Δημοσιεύτηκε: Απρίλιος 15. 2011 14:51 Επίσκεψη στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, όπου είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β΄, πραγματοποίησε την Τετάρτη, 24 Μαρτίου 2011, ομάδα μαθητών και καθηγητών του Λυκείου «Ωθηση» Αθηνών, οι οποίοι πραγματοποίησαν εκπαιδευτική πενθήμερη εκδρομή στο νησί μας.
Υποδεχόμενος τους μαθητές και καθηγητές στην αίθουσα του Μεγάλου Συνοδικού στην Ιερά Αρχιεπισκοπή, ο Μακαριώτατος είπε ότι η Εκκλησία της Κύπρου πάντα στήριζε και βρισκόταν δίπλα στους αγώνες που έδινε ο κυπριακός λαός. Ακόμη, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου αναφέρθηκε και στην ιστορία της Κύπρου, λέγοντας ότι ο λαός της Κύπρου πέρασε από πολλούς κατακτητές όμως κατάφερε να κρατήσει την ελληνικότητα και χριστιανοσύνη.
«Ελπίζω ότι κατά το ταξίδι σας στην Κύπρο θα αφουγκραστείτε τους αγώνες του λαού μας. Είχαμε μια δύσκολη πορεία», είπε, και συμπλήρωσε, λέγοντας ότι, "οι κατακτητές ήσαν αλλεπάλληλοι και αγωνίζονταν εδώ ο ελληνισμός να κρατηθεί στη γη των πατέρων του".
"Τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια, που υπάρχει η Εκκλησία της Κύπρου", είπε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου «συμπεριφερθήκαμε ως πραγματική μητέρα όλων. Εσκύψαμε πάνω στον λαό μας , τον παρηγορούσε στις δύσκολες στιγμές που περνούσε γιατί οι περισσότερες ημέρες ήσαν σκοτεινές και ασέληνες».
«Μας κατηγορούν μερικοί ότι πολιτευόμεθα. Κάθε άλλο δεν πολιτευόμεθα. Δεν μας απασχολεί η πολιτική. Εμείς θέλουμε να προσφέρουμε υπηρεσίες στον λαό μας που είναι ταυτόχρονα και ποίμνιό μας. Θέλουμε να ζήσει ευτυχισμένος σε αυτόν τον τόπο.
«Δεν είμαστε σοβινιστές. Δεν εχθρευόμεθα τους Μουσουλμάνους» είπε και ανάφερε ότι οι Ε/κ και Τ/κ ζούσαν μαζί πριν άρα μπορούν να ζήσουν μαζί και τώρα.
Αναφερόμενος στην πολιτική των Αγγλων, η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», όπως είπε, τόνισε ότι στο νησί υπάρχουν βάσεις της Αγγλίας, κάτι που φανερώνει ότι δεν επιθυμο ύν μια σωστή λύση στο Κυπριακό «γιατί αν επιτραπεί μια σωστή λύση τότε γνωρίζουν ότι θα τους ζητήσουμε ενοίκιο των βάσεων και οι Αγγλοι δεν επιθυμούν».
Χρωστούν από το 1960 μέχρι και σήμερα πάνω από ένα δισεκατομμύριο, ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και πρόσθεσε ότι «αλλά δικαιολογούνται ότι δεν συμφωνείτε μεταξύ σας. Σε ποιους να τα δώσουμε; Να τα δώσουμε στην Κυπριακή Δημοκρατία;»
Οι Αγγλοι προσπαθούν να μην υπάρχει λύση σωστή στο Κυπριακό, είπε ο Μακαριότατος και ανέφερε ακόμα ότι «έτσι τους εξυπηρετεί».
Ο λαός της Κύπρου μπορεί να σταθεί στα δικά του πόδια και να αγωνιστεί, είπε και πρόσθεσε λέγοντας «έστω και αν υπάρχει αυτή η απαισιοδοξία της μη λύσης εμείς ως Εκκλησία θα παραμείνουμε στις αγωνιστικές επάλξεις θα ενθαρρύνουμε τον λαό μας να στέκεται πάντοτε όρθιος να βρίσκεται σε μια εθνική εγρήγορση και ο χρόνος πιστεύω και ο Θεός θα μας δικαιώσουν».
