όλους τους Έλληνες που κατοικούν σε αυτόν τον τόπο. Η θλίψη μας προέρχεται, κυρίως, από το γεγονός ότι οι οικονομικές συνθήκες στην Ελλάδα είναι, δυστυχώς, άθλιες, όχι μόνο εξαιτίας της κακής διαχείρισης, αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Όλοι επιθυμούμε, ελπίζουμε και προσδοκούμε να δούμε σύντομα την Ελλάδα να ανακάμπτει οικονομικά, να ευημερούν οι Έλληνες αδερφοί μας και η χώρα, που έδωσε σε όλους τους λαούς το φως του πολιτισμού, να γίνεται σεβαστή, ιδιαίτερα από εκείνους που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες όλου του κόσμου. Από την άλλη, κατανοούμε τη δεινή οικονομική θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα. Αντιλαμβανόμαστε πως για να φτάσει η Ελληνική Κυβέρνηση στην απόφαση να μη στέλλει δωρεάν τα σχολικά βιβλία στην Κύπρο αυτό σημαίνει πως έφτασε στα έσχατα όρια οικονομικής δυσπραγίας. Αρκετά από τα βιβλία αυτά, πέρα από το δεσμό που σφυρηλατούσαν ανάμεσα στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς της Κύπρου και της Ελλάδας, ήταν, τα τελευταία, ιδιαίτερα, χρόνια, αρκετά ψηλού επιπέδου και από παιδαγωγικής πλευράς αξιόλογα. Σίγουρα, θα τα στερηθούν οι μαθητές μας.
Ευχαριστούμε την Ελλάδα γιατί όλα αυτά τα χρόνια μας βοήθησε και εξακολουθεί να μας βοηθά, ανάμεσα στα πολλά άλλα, και στον τομέα της Παιδείας μας. Και δεν είναι μόνο τα βιβλία. Είναι η στήριξη που μας παρείχε στα δύσκολα χρόνια της αποικιοκρατίας, όταν ο δυνάστης επιδίωκε με κάθε μέσο να μας αφελληνίσει. Και δεν ήταν μόνο, ακόμη, οι ελλαδίτες εκπαιδευτικοί που στελέχωναν τα σχολεία μας και δε μας άφηναν να ζούμε στο σκοτάδι της αμάθειας. Ήταν ακόμη, η δωρεάν φοίτησή μας στα πανεπιστήμια της Ελλάδας. Χιλιάδες ήταν οι φοιτητές από την Κύπρο που σπούδασαν δωρεάν στα ανώτατα εκπαιδευτήρια της χώρας, την ώρα που οι ελλαδίτες συμφοιτητές τους πλήρωναν δίδακτρα. Και πέρα από αυτά, οι πολλές υποτροφίες που η Ελλάδα παραχωρούσε σε κύπριους φοιτητές. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της σημαντικής βοήθειας ήταν οι πτυχιούχοι αυτοί να στελεχώσουν όχι μόνο τα διδακτήρια της Κύπρου, αλλά και τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς δημόσιας ωφελείας και τις πλείστες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα και να ανεβάσουν σε αξιοζήλευτα επίπεδα την κοινωνία και την ποιότητα ζωής του ανθρώπου του τόπου μας.
Είναι, επίσης, και η τεράστια και πολυσχιδής στήριξή μας, μετά την καταστροφή του καλοκαιριού του ’74. Η δημοκρατική Ελλάδα, που αναδύθηκε μέσα από τις στάχτες της δικτατορίας και της προδοσίας, στάθηκε δίπλα στο μαρτυρικό λαό μας στηρίζοντάς τον παντοιοτρόπως. Δεν είναι λίγοι οι πρόσφυγες μαθητές μας που φιλοξενήθηκαν στην Ελλάδα στα πρώτα δύσκολα χρόνια μετά το πραξικόπημα και την εισβολή. Δεν είναι λίγοι οι εκπαιδευτικοί μας που τα χρόνια εκείνα βρήκαν ασφαλές καταφύγιο την Ελλάδα. Η πληγωμένη Ελλάδα έδινε από το υστέρημά της για να κρατήσει στη ζωή την καθημαγμένη Κύπρο. Τα σχολικά βιβλία ήταν ένα μέρος της βοήθειας που έπαιρνε το νησί μας από την Ελλάδα. Και δεν ήταν, βέβαια, μόνον η οικονομική σημασία της βοήθειας. Ήταν, κυρίως, η χαρά και η ικανοποίηση ότι ο δεσμός με την Ελλάδα κρατιέται ισχυρός, όσο και αν προσπάθησαν οι δικτάτορες με τα ανόσια έργα τους να τον διαλύσουν.
Τώρα, τα οικονομικά δεδομένα της Ελλάδας δεν της επιτρέπουν να αποστέλλει δωρεάν βιβλία στα εκπαιδευτήρια της Κύπρου. Είναι βέβαιο πως θα βρεθούν τρόποι συνεργασίας στον τομέα συγγραφής και ετοιμασίας σχολικών εγχειριδίων, για να συνεχιστούν αδιάρρηκτοι οι δεσμοί μεταξύ όλων των ελληνικών εκπαιδευτηρίων. Μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Εμείς, δεν έχουμε να πούμε τίποτε άλλο παρά ένα μεγάλο ευχαριστώ, για όσα έπραξε και για όσα πράττει και για όσα θα πράξει για μας η Ελλάδα, στους δύσκολους καιρούς που περνούμε.
Σημ. Στο προηγούμενο άρθρο μου στο Φιλελεύθερο, ο «δαίμων του τυπογραφείου» το ορθό «οδυνάται», το μετέτρεψε, παρατονίζοντάς το σε «οδύναται».
Αντρέας Κ. Φυλακτού
Λευκωσία, 25 Μαΐου 2011.
