Δημοσιεύτηκε: Απρίλιος 16. 2010 15:03 Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος, την Κυριακή, 8 Μαΐου 2011, θα προστεί Αρχιερατικού Συλλειτούργου στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στην Πύλα συλλειτουργούντων του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κιτίου κ. Χρυσοστόμου και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορωνίας κ. Παντελεήμων.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννου στη Λευκωσία και θα τελέσει το Μνημόσυνο των Κτητόρων και των Αρχιερέων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης στη Λευκωσία.
Οι θεολόγοι της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, την Κυριακή, 8 Μαΐου 2011, θα κηρύξουν ως εξής: κ. Ανδρέας Ιερείδης στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος στη Μακεδονίτισσα, κ. Φαίδων Παπαδόπουλος στην Ιερά Μονή Θεοτόκου στα Καμπιά.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
5 Μαΐου 2011.
************************************
Το Ευαγγέλιο της Κυριακής
Ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.
Και διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. καὶ λίαν πρωΐ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.
*********************************************************************
Οι Αγίες Μυροφόρες
Οι Μυροφόρες είναι η αγίες Μαρία η Μαγδαληνή, Σαλώμη θυγατέρα του Ιωσήφ του Μνήστορος, η Ιωάννα σύζυγος του Χουζά οικονόμου και επιτρόπου του Ηρώδη, οι αδελφές του Λαζάρου Μαρία και Μάρθα, η Μαρία του Κλωπά και η Σωσσάννα. Η άλλη Μαρία, που αναφέρεται, μεταξύ των Μυροφόρων, είναι η Παναγία Μητέρα του Ιησού Χριστού.
*********************************************************************
Εις την Κυριακήν των Μυροφόρων, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά
Η ανάστασις του Κυρίου είναι ανανέωσης της ανθρωπινής φύσεως. Και για τον πρώτο Αδάμ, πού λόγω της αμαρτίας καταπόθηκε από τον θάνατο και δια του θανάτου επέστρεψε στην γη, από οπού πλάσθηκε, είναι αναζώωσις και ανάπλασης και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή. Εκείνον λοιπόν στην αρχή κανένας άνθρωπος δεν τον είδε να πλάθεται και να παίρνει ζωή (αφού κανένας άνθρωπος δεν υπήρχε ακόμη εκείνη την ώρα). Όταν όμως έλαβε την πνοή της ζωής με το θείο εμφύσημα, πρώτη από όλους τους άλλους τον είδε μια γυναίκα (διότι ή Εύα στάθηκε ό πρώτος άνθρωπος μετά από εκείνον).
Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν και τον δεύτερο Αδάμ, δηλαδή τον Κύριο, όταν ανίστατο από τους νεκρούς, κανένας άνθρωπος δεν τον είδε (αφού κανείς δικός του δεν παρευρισκόταν εκεί και οι στρατιώτες πού φύλαγαν το μνήμα, ταραγμένοι από τον φόβο, είχαν γίνει ώσει νεκροί). Μετά την ανάσταση όμως, πρώτη από όλους τους άλλους τον είδε μία γυναίκα, όπως ακούσαμε να μας ευαγγελίζεται σήμερα ό Μάρκος. Διότι λέγει: αναστάς ο Ιησούς πρωί πρώτη Σαββάτου εφάνη πρώτον Μαρία τη Μαγδαληνή.
Βέβαια ό Ευαγγελιστής φαίνεται σαν να δήλωσε σαφώς και την ώρα πού αναστήθηκε ό Κύριος, δηλαδή το πρωί, και ότι πρώτα εμφανίσθηκε στην Μαρία την Μαγδαληνή και ότι εμφανίσθηκε την ίδια την ώρα της αναστάσεως. Όμως δεν λέει έτσι, όπως θα γίνει φανερό αν προσέξουμε λίγο. Διότι λίγο πιο πάνω και σε συμφωνία με τους άλλους Ευαγγελιστές λέγει κι αυτός ότι αυτή ή ίδια Μαρία έχοντας μαζί της και τις άλλες Μυροφόρες ήλθε και νωρίτερα στον τάφο και τον είδε αδειανό και έφυγε. Αρα ό Κύριος αναστήθηκε πολύ νωρίτερα από το πρωί πού τον είδε αύτη. Επισημαίνοντας μάλιστα και την ώρα εκείνη ό Ευαγγελιστής, δεν είπε απλώς πρωί, όπως εδώ, αλλά λίαν πρωί. Επομένως ανατολή ηλίου ονομάζει εκεί το αμυδρό φως πού πρωτοεμφανίζεται στον ορίζοντα, το οποίο υπονοώντας και ό Ιωάννης λέγει ότι ή Μαρία ή Μαγδαληνή ήλθε πρωί σκοτίας έτι ούσης εις το μνημείων και είδε τον λίθον ηρμένων εκ του μνημείου.