Αναφέρθηκε ακόμα και στην ανακάλυψη στις περιοχές της Μέσης Ανατολής πλούσιων κοιτασμάτω ν αερίου και πετρελαίου και είπε ότι «πιστεύω ότι η Κύπρος θα μπει στον χάρτη γιατί μέχρι τώρα δεν μας υπολόγιζαν ενώ έτσι και για του Ευρωπαίους και για τους Αμερικανούς η Κύπρος μπαίνει στον χάρτη και ευελπιστώ ότι θα ανατείλουν καλύτερες ημέρες». Πηγή: ΚΥΠΕ.
************************************************************
Ακολουθεί η Συνέντευξη του Μακαριωτάτου:
"Μακαριώτατε,
Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μας, που έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε από κοντά έναν Αρχιεπίσκοπο και μάλιστα τον Αρχιεπίσκοπο τής Κύπρου, που ηγείται μιας Αυτοκεφάλου Εκκλησίας, η οποία έγραψε όχι μόνο μια ένδοξη δισχιλιετή Ιστορία αλλά και η οποία ταύτισε την Ιστορία της με εκείνη των εθνικών αγώνων και προσδοκιών τού Ελληνισμού τής Μεγαλονήσου.
Γι’ αυτό και κατ’ αρχάς θέλουμε να Σάς εκφράσουμε τα ενδότερα αισθήματα τής χαράς μας και της ευγνωμοσύνης μας διότι μάς προσφέρετε αυτή την ύψιστη τιμή να Σάς γνωρίσουμε από κοντά και να μάς δώσετε τη συνέντευξη που επιθυμούμε.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ- ΣΧΟΛΙΟ
Ευχαριστώ κι’ εγώ. Η επαφή μου με τη νεότητα και μάλιστα με παιδιά από την Αθήνα, που ήλθαν με πόθο για να γνωρίσουν την Κύπρο και τους αγώνες της για ελευθερία, με αναψύχει και με γεμίζει με αισιοδοξία και πίστη για το μέλλον τής Πατρίδας μας και τού Ελληνισμού. Γι’ αυτό και η χαρά μας είναι αμφίδρομη.
ΕΡΩΤΗΣΗ 1Η: Μακαριώτατε, οι συμμαθητές μας τού Γυμνασίου- Λυκείου ΩΘΗΣΗ έχουν ακούσει πολλά για Σάς! Σποραδικά όμως. Γι’ αυτό Σάς παρακαλούμε δώστε μας μια διαγραμματική πορεία τής ζωής Σας.
Γεννήθηκα στην Τάλα τής Πάφου το 1941. Πολύ μικρός έμεινα ορφανός από πατέρα. Όμως η μητέρα μου με μεγάλωσε με πολλή αγάπη « εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».
Γι’ αυτό και μέσα μου ένοιωθα την κλίση να υπηρετήσω την Εκκλησία και το δημιούργημα τού Θεού, τον Άνθρωπο. Αργότερα, βέβαια, συνειδητοποίησα ότι αυτή η κλίση ήταν πρωτίστως κλήση από τη Θεία Πρόνοια και την Αγάπη τού Θεού προς το πρόσωπό μου και την Εκκλησία.
Μετά την αποφοίτησή μου από το Δημοτικό έγινα δεκτός, ως δόκιμος στη γειτνιάζουσα ιερά Μονή τού Αγίου Νεοφύτου. Το περιβάλλον τής Μονής γέμιζε με Θεϊκή πληρότητα την παιδική μου ψυχή. Αισθανόμουνα δε ότι οι ιερές ακολουθίες ανήγαγον το πνεύμα μου στις αιθέριες σφαίρες τής πνευματικής καταξίωσης και χαράς!
Γι’ αυτό και μόλις αποφοίτησα από το Γυμνάσιο Πάφου το 1963 χειροτονήθηκα σε διάκονο, λαβών τον πρώτο βαθμό τής ιεροσύνης. Διετέλεσα δε επί πενταετία Έφορος τής Μονής.
Το 1968 ενεγράφην φοιτητής τής Θεολογικής Σχολής Αθηνών εκ της οποίας αποφοίτησα το 1972. Στις 19 Οκτωβρίου τού 1972 εξελέγην ομόφωνα Ηγούμενος αυτής και εγκαθιδρύθην την 12η Νοεμβρίου υπό του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου τού Γ΄.
Την 25η Φεβρουαρίου 1978 εξελέγην δια βοής Μητροπολίτης Πάφου και την 26η Φεβρουαρίου εχειροτονήθην εις Επίσκοπο, εγκαθιδρυθείς αυθημερόν.
