H Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Οσίου Τίτου του θαυματουργού, των μαρτύρων Αιδεσίου και Αμφιανού, Θεοδώρας και Ευθαλίας των παρθένων, του Νεομάρτυρος Παναγιώτου, του εν Ιεροσολύμοις, και του Οσίου Γρηγορίου του εν τω Κόλπω της Νικομηδείας.
Ο Όσιος Τίτος όταν έγινε μοναχός, έλαμψε με την φιλάδελφη συμπεριφορά του, την πραότητα και την επιείκεια. Ήταν χαρακτήρας που γνώριζε να παραβλέπει, να μακροθυμεί, να ανέχεται, να συνδιαλέγεται, να διαλύει τις παρεξηγήσεις, να κερδίζει γρήγορα την εμπιστοσύνη και να κατανοεί τις αδυναμίες των άλλων ανθρώπων. Το γεγονός αυτό τον ανέδειξε πνευματικό ηγέτη. Ένεκα της καθαρότητας της ψυχής και της ζωής του, ο Θεός τον αντάμειψε με το χάρισμα να θαυματουργεί, για την παρηγορία των ανθρώπων.
Αφού έμεινε σταθερός στην Ορθόδοξο πίστη μέχρι τέλους της ζωής του, αποδήμησε στον Κύριο, αφήνοντας πίσω του πολλούς μιμητές στην πορεία της άσκησης και της ταπείνωσης.
Οι άγιοι αυτάδελφοι Αμφιανός και Αιδέσιος, που επίσης εορτάζουμε σήμερα, οδηγήθηκαν στη χριστιανική πίστη από τον άγιο μάρτυρα Παμφίλο, του οποίου προσπάθησαν να μιμηθούν τις αρετές αλλά προ πάντων την «υπέρ Χριστόν άθληση του». Και τούτο δεν άργησε.
Όταν ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, τα δύο αδέλφια συνελήφθησαν από τον έπαρχο Ουρβανό. Πρώτος ανακρίθηκε ο Αμφιανός, ο οποίος αφού με παρρησία ομολόγησε τη πίστη και την αγάπη του στον Νυμφίο Ιησού Χριστό βασανίστηκε σκληρά και τέλος ρίχθηκε στη θάλασσα δεμένος, όπου βρήκε μαρτυρικό θάνατο.
O δεύτερος αδελφός, ο Αιδέσιος, αφού ομολόγησε κι αυτός με θάρρος την πίστη του στον Παντοδύναμο Τριαδικό Θεό, εξορίστηκε στην Αίγυπτο όπου καταδικάστηκε σε καταναγκαστικά έργα. Με καρτερία υπέμεινε τα μαρτύρια και τους ευτελισμούς, διότι γνώριζε ότι όλα γίνονται προς δόξα του αληθινού Θεού.
Όταν όμως ο σκληρόκαρδος άρχοντας Ιεροκλής βασάνισε απάνθρωπα κάποιο Χριστιανό, ο Αιδέσιος τον χαστούκισε δημόσια. Αποτέλεσμα ήταν να βασανιστεί παραδειγματικά και τέλος να ριχθεί κι αυτός στη θάλασσα, λαμβάνοντας το στεφάνι του μαρτυρίου.
Τόσο ο Όσιος Τίτος όσο και οι αυτάδελφοι μάρτυρες Αμφιανός και Αιδέσιος καλούν τους πιστούς σε μίμηση της αφοσίωσής τους στον Νυμφίο της Εκκλησίας, καθώς επίσης της ταπείνωσης και της αγάπης που τους κράτησαν νικητές μέχρι τέλους. Η ταπείνωση και η αγάπη είναι εφόδια παντοτινά απαραίτητα για τον Χριστιανό, ιδιαίτερα στην προετοιμασία για της είσοδο στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και της μετοχής στο λαμπρό γεγονός της Αναστάσεως του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου