Δημοσιεύτηκε: Νοέμβριος 01. 2010 12:16
Η ενορία Αγίας Παρασκευής Λακατάμειας ανακοινώνει ότι με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Δημητριανού -του οποίου παρεκκλήσι υπάρχει πλησίον του ιερού ναού Αγίας Παρασκευής- την Κυριακή, 6 Νοεμβρίου 2011, και ώρα 5.00 το απόγευμα, θα γίνει η Παράκληση προς τον εορταζόμενο Άγιο. Λόγω του ότι το παρεκκλήσι είναι κλειστό για λόγους συντήρησης, η Παράκληση θα ψαλεί στον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής. Την Παράκληση θα τελέσει ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος. Καλούνται όσοι τιμούν τον Άγιο Δημητριανό να συμμετάσχουν.
Ο Θεοφ. Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος το Σάββατο, 5 Νοεμβρίου, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού, στον ιερό ναό Παναγίας Ευαγγελίστριας στην Παλλουριώτισσα. Περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ...
Την Κυριακή, 6 Νοεμβρίου, το πρωί, ο Θεοφιλέστατος θα λειτουργήσει και κηρύξει στον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου Αγλαντζιάς.
*********************************************************************
Βίος του Αγίου Δημητριανού*
Ο Άγιος Δημητριανός γεννήθηκε στο χωριό Σύκα, κοντά στο Παλαίκυθρο το 835 μ.Χ. Σήμερα η περιοχή είναι μια απλή τοποθεσία μεταξύ Παλαικύθρου και Έξω Μετοχίου. Ο πατέρας του Αγίου ήταν ιερέας κι γι’ αυτό πήρε απ’ αυτόν και την ευσεβή του μητέρα Χριστιανική ανατροφή.
Σε ηλικία 15 χρονών υπακούοντας τους γονείς του νυμφεύτηκε, όμως η σύζυγός του απέθανε εντός τριών μηνών. Τότε ο Δημητριανός, αποφάσισε να γίνει μοναχός. Για το λόγο τούτο πήγε στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, που βρισκόταν στο βουνό πάνω από την Κυθραία, το οποίο δε σώζεται.
Στο μοναστήρι διακρίθηκε για την φιλομάθειά του, την εργατικότητά του και τη σκληρή ασκητική του ζωή, που την έκανε τέτοια η μεγάλη του πίστη και αγάπη στο Θεό. Για τούτο το λόγο πήρε πλούσια ανταμοιβή.
Δέχτηκε το χάρισμα να θεραπεύει τις αρρώστιες με απλό άγγιγμα των χεριών του. Γρήγορα μαθεύτηκε η φήμη της θαυματουργής αυτής χάρης του Δημητριανού και πλήθος πασχόντων προσέτρεχε σ’ αυτόν για θεραπεία. Και ο ʼγιος Δημητριανός τους θεράπευε αφού πρώτα τους δίδασκε. Έτσι είχαν διπλό όφελος. Θεραπευόταν τόσο το σώμα, όσο και η ψυχή. Ο βιογράφος του Αγίου λεει πως όλοι γύριζαν στα σπίτια τους χαρούμενοι τόσο γιατί θεραπεύτηκαν, όσο και γιατί στηρίζονται στην πίστη τους.
Ο επίσκοπος Χύτρων Ευστάθιος πήρε κοντά του τον ασκητή μοναχό Δημητριανό και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και οικονόμο στην περιφέρειά του. Όταν πέθανε ο ηγούμενος του μοναστηριού του Αγίου Αντωνίου, οι μοναχοί ζήτησαν και έγινε ηγούμενός τους ο Δημητριανός. Σε λίγο, ο επίσκοπος Ευστάθιος ανάλαβε την αρχιεπισκοπή της Κωσταντίας-Σαλαμίνα. Τότε λαός και κλήρος της περιοχής Κυθραίας ζήτησαν από το Δημητριανό να γίνει ο επίσκοπος τους, πράγμα που δεν δέχτηκε. Για το λόγο τούτο κατέφυγε ασκητής σε σπηλιά κοντά στη θάλασσα. Εκεί όμως τον βρήκαν σε λίγο καιρό άνθρωποι που έστειλε ο Αρχιεπίσκοπος Ευστάθιος και του ζήτησαν να τους ακολουθήσει στην Κωσταντία όπου τον χειροτόνησε σε επίσκοπο Χύτρων σε ηλικία 56 χρονών.
