Δημοσιεύτηκε: Μάϊος 30. 2011 13:11
Χαιρετισμός Επίτιμου Προέδρου του Κ.Σ.ΕΔΕΚ Βάσου Λυσσαρίδη στα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στην Ιερά Αρχιεπισκοπή
29.5.2011
Αυτός ο χώρος φιλοξενεί πολυχιλιόχρονες εμπειρίες. Σ΄αυτό το χώρο χτυπά η καρδιά της ιστορίας κι η προδομένη καρδιά του Μακάριου.
Αυτός ο χώρος φιλοξενεί διαχρονικές αξίες με τον Βυζαντινό πολιτισμό να ανθεί. Με την αντίσταση ενάντια στην Ενετοκρατία στην προσπάθεια της απορρόφησης της ορθοδοξίας. Με την εμμονή στη διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας. Με το αίμα ιεραρχών να κρατάει ζωντανές τις ρίζες. Με το κτίριο της Αρχιεπισκοπής να αποτελεί τη ζωντανή μαρτυρία της προσφοράς στην επιβίωση του Ελληνισμού.
Όμως η δική μου μικρή παρεμβολή σήμερα αφορά τον Μακάριο του οποίου η προτομή εναρμονίζεται με τη διαχρονική παρουσία της εκκλησίας και με την προσωπική του καταλυτική συμβολή στις Κυπριακές εξελίξεις.
Μας θυμίζει τον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα του 55-59, του οποίου υπήρξε ο εμπνευστής και ο πολιτικός αρχηγός, την εξορία, στις Σεϋχέλλες την θριαμβευτική επάνοδο, τις συνωμοσίες, το αποτυχημένο πραξικόπημα 1972, τις παλλαϊκές εκδηλώσεις σ΄ αυτή την πλατεία, που μετατρεπόταν συχνά σε μια τεράστια αρχαία Αθηναϊκή αγορά. Το προδοτικό πραξικόπημα, την αυτοεξορία και την θριαμβευτική επάνοδο με την Κύπρο υπό ημικατοχή και τον Μακάριο να αναλαμβάνει το τόσο δυσχερές έργο της επούλωσης πληγών και τερματισμού της κατοχής. Μας θυμίζει τον Μακάριο του αγώνα και της χριστιανικής συμπόνιας, του Γολγοθά της εκκλησιαστικής συνωμοσίας και τη λύτρωση με τις απόπειρες δολοφονίας και τον ασυμβίβαστο αγώνα με την αγωνιώδη κραυγή του να ακούεται ακόμα. Ο διάλογος διέδραμε την χρησιμότητά του. Χρησιμεύει ως άλλοθι για την Τουρκία.
«Υπερέβημεν τα όρια ασφαλείας σε παραχωρήσεις. Όσοι επιθυμούν λύση να στραφούν με πιέσεις προς την Τουρκία. Δεν παραγνωρίζομεν αλλά και δεν αναγνωρίζομεν και δεν αποδεχόμεθα και δεν νομιμοποιούμεν δια της υπογραφής μας τα τετελεσμένα». Τι θα έλεγε για το σημερινό όριο υποχωρήσεων; Και τι θα έλεγαν οι νεόσοφοι της αποεθνοποίησης για τη δραματική του κραυγή Έλληνες παραμείναμε στους αιώνες και Έλληνες θα παραμείνουμε.
Τον Μακάριο της διαλεκτικής αντιμετώπισης αλλά και της ασυμβίβαστης προσήλωσης σε αρχές.
Με τα μηνύματα του ζωντανά. Μηνύματα που ακόμα και μεταθανάτια ενέπνευσαν τον λαό να απορρίψει εθνοκτόνα σχέδια τύπου Ανάν. Που και σήμερα καθοδηγούν ενάντια σε νεοανανικές λύσεις ή σε Αλεξανδρεττοποίηση πού αποτελεί τον τελικό στόχο της Τουρκίας με ενδιάμεσο ένα συνομοσπονδιακό κηδεμονευόμενο μόρφωμα με φυλετικό διαχωρισμό, εγγυήσεις και ξένη στρατιωτική παρουσία και τελικό την αλλοίωση της δημογραφικής σύνθεσης της Κύπρου με Τουρκική πλειοψηφία και επίκληση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης όπως έγινε στην τότε Συριακή επαρχία της Αλεξανδρέττας.
Ζωντανός ο Μακάριος. Πιο ζωντανός σ΄αυτό το χώρο που τον φιλοξένησε. Αυτή η ταπεινή προσφορά αποτελεί αναγκαιότητα συντήρησης μνήμης όχι μόνο λόγοις, αλλά έργοις.
Ο Μακάριος παρακολουθεί από το Θρονί με την επιβλητική του παρουσία και αγωνιά για μια σωστή πορεία που να διασφαλίζει ενότητα στη βάση μιας αγωνιστικής διεκδικητικής πορείας.
Kαι άγρυπνος εδώ σ΄αυτό τον ιερό χώρο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για πραγματική λευτεριά, για λύση που να απαλλάττει από έποικους, εγγυητές, κηδεμονίες, ξένη στρατιωτική παρουσία, θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των πολιτών. Η Τουρκία πρέπει να καταγγελθεί σ΄όλα τα διεθνή, περιφερειακά και εθνικά βήματα για τη συνεχιζόμενη κατοχή και τον εποικισμό που αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Και πρέπει να εμπλέξουμε την Ε.Ε. πρακτικά στη διαδικασία με στόχο η λύση να είναι συμβατή με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Εδώ θα τον νοιώθουμε πάντα μαζί μας. Στο Θρονί το μεγάλο άγαλμα σύμβολο Παγκύπριο. Εδώ σύμβολο ζωντανής παρουσίας.
Ταυτόχρονα ανανεώνουμε το συμβόλαιο ότι ο αγώνας θα συνεχισθεί όσες θυσίες κι αν χρειασθούν. Δεν παραγνωρίζομεν για να μιμηθώ φρασεολογία του Μακάριου τα αριθμητικά ισοζύγια, αλλά και δεν υποκύπτωμεν γιατί όταν λαοί αγωνίζονται για επιβίωση οι αριθμοί αυτοκτονούν.
Κι εμείς θ΄αγωνιζόμαστε ως τη δικαίωση ωσότου λεύτεροι μεταβούμε στον Απ. Βαρνάβα, στον Άη Μάμα, στην Καντάρα στο Καρπάσι στο Δίκωμο, στο Λευκόνοικο και Μόρφου, τη Λάπηθο και τον Καραβά.
Αυτό είναι το συμβόλαιο μας με την ιστορία, αυτή είναι η υπόσχεση μας στον Μακάριο που τιμούμε σήμερα.
Μακαριώτατε,
Εμείς θα τιμήσουμε αυτό το συμβόλαιο όσες θυσίες κι αν χρειαστούν.
