Δημοσιεύτηκε: Ιούνιος 03. 2010 12:19
Προσφώνηση τού Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου
κ.κ.Χρυσοστόμου προς τον Πάπα Ρώμης κ. Βενέδικτο.
Πάφος, 4 Ἰουνίου 2010.
Ἁγιώτατε Πάπα τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης κ. Βενέδικτε,
Καλῶς ἤλθατε στὴ Νῆσο τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Μαρτύρων!
Καλῶς ἤλθατε στὴν πρώτη ἐξ Ἐθνῶν Ἐκκλησία, ποὺ ἵδρυσαν οἱ Ἀπόστολοι Βαρνάβας, Παῦλος καὶ Μᾶρκος!
Καλῶς ἤλθατε στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἀποστόλων, διὰ τὴν ἵδρυση τῆς ὁποίας τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο τοὺς ξεχώρισε ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς καὶ τοὺς ἀπέστειλε πρὸς τὰ Ἔθνη!
«Οὗτοι μὲν οὖν ἐκπεμφθέντες ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου κατῆλθον εἰς τὴν Σελεύκειαν, ἐκεῖθεν τε ἀπέπλευσαν εἰς τὴν Κύπρον. Καὶ γενόμενοι ἐν Σαλαμῖνι κατήγγελλον τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἐν ταῖς συναγωγαῖς τῶν Ἰουδαίων…{Διῆλθον} δὲ τὴν νῆσον ἄχρι Πάφου…» (Πράξ. ιγ΄, 4-6).
Σ’ αὐτὸν ἐδῶ τὸν χῶρο, Ἁγιώτατε, εὑρισκόταν ἡ Συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀπὸ αὐτὸν ἐδῶ τὸν χῶρο ἀπηύθυναν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ὁ Βαρνάβας καὶ ὁ Παῦλος.
Ἀλλά, «ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται» (Β΄Τιμ. β΄, 9). Δὲν θὰ ἦταν ποτὲ δυνατὸ τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀγάπης τοῦ Σαρκωθέντος, Σταυρωθέντος καὶ Ἀναστάντος Κυρίου νὰ παραμείνει περιωρισμένο ἀνάμεσα στοὺς Ἰουδαίους. Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» ( Ἰω. γ΄, 15).
Ἐντολὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἦταν νὰ ἀπευθυνθοῦν καὶ πρὸς τὰ Ἔθνη. Ἔτσι, ὅταν ὁ Ρωμαῖος Ἀνθύπατος Σέργιος Παῦλος, «ὁ συνετός», κατὰ τὸν Λουκᾶ, προσεκάλεσε τοὺς Ἀποστόλους «ἀκοῦσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. ιγ΄,7), οὗτοι μετὰ χαρᾶς προσῆλθον εἰς τὸν ἀπέναντί μας χῶρο, ὅπου βρισκόταν ἡ πολιτικὴ διοίκηση τοῦ νησιοῦ, γιὰ νὰ διαλαλήσουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιὰ πρώτη φορά, καὶ στοὺς ἐθνικούς.
Στὸ σημεῖο αὐτό «ὁ Βαρνάβας καὶ ὁ Παῦλος ἀντήλλαξαν τοὺς ρόλους τους. Ἐδῶ εἶχε θέση ὄχι ὁ Κύπριος, ἀλλὰ ὁ Ρωμαῖος Πολίτης».
Ἀπὸ τῆς ὥρας αὐτῆς ὁ Παῦλος εἶναι ὁ ἀρχηγὸς τῆς ἱεραποστολῆς. Γίνεται δὲ καὶ ἀλλαγὴ τοῦ ὀνόματός του. Οὐδαμοῦ πλέον στὴν Καινὴ Διαθήκη ἀναφέρεται τὸ ὄνομα Σαῦλος, ἀλλὰ Παῦλος!
Σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴν πόλη λαμβάνει χώρα τὸ πρῶτο θαῦμα τοῦ Ἀποστόλου, ποὺ καταγράφεται στὰς δέλτους τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἐδῶ ἐπίστευσε ὁ πρῶτος Εὐρωπαῖος ἐπίσημος καὶ βαπτίστηκε στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐδῶ ἔπεσε τὸ πρῶτο ἐπίσημο ὀχυρὸ τῆς εἰδωλολατρείας, καὶ στὴ θέση της στήθηκε περίλαμπρη ἡ δόξα τοῦ Σταυροῦ, ἡ ὁποία ἔμελλε σταδιακῶς νὰ καλύψει ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη καὶ νὰ διαμορφώσει τὸ ἱστορικό της γίγνεσθαι.
Ἐντεῦθεν ἄρχονται, Ἁγιώτατε, οἱ χριστιανικὲς ρίζες τῆς Εὐρώπης καὶ ἐντεῦθεν ἐκπηγάζουν οἱ πνευματικές της πηγές. Τὸ βάθρο τοῦ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ τῆς Εὐρώπης ἄρχισε νὰ οἰκοδομεῖται στὸ μέρος αὐτό, ὅπου μὲ ἱστορικὴ συγκίνηση ἱστάμεθα. Γι’ αὐτὸ καὶ δικαίως θεωρεῖται ἡ Κύπρος ὡς ἡ «Πύλη τοῦ Χριστιανισμοῦ τῆς Εὐρώπης».
Ἐδῶ στὴν Πάφο, μετὰ τὰ θαυμαστὰ αὐτὰ γεγονότα ποὺ ἔλαβαν χώρα, καθιερώνεται πλέον ὁ Παῦλος, ὡς ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, ὁ ὁποῖος ἔμελλε νὰ ἀναδειχθεῖ ὁ μεγάλος σπορέας τοῦ ἄρτου τῆς ζωῆς στὴ δική Σας καθέδρα καὶ σ’ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη.