Και κατά τον Ιωάννη, αυτή τότε δεν ήλθε μόνο προς το μνήμα, άλλα και έφυγε από το μνήμα, χωρίς να εχη δει ακόμη τον Κύριο. Διότι τρέχει και έρχεται προς τον Πέτρο και τον Ιωάννη και αναγγέλλει όχι ότι αναστήθηκε ό Κύριος, αλλά ότι τον πήραν από τον τάφο. Αρα δεν γνώριζε ακόμη την ανάσταση. Συνεπώς ή Μαρία δεν ήταν άπλα ή πρώτη στην οποία εμφανίσθηκε ό Κύριος, αλλά ή πρώτη μετά την πλήρη έλευση της ημέρας.
Υπάρχει λοιπόν κάτι πού αναφέρεται συγκεκαλυμμένα από τους Ευαγγελιστές, το όποιο και θα αποκαλύψω στην αγάπη σας. Διότι το ευαγγέλιο της αναστάσεως του Κυρίου, πρώτη από όλους τους άλλους ανθρώπους, όπως ήταν και πρέπον και δίκαιο, ή Θεοτόκος το δέχθηκε από τον Κύριο και αυτή πριν από όλους τον είδε αναστημένο και απόλαυσε τη θεία του ομιλία. Και όχι μόνο τον είδε με τα μάτια της και τον άκουσε με τα αυτιά της, αλλά και άγγισε, πρώτη αυτή και μόνη, τα άχραντα πόδια του, έστω κι αν δεν τα λένε φανερά όλα αυτά οί Ευαγγελιστές, μη θέλοντας να παρουσιάσουν την μητέρα σαν μάρτυρα της αναστάσεως και δώσουν έτσι αφορμή υποψίας στους απίστους. Εμείς όμως τώρα με την χάρι του Άναστάντος ομιλούμε σε πιστούς και ή υπόθεσης της εορτής μας αναγκάζει να διευκρινίσουμε τα σχετικά με τις Μυροφόρες. Για αυτό, αφού μας παρέχει την άδεια του λόγου εκείνος πού είπε ουδέν κρυπτόν ό ου φανερό γεννήσετε, θα κάνουμε ώστε και αυτό το κρυπτόν νά φανερωθή.
Μυροφόρες είναι λοιπόν οί γυναίκες πού ακολουθούσαν μαζί με την Μητέρα του Κυρίου και παρέμειναν μαζί της κατά τον καιρό του σωτηρίου πάθους και φρόντισαν να αλείψουν με μύρα το σώμα του Κυρίου. Τον καιρό δηλαδή πού ό Ιωσήφ και ό Νικόδημος ζήτησαν και έλαβαν από τον Πιλάτο το δεσποτικό σώμα, το ξεκρέμασαν από τον σταυρό, το περιέκλεισαν σε σάβανα μαζί με πολύ παχύρρευστα αρώματα, το τοποθέτησαν μέσα σε λαξευτό μνημείο κι έβαλαν μία μεγάλη πέτρα πάνω στη θύρα του μνημείου, παρευρίσκονταν εκεί κατά τον Ευαγγελιστή Μάρκο και παρακολουθούσαν ή Μαρία ή Μαγδαληνή και ή άλλη Μαρία καθήμενοι απέναντι του τάφου. Με την φράση και ή άλλη Μαρία υποδηλώνεται αναμφίβολα ή Θεομήτωρ. Διότι αυτή εκαλείτο και Ιακώβου και Ίωση μήτηρ, επειδή εκείνοι ήταν γιοι του Ιωσήφ του Μνήστορος. Δεν παρευρίσκονταν δε μόνο αυτές εκεί παρατηρώντας, όταν ενταφιάζονταν ό Κύριος, άλλα και άλλες γυναίκες, όπως εξιστόρησε ό Λουκάς γράφοντας: κατακολουθήσασαι δε γυναίκες, αίτινες ήσαν συνεληλυθυίαι ούτω εκ της Γαλιλαίος, εθεάσαντο το μνημείων και ως ετέθη το σώμα αυτού ήσαν δε ή Μαγδαληνή Μαρία και Ιωάννα και Μαρία Ίακώβον και αι λοιποί συν αυταίς...
Διαβάστε όλο το κείμενο εδώ...
