Δημοσιεύτηκε: Ιανουάριος 05. 2010 14:57
Θεμελιώθηκε από τον Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο ο πρώτος στην Κύπρο ναός του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, του αγαπημένου Αγίου των Ρώσων και όχι μόνον. Πρόκειται για το ναό του ομώνυμου Ιερού Ησυχαστηρίου, το οποίο βρίσκεται στο πευκοδάσος της περιοχής Σκουριώτισσας.
Στο Ησυχαστήριο εγκαταβιώνει από το 2002 ο Ρώσος αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Γκορέλοβ, ο οποίος θεωρείται ως ένας από τους πιο διακεκριμένους σύγχρονους αγιογράφους της Ορθοδοξίας. Ο μακαριστός Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος είχε πει προ ετών στον Μητροπολίτη Μόρφου ότι τη λύπη του για τη μη επάνοδο από τη Γαλλία στη Ρωσία του π. Αμβροσίου τη μετριάζει το γεγονός ότι «τον κέρδισε η αγιότοκος Εκκλησία της Κύπρου».
Η θεμελίωση του ναού του Οσίου Σεραφείμ έγινε το Σάββατο, 2 Ιανουαρίου, ημέρα που η Εκκλησία τιμά την μνήμη του. Προηγήθηκε αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο στο παρεκκλήσιο του Ησυχαστηρίου και ακολούθησε με όλη την εκκλησιαστική τάξη και με μεγάλη ευλάβεια η Ακολουθία κατάθεσης του θεμελίου λίθου.
Λίγο πριν από την απόλυση της Θείας Λειτουργίας σχηματίστηκε πομπή από το παρεκκλήσιο προς το χώρο όπου θα ανεγερθεί ο νέος ναός. Προπορεύονταν τα εξαπτέρυγα, οι φανοί και οι λαμπάδες και ακολουθούσαν οι ιεροψάλτες, ο ιερός κλήρος, ο ποιμενάρχης της Μόρφου και οι πιστοί. Με την άφιξη της πομπής στο χώρο της θεμελίωσης του ναού, όπου υπήρχε μεγάλος ξύλινος Σταυρός, τοποθετήθηκε πάνω σε προσκυνητάρι η εικόνα του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, φιλοτεχνημένη από τον αρχιμανδρίτη Αμβρόσιο, ο οποίος έφερε μικρό τεμάχιο λειψάνου του Αγίου, καθώς και του Κύπριου ιερομάρτυρα Φιλουμένου, ο οποίος μαρτύρησε στο Φρέαρ του Ιακώβ.
Ο Μητροπολίτης Μόρφου τέλεσε τον Μικρό Αγιασμό και ακολούθησε λιτανεία γύρω από το χώρο του υπό ανέγερση ναού, κατά την οποία ο Μητροπολίτης ράντιζε σταυρωειδώς τα θεμέλια και τα ορύγματα. Μετά την τρίτη λιτάνευση ιερείς και πιστοί γονάτισαν και ο Μόρφου Νεόφυτος διάβασε μεγαλοφώνως την Ευχή του Αγίου Αυξιβίου, πρώτου Επισκόπου Σόλων.
Στα ανατολικά θεμέλια, όπου θα βρίσκεται το ιερό θυσιαστήριο του ναού ο αρχιμανδρίτης Κυπριανός διάβασε την Κτητορική Πράξη.
Ακολούθως ο Μόρφου Νεόφυτος τοποθέτησε σε σχήμα σταυρού τέσσερις λίθους, λέγοντας «Επί την ασάλευτον, Χριστέ, πέτρα των εντολών Σου, την Εκκλησία Σου στερέωσον». Επίσης, τοποθέτησε στο μέσο των λίθων γυάλινη φιάλη με νομίσματα, εφημερίδες και την Κτητορική Πράξη σε απόδειξη της εποχής θεμελίωσης του ναού, Τέλος, τοποθέτησε στα θεμέλια αναμμένο κανδήλι.