Ἁγιώτατε,
Ἀπὸ τὸ 45 μ.Χ., ποὺ πάτησαν οἱ Ἀπόστολοι τὸ πόδι τους στὸ νησί μας, μέχρι σήμερα, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἔχει μία διαχρονικὴ καρποφόρα χριστιανικὴ πορεία. Μέσα σ’ αὐτὴν τὴ μακροχρόνια διαδρομή της διῆλθε ἀπὸ «συμπληγάδες πολλές», ἔζησε νύκτες ἀσέληνες, ἐγνώρισε πολλοὺς κατακτητές, διῆλθε «διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος», ἀλλά, καθοδηγούμενη ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὄχι μόνο ἐπιβίωσε, ἀλλὰ καὶ συνεχίζει νὰ δίδει τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ μαρτυρία της, ἐκπληρώνουσα τὴ θεήλατη αὐτῆς ἀποστολή.
Ἀλλὰ -φεῦ- ἀπὸ τὸ 1974 μέχρι σήμερα, ἡ Κύπρος μας, καὶ ἡ Ἐκκλησία της, διέρχονται τὴν πιὸ δύσκολη ἱστορική τους καμπή.
Ἡ Τουρκία, πού μᾶς ἐπετέθη βάρβαρα καὶ κατέκτησε μὲ τὴ δύναμη τῶν ὅπλων τὸ 37% τοῦ πατρίου ἐδάφους μας, προχωρεῖ, μὲ τὴν ἀνοχὴ τῆς δῆθεν «πολιτισμένης» ἀνθρωπότητας, στὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἀνόσιων σχεδίων της, ποὺ συνίστανται πρῶτα στὴν προσάρτηση τῶν κατεχομένων ἐδαφῶν μας, και ὕστερα ὁλόκληρης τῆς Κύπρου.
Ἐφάρμοσε καὶ στὴν περίπτωσή μας ἕνα σχέδιο ἐθνικοῦ ξεκαθαρίσματος. Ἐξεδίωξε τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς ἀπὸ τὶς πατρογονικὲς ἑστίες τους καὶ ἔφερε, καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ φέρνει, ἑκατοντάδες χιλιάδες ἐποίκους ἀπὸ τὴν Ἀνατολία, ἀλλοιώνοντας ἔτσι τὸν δημογραφικὸ χαρακτῆρα τῆς Κύπρου. Ἐπιπρόσθετα, ἄλλαξε καὶ ὅλα τὰ ἱστορικὰ τοπωνύμια μὲ ἄλλα τουρκικά.
Ἰδιαίτερα ἡ πολιτιστικὴ κληρονομιὰ λεηλατήθηκε ἀνελέητα καὶ τὰ χριστιανικά μας μνημεῖα καταστρέφονται, ἢ πωλοῦνται στὶς ἀγορὲς τῶν ἀρχαιοκαπήλων, σὲ μία προσπάθεια ἐξαφάνισης κάθε τινός τοῦ Ἑλληνικοῦ καὶ τοῦ Χριστιανικοῦ.
Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι καὶ μὲ τὴν παροῦσα ὀδυνηρὴ δοκιμασία, ἡ ὁποία ἀπὸ τὸ 1974 ταλανίζει τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Πανάγαθος καὶ Φιλάνθρωπος καὶ Παντελεήμων Κύριος δὲν θὰ ἀποστρέψει τὸ πρόσωπο Αὐτοῦ ἀπὸ τὸν δοκιμαζόμενο λαό μας, ἀλλὰ θὰ μᾶς χαρίσει τὴν Εἰρήνη, τὴν Ἐλευθερία καὶ τὴ Δικαιοσύνη, παρέχοντας ἔτσι τὴν «πεπληρωμένην» χαρὰ ποὺ προσφέρει ἡ παρουσία Του εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν.
Στὸν ἀγῶνά μας αὐτό, Ἁγιώτατε, τὸν ὁποῖο ὁ πάσχων λαός μας διεξάγει μὲ τὴν καθοδήγηση τῆς Ἡγεσίας του, θέλουμε νὰ ἔχουμε καὶ τὴν ἰδική Σας ἐνεργὸ συμπαράσταση. Προσβλέπουμε στὴ βοήθειά Σας, γιὰ περιφρούρηση καὶ σεβασμὸ τῶν ἱερῶν μας μνημείων καὶ τῆς πολιτιστικῆς μας κληρονομιᾶς, γιὰ κατίσχυση τῶν διαχρονικῶν ἀξιῶν τοῦ χριστιανικοῦ μας πνεύματος, οἱ ὁποῖες σήμερον καταπατοῦνται βάναυσα ἀπὸ τὴν Τουρκία, ἡ ὁποία ἐπιθυμεῖ νὰ ἔχει εὐρωπαϊκὴ πορεία.
Ἁγιώτατε,
Ἔχοντας τὴ χαρὰ νὰ ἔχουμε ἐν τῷ μέσῳ τῆς ἀγάπης μας Ἐσᾶς καὶ τὴ Συνοδεία Σας, ἐπιθυμοῦμε νὰ Σᾶς ἀπευθύνουμε γιὰ μία ἀκόμη φορά, ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ἡ Κυβέρνηση, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἐγὼ προσωπικῶς, τὸ «ὡς εὖ παρέστητε», εὐχόμενοι εὐχάριστη παραμονή.
Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Κύπρου,
4 Ἰουνίου 2010.