Ως Μητροπολίτης έκανα την πρώτη μου τομή στα εκκλησιαστικά δρώμενα. Με εισήγησή μου η Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Κύπρου ανασύστησε την αρχαία Επισκοπή Αρσινόης ( αρχαιότερο όνομα τής Πόλεως Χρυσοχούς) και εξέλεξε ως πρώτο Χωρεπίσκοπο αυτής τον νυν Μητροπολίτη Πάφου κύριο Γεώργιο.
Κατά τη διάρκεια τής αρχιερατείας μου εξεπροσώπησα την Εκκλησία τής Κύπρου πολλάκις σε διαφόρους διορθοδόξους και διαχριστιανικούς διαλόγους, διεκκλησιαστικά συνέδρια, ενθρονίσεις Προκαθημένων άλλων Εκκλησιών κ.λ.π.
Ως Προεδρεύων τής Ιεράς Συνόδου πρωτοστάτησα, παντί σθένει, μαζί με τον αείμνηστο Πρόεδρο τής Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσο Παπαδόπουλο στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν για, τάχατες, λύση τού Κυπριακού, γιατί κρίναμε ότι τούτο καθιστούσε την πατρίδα μας ένα προτεκτοράτο τής Τουρκίας και παρείχε σ’ αυτήν τις προϋποθέσεις για κατάληψη ολόκληρης τής Κύπρου στο μέλλον.
Την 5η Νοεμβρίου τού 2006 εξελέγην Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και ενεθρονίσθην την 12η Νοεμβρίου τού αυτού έτους.
Έκτοτε, αγωνίζομαι, όση μοι δύναμις, να ποιμαίνω το λαό τού Θεού κατά το άγιο θέλημά Του και να διακονώ τον Κυπριακό λαό, ο οποίος διέρχεται ένα ιστορικό εθνικό Γολγοθά, λόγω τής εισβολής και τής κατοχής τού 37% τού εδάφους μας. Τρέφω τη βαθύτατη πεποίθηση ότι ο Θεός θα μάς βοηθήσει στον ιερό μας τούτο αγώνα να απελευθερώσουμε τη σκλαβωμένη μας Πατρίδα και να αποκαταστήσουμε το Δίκαιο και τα Ανθρώπινά μας δικαιώματα.
ΕΡΩΤΗΣΗ 2Η: Ποιους από τους σταθμούς τής ζωής Σας θεωρείτε ως τους σπουδαιότερους.
Αναμφίβολα η είσοδός μου στο Μοναστήρι τού Αγίου Νεοφύτου σφράγισε ανεξίτηλα την περαιτέρω πορεία τής ζωής μου. Στη συνέχεια οι χειροτονίες μου στους τρεις βαθμούς τής Ιεροσύνης, όπως τους ανέφερα πιο πάνω, αποτελούν τους πιο σημαντικούς σταθμούς τής ζωής μου.
Τέλος, η εγκαθίδρυσή μου στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο τής παλαιφάτου Εκκλησίας τού Αποστόλου Βαρνάβα, αποτελεί για μένα τη μεγαλύτερη και την πιο συγκινητική έκφραση τής Αγάπης τού Θεού στο πρόσωπό μου. Μέσα μου νοιώθω δέος για την ύψιστη αυτή τιμή αλλά αγωνίζομαι πάντοτε με τη βοήθειά Του, για να εκπληρώσω τη θεήλατη αποστολή μου, σύμφωνα με το θέλημά Του.
ΕΡΩΤΗΣΗ 3Η: Πώς ζήσατε τον εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα τής ΕΟΚΑ;
Ήμουνα έφηβος όταν σήμαναν οι καμπάνες τής Λευτεριάς! Είστε και σεις έφηβοι και ξέρετε πολύ καλά τι σημαίνει αυτή η έννοια στην ψυχοσύνθεσή σας. Έτσι, κατά τον Κωστή Παλαμά « μεθύσαμε όλοι με τ’ αθάνατο κρασί τού εικοσιένα». Η Ελευθερία και η Ένωση τής Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα έγιναν μέσα μας το πιο ωραίο και ιδεατό όνειρο χάριν τού οποίου όλοι μας ήμεθα πρόθυμοι να θυσιάσουμε και τη ζωή μας.
