Δημοσιεύτηκε: Αύγουστος 06. 2010 11:30
Κάθε τέμενος που χτίζεται στα τουρκοκρατούμενα εδάφη μας είναι κι ένα καρφί στο σταυρωμένο κορμί της πατρίδας. Κάθε εκκλησιά μας που γκρεμίζεται ή αλλάζει φυσιογνωμία από τους βάρβαρους κατακτητές είναι και μια προσπάθεια διαγραφής του ελληνικού και χριστιανικού χαρακτήρα της κατεχόμενης Κύπρου.
Είναι εύκολο να διατυμπανίζουμε τον κοσμικό χαρακτήρα της εξουσίας και το διαζύγιό της από τη θρησκευτικότητα του κόσμου και του τόπου μας. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Η ύπαρξη εκκλησιών στα κατεχόμενα μαρτυρεί την ελληνική και χριστιανική ιστορία αυτού του τόπου, που ο δυνάστης καταπατητής θέλει να εξαλείψει, για να σβήσει και από τις καρδιές και το νου των Ελλήνων της Κύπρου τον πόθο της επιστροφής ή τον ψυχικό σύνδεσμο με την πατρίδα, την γενέθλια πόλη ή χωριό των προσφύγων.
Η οικοδόμηση τεμένους σ’ έναν τόπο αποβλέπει στο να καταστήσει σαφές στον κάτοικο ή στον επισκέπτη πως βρίσκεται σε μουσουλμανική χώρα, αφού το τέμενος αποτελεί μαρτύριο του ιστορικού δεσμού της περιοχής με το Ισλάμ ή με την Τουρκία, μια και η χώρα αυτή χρησιμοποιεί τα θρησκευτικά μνημεία ως απόδειξη της ισχύος της σε μια περιοχή ή ως αφόρμηση για απαίτηση δικαιωμάτων της στηριγμένων στον πολιτισμό.
Η αδιαφορία μας για την καταστροφή ή την αλλοίωση του πολιτισμού μας αποτελεί συνεργό των τουρκικών συμφερόντων, γι’ αυτό και όποια εκδήλωση καταδίκης της εισβολής των Τούρκων στο νησί πρέπει να συνοδεύεται και με την καταδίκη της καταστροφής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που είναι ίσως σημαντικότερη και από την ίδια την εισβολή, γιατί σε βάθος χρόνου εξυπηρετεί τα μελλοντικά σχέδια της Τουρκίας για εξάπλωση της κυριαρχίας της όχι μόνο σε όλη την Κύπρο αλλά και σε όποιες περιοχές υπάρχουν ή χτίζει μνημεία αποδεικτικά της παρουσίας της στον τόπο. Η εκμετάλλευση του πολιτισμού είναι στοιχείο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Τουρκίας. Γι’ αυτό ας μη μένουμε απαθείς στο γκρέμισμα ή στην αλλοίωση των εκκλησιών μας ή στο χτίσιμο του οποιουδήποτε τεμένους στα πατρογονικά εδάφη μας.
Η Εκκλησία της Κύπρου δεν πρέπει ούτε στιγμή να σταματήσει τις προσπάθειες για αναστήλωση των εκκλησιών μας και για καταγγελία κάθε νέου χτίσματος στα κατεχόμενα, που συνδέεται με την αλλαγή της πολιτιστικής φυσιογνωμίας του τόπου μας. Μπορεί να έκαμε πολλά, φαίνεται όμως πως δεν είναι αρκετά. Ο ελληνικός και χριστιανικός πολιτισμός της Κύπρου είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ίδια την ύπαρξή μας.
του Στέλιου Παπαντωνίου, Φιλόλογου