*********************************************
Η τόλμη αγίων μορφών
“Ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν”. Χριστός Ανέστη! Δύο Κυριακές μετά το Πάσχα η Εκκλησία μας προβάλλει τις μορφές εκείνες που καταθέτουν προσωπική μαρτυρία για το θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου μας. Πρόκειται για τον ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ, τον από Αριμαθαίας και τον κρυφό μαθητή του Κυρίου, τον Νικόδημο. Προβάλλει επίσης τρεις Μυροφόρες γυναίκες: Την Μαρία την Μαγδαληνή, την Μαρία την μητέρα του Ιακώβου και την Σαλώμη, την μητέρα, των υιών του Ζεβεδαίου, του Ιωάννου και του Ιακώβου. Ιωσήφ και Νικόδημος Ο Νικόδημος ακολουθεί τον ευσχήμονα Ιωσήφ για να ζητήσουν από τον Πιλάτο το σώμα του Ιησού. Ειδικά για τον Ιωσήφ έχουμε και την μαρτυρία του Ευαγγελιστή Λουκά που αναφέρει ότι ήταν άνθρωπος αγαθός και δίκαιος. Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ήταν άπό τους άρχοντες του λαού αλλά και κρυφοί μαθητές του Κυρίου. Ο Νικόδημος μάλιστα παρουσιάζεται να ήταν και πλούσιος. Ούτε όμως το χρήμα ούτε και τα αξιώματα δεν είχαν επηρεάσει και αλλοιώσει τις ψυχικές τους διαθέσεις. Τα υλικά αγαθά και τα αξιώματα σχετικοποιούνται μπροστά στην αλήθεια του Κυρίου μας. Γι αυτό και η Εκκλησία προβάλλει αυτά τα πρότυπα για να τα μιμούνται οι άνθρωποι μέσα από τους αιώνες.
Η ευγενής τόλμη
Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος είχαν πραγματική πίστη με την καρδιά τους στον Χριστό. Οδηγήθηκαν σε μια προσωπική θυσία σαν εκπλήρωση του χρέους τους στον νεκρό διδάσκαλό τους. Η μορφή τους παρουσιάζεται μπροστά μας σαν το υπόδειγμα που ανταποκρίνεται στην αγάπη του Χριστού. Μπροστά σ΄ αυτή την αγάπη και χάριν της μπορούν να θυσιάζουν τα πάντα ακόμη και τον ίδιό τους τον εαυτό. Γι αυτό άλλωστε ανέπτυξαν και την ευγενή τόλμη αψηφώντας τα πάντα χάριν του Κυρίου τους. Η αγάπη των μυροφόρων Οι μυροφόρες είχαν επίσης δεχθεί στην καρδιά τους την αγάπη του Διδασκάλου. Αυτή η αγάπη σφυρηλατούσε μέσα τους την πίστη ότι ο Χριστός ήταν για πάντα μαζί τους. Γι αυτό άλλωστε αψηφώντας και εκείνες τους κινδύνους σπεύδουν στο μνημείο του Ιησού. Θέλουν να του δείξουν την αγάπη τους με τα αρώματα. “Ίνα ελθούσαι αλείψωσιν το σώμα Του”. Με την ενέργειά τους έδειξαν ότι όταν αγαπάς ένα πρόσωπο παραδίδεις τον εαυτό σου σ΄ αυτό. Αυτή η παράδοση του ανθρώπου στην αγάπη του Χριστού συνιστά και την ανύψωσή του στην κατάσταση της θέωσης. Στην ανυψωτική αυτή πορεία, ξεριζώνονται οι αδυναμίες και μεταποιούνται σε μια ανυπέρβλητη δύναμη. Και ακριβώς οι μυροφόρες είχαν την αίσθηση της αδυναμίας. “Τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου;” Η αγάπη του Διδασκάλου όμως δεν άφηνε σε καμιά περίπτωση τις αμφιβολίες της λογικής να λυγίσουν τις ηρωϊκές εκείνες γυναίκες. Αυτή η κίνηση της αγάπης βγάζει τον άνθρωπο από τον εγωϊσμό του και τον εγκεντρίζει στην ακατανίκητη δύναμη της αγάπης του Χριστού. Με αυτό τον τρόπο οι μυροφόρες γυναίκες τοποθετήθηκαν στο χώρο της θαυματουργίας. Αγαπητοί αδελφοί, εμείς πολλές φορές δεν διαθέτουμε την τόλμη των ηρωϊκών αυτών μορφών που προβάλλει το σημερινό Ευαγγέλιο γιατί κλεινόμαστε εγωϊστικά στον εαυτό μας. Τα άγια πρόσωπα στα οποία αναφερτήκαμε πιο πάνω μας δείχνουν τον τρόπο της υπέρβασης. Βρίσκεται στο άνοιγμα του εγώ μας κατά τρόπο που να αφήνουμε τον εαυτό μας να τον αιχμαλωτίζει η αγάπη του Χριστού. Τότε γινόμαστε αληθινοί άνθρωποι θεόπλαστοι και θεοειδείς. Καθιστούμε τον εαυτό μας διαφανή για να αποκαλύπτει στην πιο αυθεντική της μορφή την εικόνα του Θεού. Χριστός Ανέστη!
Χριστάκη Ευσταθίου, Θεολόγου