Οι απαγχονισμοί των εθνομαρτύρων μας και οι ένδοξοι θάνατοι στα πεδία των μαχών των ηρωικών αγωνιστών μας φλόγιζαν την ψυχή μας και γιγάντωναν το φρόνημά μας. Μέσα μας η Ελευθερία δεν έμεινε μέσα στα πλαίσια ενός ιδεατού ονείρου αλλά ήταν ένα βίωμα που το ζούσαμε νυχθημερόν. Και όλοι μας θέλαμε να προσφέρουμε και τη ζωή μας ακόμη για τα ιδανικά αυτά.
Μέσα στο Μοναστήρι μας φιλοξενούσαμε πολλάκις αγωνιστές τής ΕΟΚΑ οι οποίοι, απ’ εκεί, ξεκινούσαν για την εκτέλεση των διαφόρων αποστολών τους, σύμφωνα με τις οδηγίες τού τομεάρχη τους. Αυτούς τους αντάρτες τους αγαπούσαμε πολύ και τους βοηθούσαμε παντοιοτρόπως. Όταν ο κίνδυνος καθίστατο έκδηλος, τότε έφευγαν από το Μοναστήρι και έμεναν σε κρησφύγετα. Τότε εγώ αναλάμβανα το ρόλο του τροφοδότη. Ήταν μια αποστολή που με γέμιζε με χαρά και υπερηφάνεια.
Ανάμεσα στους αγωνιστές που φιλοξενήσαμε στο Μοναστήρι ήταν και ο συνομίληκός μου Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο οποίος αργότερα συνελήφθη και κρεμάσθηκε από τους Άγγλους σε ηλικία, μόλις 19 χρονών.
Εκείνα τα βιώματα τού εθνικοαπελευθερωτικού μας Αγώνα μέχρι σήμερα συνέχουν την ψυχή μου και αισθάνομαι ότι καθοδηγούν τις σκέψεις μου και τους οραματισμούς μου, για μια ελεύθερη Πατρίδα.
ΕΡΩΤΗΣΗ 4Η: Γνωρίζουμε ότι υπήρξατε στενός συνεργάτης τού Εθνάρχη Μακαρίου. Θα θέλαμε να μάς εκφράσετε τα βιώματά Σας για την προσωπικότητα τού ανδρός.
Πολύ δύσκολη η ερώτησή σας. Γιατί αναμφίβολα η πολυσχιδής προσωπικότητα ενός μεγάλου Ηγέτη, όπως ήταν ο Εθνάρχης Μακάριος, δεν είναι ποτέ δυνατό να αποδοθεί μέσα σε λίγες γραμμές. Επί πλέον ό,τι και να πει κανείς για τον μεγάλο αυτό εκκλησιαστικό και εθνικό μας Ηγέτη αισθάνεται βαθύτατα ότι είναι πολύ ελλιπές μπροστά στη μεγαλοπράγμονα εθνικοθρησκευτική του φυσιογνωμία.
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ήταν μια λεπτή, καλλιεργημένη και αγωνιστική φυσιογνωμία, εμποτισμένη με τα νάματα τού Χριστού και τής Ελλάδος. Αυτά τα ιδανικά αποτελούσαν την πυξίδα τού προσανατολισμού των σκέψεων του και των πράξεων του.
Ως Εκκλησιαστικός Ταγός ήταν άνθρωπος ασκητικός, πολύ αυστηρός στις χριστιανικές του αρχές και προσηλωμένος στα εκκλησιαστικά μας θέσμια. Ήταν πολύ κατανυκτικός στην τέλεση τής Θείας Λειτουργίας και των Ιερών Μυστηρίων. Με την όλη του ιεροπρέπεια ενέπνεε τα πλήθη και τα καθοδηγούσε στην κατά Χριστό ζωή.
Είχε πολύ μεγάλα οράματα δια την Ορθοδοξία γι’ αυτό, και, παρ’ όλες του τις ευθύνες για το εθνικό μας θέμα, επεδόθη με ένθεο ζήλο και στην εξωτερική ιεραποστολή. Στην Κένυα, όπου την Ορθοδοξία είχαν θεμελιώσει προηγουμένως ο Κενυάτης Ρουβήμ Σπάρτας και ο Έλληνας ιεραπόστολος Νικόδημος Σαρίκας, ο Μακάριος το 1971 βάπτισε χιλιάδες ιθαγενείς πάσης ηλικίας.