Σε ομιλία του ο Μόρφου Νεόφυτος ανέφερε ότι ο Όσιος Σεραφείμ εξέφραζε εν πλήρει χαρά το μυστήριο της Αναστάσεως του Χριστού σε κάθε επισκέπτη του, τον οποίο υποδεχόταν στο ταπεινό κελί του με την προσφώνηση «Χριστός Ανέστη, χαρά μου». Μίλησε για τον πονεμένο λαό της Κύπρου, της Ρωσίας, της Γεωργίας και επεσήμανε ότι η παρουσία του Ρώσου αρχιμανδρίτη και αγιογράφου Αμβροσίου στην Κύπρο τονίζει την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας.
«Όλοι εμείς, που κοινωνούμε τον αναστημένο Χριστό, είμεθα αδελφοί, ανεξάρτητα από την καταγωγή μας. Αρκετά ταλαιπώρησε ο εθνικισμός όλες τις ορθόδοξες πατρίδες. Είναι η ώρα να ενωθούμε γύρω από τους Αγίους και όταν ενωθούμε γύρω από τους Αγίους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, τότε βλέπει ο Θεός το ορθόδοξο μας φρόνημα και βοηθά τα έθνη και τις πατρίδες μας», τόνισε. Με αυτό τον τρόπο εδώ γίνεται μια υπέρβαση των εθνικών Εκκλησιών και εισερχόμαστε δια πρεσβειών του Οσίου Σεραφείμ σε μια Εκκλησία όντως Οικουμενική, όντως Καθολική, όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως μας, κατέληξε ο Μόρφου Νεόφυτος.
Κορυφαία μορφή πνευματικότητας
Ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, κορυφαία μορφή της πνευματικότητας της Εκκλησίας της Ρωσίας, υπήρξε μεγάλος ασκητής και ερημίτης. Γεννήθηκε στην πόλη Κούρσκ της Ρωσίας από θεοσεβείς και εύπορους γονείς. Δέκα επτά ετών εγκατέλειψε τον κόσμο και κατέληξε σε μια Μονή στην έρημο του Σάρωφ. Στα 27 του 1786 έγινε μοναχός με το όνομα Σεραφείμ. Μετά ενάμιση χρόνο έγινε ιεροδιάκονος και το 1793, 35 χρονών, χειροτονήθηκε ιερομόναχος. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε το κοινόβιο και άρχισε αυστηρή πνευματική ασκητική ζωή, σε ασκητήριο βαθιά στην έρημο του Σάρωφ. Για τους υψηλούς του αγώνες και τη θεάρεστη ζωή του, αξιώθηκε από τον Θεό το χάρισμα της διορατικότητας και της θαυματουργίας. Δίδαξε και έφερε στο δρόμο της σωτηρίας πολλούς. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, η απέραντη αγάπη που έτρεφε στα πλάσματα του Θεού και ιδιαίτερα στον άνθρωπο, καθώς επίσης και η χωρίς όρια ταπεινοφροσύνη του. Βρέθηκε νεκρός στο κελί, γονατισμένος με σταυρωμένα τα χέρια σε στάση προσευχής και με προσηλωμένα τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου την Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 1833, σε ηλικία 74 ετών. Και μετά τη μακάρια κοίμησή του, ο όσιος Σεραφείμ επιτελούσε θαύματα και θεράπευε όλους, όσοι με πίστη απευθύνονταν σ’ αυτόν. Στις 19 Ιουλίου 1903, έγινε πανηγυρική ανακήρυξή του σε Άγιο. Συγκλονιστικό γεγονός για τη Ρωσία υπήρξε η εύρεση, μετά την εξαφάνιση της από το Κομμουνιστικό καθεστώς, της σορού του, το 1990, και η μεταφορά της στη γυναικεία Μονή του Ντιβέγιεβο, την οποία ο Όσιος είχε υπό την πνευματική του καθοδήγηση και προστασία. Τα λείψανα του αποτελούν το μεγαλύτερο κειμήλιο της Εκκλησίας της Ρωσίας.
του Αριστείδη Βικέτου