Καλύτερη επιλογή για τους χριστιανούς της Κυθραίας δεν μπορούσε να γίνει. Όπως υπηρέτησε το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου για 40 ολόκληρα χρόνια, και που γνώρισε μεγάλη πνευματική και υλική πρόοδο, έτσι έδωσε όλες του τις δυνάμεις ο ʼγιος Δημητριανός για την πρόοδο της επισκοπής του. Ήταν ο πατέρας για τα ορφανά, ο βοηθός στις χήρες, ο συμπαραστάτης στους αδικούμενους, ο σοφός σύμβουλος και καθοδηγητής και εμπνευσμένος ρήτορας προς όλους.
Επιστέγασμα της έμπρακτης αγάπης και στοργής που ένοιωθε για το ποίμνιό του, είναι τούτο. Όταν έγινε το 912 βαρβαρική αραβική επιδρομή στο νησί μας και οι επιδρομείς με αρχηγό τον αρνησίθρησκο Δαμιανό, έφτασαν μέχρι τους Χύτρους, αρπάζοντας και λεηλατώντας το κάθε τι. Πήραν αιχμαλώτους τους κατοίκους και τους μετέφεραν στην Βαγδάτη, τότε Βαβυλώνα. Τον ʼγιο δεν το πείραξαν γιατί τον σεβάστηκαν. Η όλη του συμπεριφορά και η όλη του εμφάνιση λες και τους αφόπλισε.
Ο γέροντας επίσκοπος έκλαψε για την καταστροφή. Δεν έχασε την πίστη του. Αυτή τον δυνάμωσε και γέροντας 80 χρόνων ακολούθησε στην εξορία το ποίμνιό του όσο του απόμεινε μετά τις σφαγές. Έμεινε μαζί τους και υπόφερε τα φοβερά της αιχμαλωσίας βάσανα. Ανταμείφθηκε όμως για αυτή του τη στάση. Πέτυχε με την πειθώ των λόγων του προς τον Καλίφη της Βαγδάτης να απελευθερώσει τους αιχμαλώτους και να γυρίσει στην Κυθραία μαζί τους. Για λίγο όμως έζησε τη χαρά της επιστροφής. Σε λίγο στις 6 του Νιόβρη του 915 μετά από 25 χρόνια σαν επίσκοπος και 40 χρόνια ασκητής πέθανε.
Τα ʼγια λείψανά του φυλάσσονταν στο ναό της Παναγίας της Χαρδακιώτισσας μέχρι το 1974 που πήραν ξανά τον δρόμο της προσφυγιάς, όταν ο παπά-Κώστας Παπαναστασίου φεύγοντας ο ίδιος με την οικογένειά του από την Κυθραία πήρε μαζί του τα άγια λείψανα του προστάτη της Κυθραίας Δημητριανού.
Έτσι διατηρείται η ελπίδα, η πίστη πως χάρη στον Άγιο Δημητριανό θα ξαναγυρίσουμε στους αγαπημένους μας τόπους, θα λειτανεύσουμε στη Χαρδακιώτισσα τα λείψανα του Αγίου μας και τάμα κάνουμε να χτίσουμε το εκκλησάκι του, στο μέρος όπου έζησε και που μέχρι σήμερα φέρει το όνομά του, στον Αη-Δημητριανό (Πηγή: http://www.kythrea.agrino.org/xardakiotissa.htm )*.
Επιμέλεια: Παναγιώτης Θεοδώρου