Εκεί επίσης ίδρυσε την Ιερατική Σχολή, η οποία λειτουργεί μέχρι σήμερα, φέρουσα το όνομά Του. Σ’ αυτήν φοιτούν μαύροι ιεροσπουδαστές, οι οποίοι στη συνέχεια στελεχώνουν την ορθόδοξη Εκκλησία τής Αφρικής. Αποτελεί επομένως μια πηγή πνευματικού εφοδιασμού για την εξωτερική ιεραποστολή τής Εκκλησίας μας.
Ως εθνικός Ηγέτης ήταν ένας χαρισματούχος λαοφίλητος Ηγέτης. Οι υψηλοί του οραματισμοί για την Ελευθερία τής Κύπρου και την Ένωσή της με τη Μητέρα Ελλάδα φάνηκαν προτού ακόμη αναλάβει τον Αρχιεπισκοπικό θώκο. Ενεπνεύσθη και οργάνωσε το περίφημο και ιστορικό ενωτικό δημοψήφισμα τής 15ης Ιανουαρίου 1950, στο οποίο σύμπας ο ελληνικός Κυπριακός λαός εψήφισε την Ένωσή του με τη Μητέρα Ελλάδα.
Ευθύς, μετά την ανάληψη τού Αρχιεπισκοπικού Θρόνου, ενεπνεύσθη και πάλιν και οργάνωσε μαζί με τον Διγενή και άλλους πατριώτες τον ένδοξο εθνικοαπελευθερωτικό μας αγώνα τού 1955-59. Ήταν ένας τιτάνιος αγώνας στον οποίο διέλαμψαν οι αρετές τής φυλής μας και το πάθος τού Κυπριακού λαού για την πολυπόθητη Ελευθερία του. Στον αγώνα αυτό ο Μακάριος ήταν ο εμπνευστής και ο πολιτικός αρχηγός. Γι’ αυτό και οι Άγγλοι τον εξόρισαν μαζί με άλλους συναγωνιστές του στις Σεϋχέλλες τής Αφρικής.
Δυστυχώς, ο αγώνας εκείνος, παρ’ όλες τις θυσίες τού Κυπριακού λαού, δεν τελεσφόρησε σύμφωνα με τους οραματισμούς του και τους οραματισμούς τού Μακαρίου. Οι Συμφωνίες τής Ζυρίχης και τού Λονδίνου, οι οποίες υπογράφηκαν κάτω από φοβερές πιέσεις των Άγγλων για διχοτόμηση τής Κύπρου, δημιούργησαν μεν την ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία αλλά αυτή εδραζόταν πάνω σ’ ένα Σύνταγμα μη λειτουργικό, το οποίο παρείχε υπερπρονόμια στους Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι, τελικά, το υπέσκαψαν καθοδηγούμενοι από την Άγκυρα, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Σ’ όλο αυτόν τον τιτάνειο απελευθερωτικό αγώνα ο Μακάριος καθοδηγούσε και ενέπνεε τον λαό. Αγάπησε τον λαό του με πάθος και αγαπήθηκε με το ίδιο πάθος απ’ αυτόν. Θεολογικώς εκφραζόμενος θα μπορούσα να πω ότι βρισκόταν σε μια σχέση αλληλοπεριχώρησης μαζί του. Γι’ αυτό και ήταν πάντα ο λαοπρόβλητος Ηγέτης του. Ο κυπριακός λαός, ακόμη και σήμερα, ζει και καθοδηγείται από τις υποθήκες και τους οραματισμούς τού Μακαρίου.
Το γεγονός ότι η Ακαδημία Ιστορικών Μελετών τού Λονδίνου το 1984 τον ανακήρυξε έναν από τους τέσσερις μεγάλους του εικοστού αιώνα μαζί με τον Ουίνστον Τσιέρτσιλ τής Αγγλίας, τον Τζιών Κέννεντυ τής Αμερικής και τον Μαχάντμαν Κάντι τής Ινδίας δηλώνει περίτρανα το μεγαλείο τής προσωπικότητας τού πνευματικού και πολιτικού μας ταγού.
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι ο Μακάριος, μέσα στην ψυχοσύνθεσή μας, αναδείχθηκε για όλους μας, ο πνευματικός μας Πατέρας και ο εμπνευσμένος μας καθοδηγητής. Πρότυπο Εκκλησιαστικού ανδρός, πρότυπο χρέους προς την Πατρίδα και πρότυπο προσήλωσης προς στο καθήκον.
Στη συνείδησή μας αναδείχθηκε και παραμένει ένα ίνδαλμα Ελληνοχριστιανικής Αρετής!......
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη του Μακαριωτάτου εδώ...
