Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, που γεννήθηκε στο Κούρσκ της Ρωσίας το 1759 μ.Χ. και ονομάσθηκε Πρόχορος. Από νεανικής ηλικίας, αποφάσισε να μονάσει στη μονή του Σάρωφ, όπου ανήλθε με τους πνευματικούς του αγώνες την κλίμακα των αρετών.
Στο δάσος, στο ερημικό του κελί, περνούσε τις νυκτερινές ώρες με προσευχή, νηστεία και αγρυπνία. Για δεκαπέντε χρόνια έζησε σε τέλεια απομόνωση, με αδιάλειπτη προσευχή και μελέτη του Θείου Λόγου.
Τελειώνοντας την αναχωρητική ζωή επανήλθε στη Μονή του Σάρωφ και ακολούθησε νέα απομόνωση για άλλα δεκαπέντε χρόνια. Μετά τον εγκλεισμό, ώριμος πλέον στην Πνευματική ζωή και γέροντας στην ηλικία, αφιερώθηκε στη διακονία του πλησίον.
Επιτέλεσε πολλά θαύματα εν ζωή, έγινε μέτοχος του ακτίστου φωτός και ζούσε διαρκώς την χαρά της Αναστάσεως. Κοιμήθηκε, ενώ προσευχόταν, στις 2 Ιανουαρίου το έτος 1833. Η φήμη της αγιότητάς του εξαπλώθηκε σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου